Βόλτα στην πόλη

7.1.2011

(Και τελικά, όπως γνωρίζετε, κατάντησε... εμπειρία το να κυκλοφορείς στην πόλη... Ήθελα κάτι να γράψω για αυτό με όχημα πάντοτε... την αυθεντική προσωπική εμπειρία. Αφιερωμένο στον φίλο Γιώργο Τράπαλη, στον φίλο-κουμπάρο-συμφοιτητή-συνάδελφο [ΦΚΣΣ] Χρήστο Αποστολόπουλο, στην Ιωάννα Σπηλιοπούλου και στον Γιάννη Ρισβά, γενικώς στους 45 Γιάννηδες και Αγιάννηδες της πλατείας Αγάμων [!]. 7.1.2011)

Να 'ναι νύχτα βροχερή
ημιφωτισμένοι οι δρόμοι
άνθρωποι μαυριδεροί,
που δεν πλάγιασαν ακόμη.

Να 'ναι μια δουλειά ο σκοπός
που σε φέρνει σε άλλα μέρη
να βαδίζεις σκυθρωπός,
να φοβάσαι το μαχαίρι.

Δεξιά κι αριστερά
σκερές μορφές ζυγώνουν
κι εσύ με κοντά φτερά
να μην ξέρεις τι σκαρώνουν.

Να 'ναι ο φόβος μια ιδέα
που όλα τα παραμορφώνει
άθλια, σκαιά, χυδαία
μ' ένα βλέμμα τα γραπώνει.

Βλοσυροί οι φανοστάτες
με σπασμένα ματογυάλια
επιβλέπουν τους διαβάτες,
τα σκληρόπετσα κεφάλια.

Σ' ένα ζαχαροπλαστείο
ομιλούν ελληνικά
και θα μοιάζει με αστείο
να πωλούν ξένα γλυκά.

Μ' ένα μάνταλο οι θύρες
σκιστό φως πίσω απ' τις γρίλιες
γειτονιές βωβές σαν χήρες -
στις γωνιές κρατούνε τσίλιες.

Ταχυκίνητες παρέες
πηγαδάκια εδώ κι εκεί
γλώσσες ξένες, 'βυσσαλέες,
τσίρκο απ' την Αφρική.

Στην οδό Κεφαλληνίας
Αφγανός καταληψίας
στο μπαλκόνι του φουμάρει
και στην κίνηση ζουμάρει.

Στην πλατεία Βικτωρίας
είναι δείγμα πια μωρίας
να βολτάρεις ψηλομύτης
κει που ουρεί ένας αλήτης.

Στην οδό Αγορακρίτου
φτάνει η άκρη κάποιου μίτου
ο καθένας στο σκοπό του
κι ας φυλάξει... τον ποπό του.

Σκύβεις στην οδό Φυλής
το κεφάλι, δεν μιλείς
σπίτια μ' αναμμένες λάμπες
με ιέρειες όλο στάμπες.

Είμαστε μια αποικία
ξένο μόσχευμα του τόπου
κάπου υπάρχει μια αδικία
που 'ναι εις βάρος του Ανθρώπου.

Πέσαμε στα χαμηλά
αγαθά πεζοδρομίου
μια ομήγυρη πουλά
σε πανί νεκροτομείου.

Λεωφόρος της Ινδίας,
αχαμνών η Αχαρνών
γεύση ούρων κι αηδίας
σε κοπάδια αλλογενών.

Ξενικές επιγραφές
μπλε ιδεογράμματα
ρούχα με φτηνοραφές,
Βούδες κάνουν θάματα.

Υπερφυσικός ελέφας
ο Παντελεήμονας
"συνταγές Ιράν της Βέφας"
διαλαλεί ο... ειδήμονας. 

Πατησίων - το "Αθήναιον"
μια σκηνή βομβαρδισμένη
κάγκελο με ψόφιο μίνιον
κι η μαρκίζα χαλασμένη
μας γελούν οι κωμικοί
κοινωνία-επιθεώρηση
δυο ζητιάνες παρακεί
ικετεύουν για συγχώρεση
πάνω στέκεται ο... Λεζές
κι ο καλός Καρακατσάνης
κάτω περσικός μεζές
με ουζάκι Τσαριτσάνης (!)
μια αφίσα ξεπλυμένη
μια πουτάνα ξεσκισμένη,
απ' την πύλη του θεάτρου
ξεγλιστρά ένα χαμίνι
ψάχνει για το φερμουάρ του
και τα "μαγαζιά" του κλείνει.

Ήρθε η ώρα πια κι εμείς
για να βάλουμε λουκέτο
στην "πλατεία... Αμερικής"
να ξηλώσουμε ένα πέτο -
δεν μας σήκωσε το κλίμα
έπεσε... σκότος πολύ
μας εχτύπησε ένα βλήμα
μας εχύθηκε η χολή. -

Πέτρος Χριστοφιλίδης