Η λίστα του s(i)d (l)oer

(φωτογραφία από το www.tovima.gr )

ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ: Σας καταθέτω τον κατάλογο με τα ελεγχόμενα πρόσωπα.

ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΒΟΥΛΗΣ: Ωραία, δώστε τον σε μένα. Ευχαριστώ.

ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ: Σε παρακαλώ, παιδί μου, να το γράψεις στα Πρακτικά. Τάχιστα.

ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΒΟΥΛΗΣ: Μάλιστα, δεν θα παραλείψω.

ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ: Και προσοχή στην ορθογραφία των ονομάτων. Έχω πιάσει πολλά λάθη τελευταία. Το νούμερο 13, για παράδειγμα, ποιο είναι;

ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΒΟΥΛΗΣ (συλλαβίζει): Ε...λίζα Βοοοό...δεν...μπεργκ!

ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ: Όχι, Βόδενμπεργκ, βρε ζώον! Βόζενμπεργκ.

ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΒΟΥΛΗΣ: ... Συγγνώμη, κύριε Παπαχαζούλη...!

ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ (εκρήγνυται): Παπαδημούλης, ζώον! Μάθε να διαβάζεις! Ορίστε μας, το νούμερο 26 της zougla...ποιο είναι;

ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΒΟΥΛΗΣ (δυσκολεύεται): Βλέπω κάποιο... Λ(ι)άφι...

ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ: Ααα, εσένα δεν σου χρειάζεται Βουλή, σου χρειάζεται... αποβολή!

Είδες οι Μουσουλμάνοι;

Αυτοί καίνε και ωρύονται για έναν μικρομηκά, εισβάλλουν σε πρεσβείες και σκοτώνονται - κι εμείς θα ανεχόμαστε να υβρίζεται ο Γέρων Παστίτσιος και δεν θα αντιδρούμε; Ε, όχι!
(Όταν οι άλλοι βράζουν, δεν γίνεται εσύ να μένεις παγωμένος. Να που η θρησκεία φέρνει συγκρίσεις και εξ αντανακλάσεως μιμήσεις.)
Το Άγιον Όρος είναι ''μη μου άπτου''.

Το μαύρο

(φωτογραφία από το www.tovima.gr )

Γ. ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Ψστ, Βάγγο. Για κοίτα με τρόπο αυτό το ξανθό στο πρώτο έδρανο...

ΕΥ. ΜΕΪΜΑΡΑΚΗΣ: Το κοιτάζω. Ε, και;

Γ. ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Δε...βλέπεις τίποτα;

ΕΥ. ΜΕΪΜΑΡΑΚΗΣ: Μμμ, τώρα που το λες... ναι, έχεις δίκιο... Έτσι όπως βάζει τα πόδια του...

Γ. ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Ω, όλα τα λεφτά είναι αυτός ο δρόμος που πάει στο πηγάδι.

ΕΥ. ΜΕΪΜΑΡΑΚΗΣ: Λάθος. Όλα τα λεφτά είναι αυτό το μαύρο στην άκρη του δρόμου.

Γ. ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Και μαύρο είναι και ακάλυπτο... Για τι το κάνεις, ρε Βάγγο;

ΕΥ. ΜΕΊΜΑΡΑΚΗΣ: Για ανοιχτό λογαριασμό! 

Προειδοποίηση

(φωτογραφία από το www.tovima.gr )

