Διακοπές στα Αιγόσθενα (Ιούλιος 2011)

Επιβεβαιώθηκε για άλλη μία φορά η καλλονή του τοπίου, η παραβολή του με μικρό παράδεισο εντός κόλασης Αττικής.
Τα πεύκα, οι ελιές, τα πουλιά, τα τζιτζίκια, κι όλο το σόι των εντόμων που τόσο ερεθίζει τα μικρά και μεγάλα παιδιά.
Ωραία η θάλασσα που βλέπεις τους αχινούς καρφωμένους και μαύρα ψαράκια να σε τσιμπούν στα πέλματα.
Και τα παιδιά πόσο γρήγορα μεγαλώνουν στην εξοχή, πώς φωτίζονται, πόσο ομορφαίνουν.
Από τις εικόνες που συνέλεξα είναι και οι κάτωθι:
1. Γνώρισα μια γυναίκα στην παραλία, την Ελένη από την Μάνδρα, που μου διηγήθηκε σύντομα την ιστορία της ζωής της. Ο πατέρας της, μου φαίνεται ότι λεγόταν Αναστάσιος Γεωργίου, έμεινε ''φυτό'' από τον πόλεμο του 1940. Η Ελένη στάθηκε στο πλευρό του (κρατηθείτε) 22 χρόνια, μέρα και νύχτα. Αφού πέθανε, στάθηκε στο πλευρό της μητέρας της (κρατηθείτε) 8 χρόνια, η οποία επλήγη από τη νόσο Αλτσχάιμερ. Τώρα πρέπει να είναι 54 και φιλοξενούσε (δωρεάν) μιαν οικογένεια Αλβανών σε δική της εξοχική αγροικία, γειτονική της δικής μας. Εσύ παιδί μου θα αγιάσεις, της λέω. Ήθελα να μονάσω, μου λέει, αλλά έτυχαν τα προβλήματα στους γονείς και το άφησα. Φαινόμενο προσφοράς, καλοσύνης και πρακτικής μόρφωσης που μας βάζει γυαλιά.
2. Όταν ένα απόγευμα άρχισα να μαζεύω τα σκουπίδια από την παραλία παρασύροντας και την πιτσιρικαρία της με την οποία συμπλέαμε, η Ελένη, κι έτσι γνωριστήκαμε, ήλθε δίπλα μου κι άρχισε κι αυτή να μαζεύει και μάλιστα αυθόρμητα, με τα δυο της χέρια.
3. Στον οικισμό μας έφτασε όπως άκουσα για 1η φορά νερό Ούλεν. Κάνει για πόσιμο; Ναι, μου λέει ο (άνεργος) Χάρης, άλλος λουόμενος που γνώρισα, δ/ντής πωλήσεων σε μικρή ταχυδρομική εταιρεία που έκλεισε μην αντέχοντας τον ανταγωνισμό με τα ΕΛΤΑ. Πάντως, μέχρι τώρα είχε τον κόπο του και τη νοστιμιά του η συλλογή νερού. Σταματούσες σε πλατεία των Ειδυλλίων-Βιλλίων και γέμιζες το πλαστικό δοχείο. Στη συνέχεια μεταφόρτωνες το ύδωρ σε πλαστικά και γυάλινα μπουκάλια που τα αποθήκευες στο ψυγείο αμέσως. Σε 3 μέρες το νερό θα είχε εξαντληθεί. Οπότε νέα μεταφορά 13 χλμ. στην πλατεία Ειδυλλίων-Βιλλίων για νέα συλλογή πόσιμου ύδατος. 
4. Η οικονομική κρίση εξαφανίζει. Ταβέρνα ''Μουριές'' Ειδυλλίων, μεσημέρι καθημερινής, εμείς (μήτηρ, εγώ και τέκνα) και ένας ακόμη κύριος, με ένα βιβλίο-βιογραφία του Καζάν. Μπροστά μας γλάστρες με ορτανσίες, από πάνω οι μουριές να χαρίζουν σκιά και δροσιά, το χωριό κοιμώμενο, κάπου πέρα σε ένα μπαλκόνι ένας μπογιατζής μονάχα. Η ταβερνιάρισσα δύσθυμη, μόνη με μια μαγείρισσα, όλοι οι άλλοι οι περσινοί απόντες.