ΔΟΥΡΟΥ:...και προτείνω οι σύντροφοι όταν βλέπουν σιμά τον κίνδυνο να προειδοποιούν να παίρνουμε τα μέτρα μας...
ΑΛΕΞΗΣ: ...άμα δηλαδή πετάει η φλέβα του Χρυσαυγίτη είναι SOS...
ΔΟΥΡΟΥ: ...αλλά και τα λόγια μας να είναι μετρημένα, γιατί ανάβουνε φωτιές...
ΑΛΕΞΗΣ: ...μπορούμε να μιλάμε λακωνικά, σιβυλλικά, χρησμωδώς. Με βαθυστόχαστες ρήσεις, να μην μας καταλαβαίνει κανείς.
ΔΟΥΡΟΥ: ...αν όμως ο άλλος θέλει να σου κάνει τη ζημιά, θα βρει την αφορμή. Γι' αυτό σου λέω, να προειδοποιούμαστε...
ΑΛΕΞΗΣ: Και δεν μου λες, τι είδους προειδοποίηση μπορεί να γίνει σε ένα τηλεοπτικό στούντιο και γύρω από μια ροτόντα;
ΔΟΥΡΟΥ: Δεν μπορώ να σκεφτώ... Ίσως κάποιο νεύμα, μια κίνηση του χεριού, ένα συνθηματικό... ακόμη ακόμη κι ένα σφύριγμα.
ΑΛΕΞΗΣ: Μάλιστα. Μόνο που τότε δεν θα πρέπει να λεγόμαστε ΣΥΡΙΖΑ.
ΔΟΥΡΟΥ: Αλλά πώς;
ΑΛΕΞΗΣ: ΣΦΥΡΙΖΑ!!!

Οι ψηφίδες του παρεμπορίου

(φωτογραφία από το www.tovima.gr )

Ήθελα να'ξερα τώρα που θα παύσει το παρεμπόριο, πώς θα αντικρίζει κανείς τα άχρωμα, σκονισμένα, θλιβερά και μονότονα πεζοδρόμια της πόλης. Οι πραμάτειες όσο να'ναι κάτι ζωγράφιζαν, πορτοφόλι πορτοφόλι όλο και κοιτούσαν όλοι. Όσο για τον κώλο του πωλητή, ε, αυτό κι αν ήταν ζωγραφικό θαύμα: παρά το σχήμα του, χωρούσε πάντα κι αναπαυόταν μέσα στο στενότατο κάδρο της άνω επιφάνειας του καθιστικού κάγκελου. Παρεμπιπτόντως, με τόσο ωραία κι εκτεθειμένα πορτοφόλια ουδεμία ληστεία διεπράχθη. Η ομορφιά του ψεύτικου, βλέπεις, σε ταριχεύει.

Χαράλαμπος Αρσένης

16-9-2012

Καταγράφω εν παρενθέσει μια προσωπική - οικογενειακή μας απώλεια. Ο ξάδελφος της μητρός μου Χαράλαμπος Αρσένης, διακεκριμένος επιστήμονας, με μεγάλη εργαστηριακή καριέρα στην Αμερική όπου κατέφυγε για να εκπληρώσει τα ερευνητικά όνειρά του αποχωρώντας από τη μικρόψυχη Ελλάδα της δεκαετίας του 1960, απεβίωσε την περασμένη Πέμπτη 13.9.2012. Ζούσε στη Χαλκίδα κι εκεί θα ενταφιαστεί. Στο γραμματοκιβώτιό σας ίσως έχετε κρατήσει ορισμένα γραπτά του, από κείνα που ίσως σας είχα αποστείλει. Ήταν ένας ''μεγάλος'' της οικογένειας, ένας σπουδαίος άνθρωπος, με πλούσια ενδιαφέροντα: εκτός από τη βιολογία ασχολήθηκε παιδιόθεν με την τέχνη, ήτο λάτρης της όπερας, του κινηματογράφου, και μαγνήτιζε όποιον τύχαινε να βρεθεί στη συντροφιά του κάνοντάς του μάθημα προφορικό επί παντός επιστητού. Ένας ορεξάτος δάσκαλος. Ήταν εκείνος που έλαμψε στη βραδιά Συνοδινού - Μαρινάκη. Η οικογένειά μας και ειδικά η οικογένεια των Αρσεναίων μέσα στην οποία ανήκε κι αυτός, πενθεί. Σημειωτέον ότι ο εκλιπών ήταν υιός της Ελένης Κωνσταντινίδη, αδελφής του πάππου μου (από το μέρος της μητρός μου) Ραδαμάνθυος Κωνσταντινίδη, και του Σπυρίδωνος Αρσένη (οι δυο άνδρες λέει η μητέρα μου, είχαν γνωριστεί στο Νταβός προπολεμικά, όπου σύχναζαν οι φυματικοί της εποχής). Είμαστε πολύ υπερήφανοι που τον είχαμε θείο. Αυτά ως μια μικρή ειδοποίηση περί μιας μεγάλης προσωπικότητας.

Πέντε

(η φωτογραφία από το www.tanea.gr )

ΚΡΙΣΤΙΝ: Κόλλα το, ρε Γιάννη. Είσαι πολύ μπιούτιφουλ αγόρι!
ΟΛΙ (ψιθυριστά στην Κριστίν): Ψστ, μην του πολυανοίγεσαι... - οι Έλληνες όταν δεν τους βλέπεις σε μουτζώνουν...
ΓΙΑΝΝΗΣ: (σκέφτεται) Μανούλα μου, μια μάγισσα! Αλλά εδώ που φτάσαμε, κάλλιο 5 απ' την Κριστίν παρά 10 αμάν αμήν.

Ισοδύναμα

ΑΝΤΩΝΗΣ Σ.: Και με τη φαλάκρα, τι κάνεις, ρε Πιέρ;
ΠΙΕΡ ΜΟΣΚΟΒΙΣΙ: Βρήκα για ισοδύναμο το μούσι.
ΑΝΤΩΝΗΣ Σ.: Α, μάλιστα. Κι εσύ δηλαδή θα κυκλοφορείς Τσαρούχης.
ΠΙΕΡ ΜΟΣΚΟΒΙΣΙ: Κι εσύ, ρε Αντουάν, τι θα κάνεις με το πεσμένο μάτι;
ΑΝΤΩΝΗΣ Σ.: Θα βάλω γυαλί μαύρο να το σκεπάζει. Και θα σηκώσω το φρύδι.
ΠΙΕΡ ΜΟΣΚΟΒΙΣΙ: Α, μάλιστα. Δηλαδή, με το συμπάθιο, θα γίνεις Κουρουπλής;
ΑΝΤΩΝΗΣ Σ.: Το πρόβλημα είναι ότι όλες με κοιτάζουν στα μάτια.
ΠΙΕΡ ΜΟΣΚΟΒΙΣΙ: Μάλλον τις τσέπες σου κοιτάνε αλλά μ' ένα τέτοιο μάτι δεν το καταλαβαίνεις.
Κι όταν είναι άδειες, τι ισοδύναμα παίρνεις;
ΑΝΤΩΝΗΣ Σ.: Φουσκώνω αυτό που υπάρχει ανάμεσά τους.

Τα παιδιά κι ο αρχιτέκτων

(φωτογραφία από το www.tovima.gr )

Είναι στ' αλήθεια ζήτημα για το τι πρέπει κανείς να πρωτοκλάψει.
Για την παιδική χαρά του μεγάλου αρχιτέκτονος που ολοένα και φθείρεται - ή
για την παιδική ψυχή και ελευθερία που πέφτει στα δίχτυα ενός άξενου κόσμου.

Παιδιών που δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει αν έχουν μέλλον ως αρχιτέκτονες.

Τι έχει να πει για όλα αυτά το φιλοθ...εάμον κοινό;

Το χασαπιό

(φωτογραφία από το www.tanea.gr )