5. Η οικονομική κρίση εξαϋλώνει. Καφετερία "Ο πεύκος'' Ειδυλλίων, μιλάμε με την κυρα-Γιαννούλα, που μας διηγείται πώς πέθανε τόσο νέος ο άνδρας της, αφήνοντάς την μόνη με 3 κόρες. ''Από το πρωί έχω ψήσει μόνο 2 καφέδες''. ''Μη στενοχωριέσαι, κυρα-Γιαννούλα, Ιούλιος είναι ακόμη''. Πώς να παρηγορήσεις τον ιδιοκτήτη μιας έρημης αν και στην κεντρική πλατεία καφετερίας; Ωραίο να νιώθεις βασιλιάς σε τέτοιους καιρούς, να σε περιποιούνται σαν να είσαι κεχαγιάς, αλλά και η μοναξιά του προύχοντα δεν αντέχεται ώρες ώρες. Πόσες φορές να ξέρατε δεν ονειρεύτηκα μια μάζωξη φίλων και γνωστών να δώσουν ζωή σε αυτή την ησυχία. Και δεν απέχω πολύ από το να την οργανώσω.
6. Κηδειόσημα στα Ειδύλλια. Γραφείο τελετών από το Μαρτίνο Φθιώτιδας. Ξαφνικά διαπιστώνεις ότι τα δύο επώνυμα (Σκουρτόπουλος) είναι τα ίδια και ότι κηδεύονται την ίδια μέρα, Τετάρτη 13 Ιουλίου. Ναι, ήταν ένα ζεύγος γερόντων. Το βράδυ έφυγε ο ένας, τα χαράματα τον ακολούθησε ο άλλος. Η δραματική ποίηση του θανάτου, αλλά και ένα σπάνιο και ευτυχές τέλος, με το ίδιο γύρισμα του χρόνου.
7. Βουλευτής ΣΥΝ Λεβέντης, ιατρός-νευροχειρουργός. 'Ηλθε αθόρυβα μιαν καθημερινή στην παραλία ολίγων λουομένων, έβαλε το λευκό σκουφάκι θαλάσσης, μεταμορφώθηκε σε κύκνο και βούτηξε διακριτικά. Βγήκε, σκουπίστηκε, γεια σας του είπα μονάχα, ντύθηκε, έφυγε. Λες να το έκανε μονοήμερη από τη Βουλή, σκέφτηκα μέσα μου γελώντας.
8. Πέρυσι το τσάπινγκ συν-έφερε μια κήλη. Αλλά τα άτιμα τα χόρτα πώς θεριεύουν, κι αν δεν τα κόψεις, όλα μοιάζουν τόσο άγρια και απεριποίητα και ακαλαίσθητα, μια παραφωνία στην ομορφιά. Τρελαίνεσαι να πειράξεις το χώμα. Θυμόμουνα όσο έσκυβα το του Γονατά "Φιλοδοξίες κήπου". Αλλά δεν φτάνει να ξεχορταριάσεις, πρέπει να βάλεις σε σακούλες, να φορτώσεις και να πετάξεις, άραγε πού; Κανονικά, όχι σε κάδους απορριμμάτων, θα έλεγε και η Κατερίνα Χριστοφιλίδου που πετύχαινα τα βράδια στο Eco News.
9. Σε δρόμο των Ειδυλλίων εμφανίστηκε ένα βράδυ ένα φίδι-αστρίτης 2,5 μέτρων. Οι κάτοικοι πανικοβλήθηκαν, κάποιοι κλείστηκαν μέσα. Τελικά με την παρέμβαση κανενός Βασίλη Αρβανίτη πατάχθηκε στο κεφάλι και ξαναπατάχθηκε και ξαναπατάχθηκε μέχρι να νεκρωθεί μέσα του η ζωή. Η γυναίκα του μπογιατζή που μας έβαψε εξωτερικά το σπίτι είδε ξαφνικά το σάκχαρό της να ανεβαίνει επικίνδυνα. Τι σου κάνει και η κρίση, τι σου δάκνει και το φίδι.
10. Διάλογος (μισός αληθινός και μισός φτιαχτός) σε κρεοπωλείο (Μπόρτζαρης) των Ειδυλλίων:
Κόψε 8 μπριτζόλες και κανα-κοτοπουλάκι.
Αμέσως.
Δικής σας παραγωγής;
Όλα φρέσκα και υγιεινά. Ο κρεοπώλης κοιτάζει τα παιδιά και με χαμόγελο συνδέει το κρέας με την ανάπτυξη και την ομορφιά τους.
Ορίστε.
Ευχαριστώ πολύ.
Αν θέλετε και κανα-οικόπεδο...
Πωλείται τίποτε εδώ κοντά;
Είναι ένα μεγάλο εδώ έξω, (λέει κάποια στρέμματα), καθώς παίρνουμε το δρόμο για την Αθήνα.
Πόσο πάει;
Ε, μάζεψε συ τον παρά και βλέπουμε.
Δηλαδή πόσο;
Ο κρεοπώλης λέει μια τιμή.
Ο πελάτης με τα παιδιά κάτι σκέφτεται.
Ωραία, σύμφωνοι. Κάντο το τέσσερις μπριτζόλες...

Πολλή ζέστη εκπέμπει το Πισί. Πρέπει να πάω για ντους. Σας αφήνω.

Π.Χ.