Π. ΤΟΜΣΕΝ (δεξιά): Μπόις, σας είπα ότι αυτός ο μουστάκιας θα μας βάζει συνεχώς προβλήματα...
Κ. ΜΑΖΟΥΧ (κέντρο): Θα του κουρέψουμε το μουστάκι και θα δει τι πάει να πει μπαρμπέρης...
Μ. ΜΟΡΣ (αριστερά): Αμ οι άλλοι δυο; Ο ψηλός θέλει Προκρούστη κι ο χοντρός Gilly Diet.
Π. ΤΟΜΣΕΝ: Να δούμε τώρα τον άλλον, το στουρνάρι.
Κ. ΜΑΖΟΥΧ: Μην ανησυχείς, θα μπει κι ο ''ποντικός'' στη φάκα του. Γιατί πολύ αέρα πήραν τα ρωμιόπουλα.
Μ. ΜΟΡΣ: Είδες επιμονή με τους ανάπηρους; Μου βγήκε η πίστη να τους εξηγώ ότι στην αρχαία Σπάρτη...
Π. ΤΟΜΣΕΝ: Αμ το άλλο με τους γραφιάδες; Σώνει και καλά να μην χάσουν την καρέκλα τους. Αλλά έννοια σου, θα τους ετοιμάσω εγώ φαρμάκι...
Κ. ΜΑΖΟΥΧ: Δηλαδή πώς σκέφτεσαι να τους κόψεις;
Π. ΤΟΜΣΕΝ: Θα τους δοκιμάσω στο επί κοντώ. Όποιος δεν πηδάει μαύρος είναι ρε.
Κ. ΜΑΖΟΥΧ: Για βάστα, ρε Πολ. Και ποιος θα τους προμηθεύσει τα κοντάρια;
Μ. ΜΟΡΣ: Εκεί'ναι το πρόβλημα, ρε Κλάους; Θα τα κατεβάσουν απ' τις σημαίες.
Π. ΤΟΜΣΕΝ: Θα κόψουμε και τις σημαίες, άμα γουστάρουμε.
Κ. ΜΑΖΟΥΧ: Κι αυτοί οι συνταξιούχοι τα χούφταλα τι φωνάζουν και μας παίρνουν τα αυτιά;
Μ. ΜΟΡΣ: Θέλουνε λέει τα φάρμακά τους. Η Ελλάδα έχει καταντήσει ένα απέραντο νοσοκομείο. Ρε σεις, θα τους έλεγα αν τους πετύχαινα, εμένα ο παππούς μου καβάλησε τα 80 και χάπι δεν ζήτησε. Κι εσείς με το παραμικρό στο φαρμακοτρίφτη...
Κ. ΜΑΖΟΥΧ: Αμ εμένα η γιαγιά μου; μια ζωή μέσα στα κρέατα, που με μεγάλωσε, κι ούτε πάχη ούτε ξίγγια, σκέτο φιλέτο.
ΠΟΛ ΤΟΜΣΕΝ: Και τι δουλειά έκανε η γιαγιά σου, ρε συ;
Κ. ΜΑΖΟΥΧ: ...Χασάπω ήτανε!
Π. ΤΟΜΣΕΝ - Μ. ΜΟΡΣ (από κοινού): Αααα, τώρα μάλιστα... σωστά, πολύ σωστά...

Η τριάς

ΦΩΤΗΣ: ...κι όπως την είχα πιάσει πίσω από τη μέση και πήγα να τη γυρίσω, τι να δω;
ΒΑΓΓΕΛΗΣ: τι είδες;
ΦΩΤΗΣ: είχε πάνω απ' το δεξί κωλομέρι στη στροφή της λεκάνης, ένα τατουάζ!
ΑΝΤΩΝΗΣ: ε, και;
ΦΩΤΗΣ: το τατουάζ είχε ένα θέμα που με κοκκάλωσε...
ΒΑΓΓΕΛΗΣ: μη μου πεις καμιά νεκροκεφαλή...
ΦΩΤΗΣ: κάτι χειρότερο: ήταν αν κατάλαβα καλά η Αλέκα με τον ήλιο στέμμα και τη δάδα στο χέρι!
ΑΝΤΩΝΗΣ: έλα ρε, ε, τέτοιο τατουάζ δεν έχω δει!
ΒΑΓΓΕΛΗΣ: ήταν σίγουρα η Αλέκα; μην ήταν η Ρεπούση;
ΦΩΤΗΣ: μα το Θεό αυτή ήταν. Αλλά δεν έφτανε μόνο αυτό. Η Αλέκα ήτανε γυμνή, τσίτσιδη, και με το άλλο χέρι... συγγνώμη που θα το πω... αυνανιζόταν.
ΑΝΤΩΝΗΣ: τι; αυνανιζόταν; δηλαδή τι ήθελε να μας πει ο ποιητής;
ΒΑΓΓΕΛΗΣ: ε, δεν το κατάλαβες, ρε ψηλέα; ότι όλοι εκεί στον Περισσό...
ΦΩΤΗΣ: κι εγώ έτσι νόμιζα, αλλά... τι δουλειά έχει ο ήλιος και η δάδα;
ΑΝΤΩΝΗΣ: ο ήλιος απ' ό,τι θυμάμαι είναι του ΠΑΣΟΚ, ενώ η δάδα... της ΝΔ... αλλά μπορεί να ήταν και τυχαίο.
ΦΩΤΗΣ: εδώ είναι το θέμα, Αντώνη. Δεν ήταν τυχαίο. Ο τατουαζίστας κάτι ήθελε να πει με όλα αυτά.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ: ...για το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορούσε να πει τίποτε, ήλιος είναι...
ΑΝΤΩΝΗΣ: ...και για τη ΝΔ τα ίδια, είναι η φωτιά που καίει...
ΦΩΤΗΣ: χαχα, ναι αλλά ξέρετε τι μου είπε το φρικιό όταν τη ρώτησα;
ΒΑΓΓΕΛΗΣ - ΑΝΤΩΝΗΣ: τι σου είπε;
ΦΩΤΗΣ: ...ότι τα τρία μεγάλα κόμματα έχουν περάσει στη φάση της πεφωτισμένης... μαλακίας!

Φάρμακα

(φωτογραφία από το www.tanea.gr )




ΣΑΛΜΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, σας διαβεβαιώ ότι η φαρμακαποθήκη της Βουλής διαθέτει όλα τα χρειαζούμενα για περίπτωση ανάγκης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Σαλμά, εμείς εδώ στα ορεινά καμιά φορά παθαίνουμε ίλιγγο.
ΣΑΛΜΑΣ: Σε μας, εδώ κάτω από το πολύ μπουρ-μπουρ βουϊζουν τα αυτιά μας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λοιπόν. Μαζί με το ποτηράκι να φέρνουνε και το χάπι, κύριε Σαλμά.
ΣΑΛΜΑΣ: Δεκτόν. Α, όσο για τις στενογράφους, προνοήσαμε να μας μετράνε την πίεση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εύγε, κύριε Σαλμά. Αλλά οι δακτυλογράφοι κάνουν και καλό μασάζ. Να γίνει σχετική τροπολογία και να μπει στον Κανονισμό.
ΣΑΛΜΑΣ: Να το σκεφτούμε. Μήπως πούνε ότι φέρνουμε καινούρια ήθη...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κάθε άλλο, θα τους πούμε ότι έτσι δουλεύουν περισσότερο κι αξίζουν τα λεφτά τους.
ΣΑΛΜΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, άλλο η μάσα κι άλλο το μασάζ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν δεν βάλεις δαχτυλάκι... τίποτα δεν γίνεται...
ΔΙΠΛΑΝΟΣ ΣΑΛΜΑ (ΜΑΛΛΟΝ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ): (ψιθυριστά) Ρε Μάριε, βγάλ' το χέρι σου απ' τ' α....α.

Μυστικό πάθος

6-9-2012

Στην Δ.Λ.

Το γαλάζιο στα μάτια της φως
σε ταξίδια κινεί φρούδα, λάγνα
στέκεις δίπλα της ανίδεος, τυφλός
των παθών μες στα σκότη, στα σπλάχνα.

Μυστικά υποφέρει, σαφώς
μια φωτιά σιγοκαίει δίχως κάπνα
αχ, ο δαίμων της νόσου κωφός
δεν ακούει ούτε αχ ούτε άχνα.

Είναι ο χρόνος της νύχτας στυφός
οι στιγμές και οι σκέψεις μια λάβρα
της χαράς ο απόηχος γλυφός
κάθε φόβος ένα ρίγος, μια σαύρα.

Άξιος είναι της αγάπης σκοπός
μόνος, άγγελος στου κόσμου τη χάβρα
ο βαρκάρης της ψυχής αδελφός
στον ιστό του να μη βάλει τα μαύρα.

Το γαλάζιο στο σώμα της φως
σε ταξίδια κινεί φρούδα, λάγνα
μα στα βάθη, στα μέσα βυθός
των παθών της στα σκότη, στα σπλάχνα.

Αδέλφια μου αλήτες πουλιά

 (η φωτογραφία από το www.tanea.gr )

ΜΠΛΕ: ΑΔΕΛΦΙΑ, ΖΕΙΤΕ, ΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΤΕ (εν χορώ).
ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Ρε παιδιά, μην φωνάζετε τόσο δυνατά, θα ραγίσουν οι ασπίδες.
ΜΠΛΕ: ΟΣΟ ΜΑΣ ΚΟΒΟΥΝ, ΜΑΣ ΠΛΗΓΩΝΟΥΝ (εν χορώ).
ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Ρε παιδιά, μην ματώνετε τόσο εύκολα, θα λερωθούνε οι ασπίδες.
ΜΠΛΕ: ΚΑΝΤΕ ΣΤΗΝ ΜΠΑΝΤΑ, ΜΑΣ ΠΗΡΑΝΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ (εν χορώ).
ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Ρε παιδιά, ...σώβρακο το κάνατε το πανό;
ΜΠΛΕ: ΛΗΣΤΕΣ ΛΗΣΤΕΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ (εν χορώ).
ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Ρε παιδιά, μην κλέβετε απ' την αναρχία.
ΜΠΛΕ: ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑ ΧΩΡΙΣ ΨΥΧΗ (εν χορώ).
ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Ρε παιδιά, μην καταντήσουμε ένα μάτσο κρέατα.
ΜΠΛΕ: ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΣΤΑ ΥΨΗ, ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΑΜΕΙΨΕΙ; (εν χορώ)
ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Ρε παιδιά, στη ΓΑΔΑ ζητούνε... για μπουγάδα. Δεν πάτε για κανα ψιλό;
ΜΠΛΕ: ΦΕΡΤΕ ΤΟΝ ΨΗΛΟ ΓΙΑ ΚΑΝΑ ΧΟΝΤΡΟ.
ΠΡΑΣΙΝΟΙ: Ε, εδώ είναι το Μαξύλου, σκασμός.
ΜΠΛΕ: ΕΛΑΤΕ ΑΠΟ ΔΩ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΤΡΑΤΟ.
ΠΡΑΣΙΝΟΙ: ΧΩΡΙΣ ΤΑ ΓΑΛΟΝΑΚΙΑ ΕΙΣΑΣΤΕ ΝΑΥΤΑΚΙΑ.
ΜΠΛΕ: ΧΩΡΙΣ ΚΡΑΝΗ ΚΙ ΑΣΠΙΔΕΣ, ΕΙΣΑΣΤΕ Α...ΔΕΣ.

(Κάπου εδώ υπήρξε μια κάποια ένταση, αλλά τελικά μπήκαν στη μέση τα σκυλιά της Ηρώδου και έληξε το σύνθημα.)

Ραντεβού στη Γερμανία

(φωτογραφία από το www.tanea.gr )

ΧΑΝΣ: Έλα, Γκιάνις, πέρασε, μην ντρέπεσαι. Έχουμε και ωραίος λουκάνικος με μπίρα.
ΓΙΑΝΝΗΣ: Χεχεχε, είναι ωραία τα λουκάνικα. Ευχαριστώ.
ΧΑΝΣ: Σε λίγο θα σε ντει ο Βόλφγκανγκ. Τον ετοιμάζουν μέσα οι κοπέλες...
ΓΙΑΝΝΗΣ: Ποιες κοπέλες;
ΧΑΝΣ: (κλείνει το μάτι) Από Μπαμπαρία, νταρντάνες, ωραίος πράγκμα...
ΓΙΑΝΝΗΣ: Χμ... Αλλά εγώ, Χανς, ήλθα δω για το παραδάκι, δεν πρέπει...
ΧΑΝΣ: Όλα έκουν σκέσι, Γκιάνις... Όταν έκεις λεφτά μια γκυναίκα... καταλαβαίνεις...
ΓΙΑΝΝΗΣ: Δεν γίνεται, ρε Χανς. Εγώ δεν μπορώ να πληρώνω και τις γυναίκες...
ΧΑΝΣ: Ε, συγκνώμη, Γκιάνις. Ντεν γκίνεται να πας με τις γκυναίκες μας και να σε πληρώσουν κι από πάνω...
ΓΙΑΝΝΗΣ: Κάνει δαπάνη, ρε Χανς, δεν βγαίνω.
ΧΑΝΣ: Ε, τότε, Γκιάνις, φάε το λουκάνικος και μόκο.