24-6-2012
(ΝΕΤ, "Στην υγειά σας", Σάββατο 23.6, και μέσα στην παρέα νά κι ένας πούστης, μα τι πούστης, λέω μέσα μου, με ροζ πουκαμισάκι.)
Σιχαίνομαι τους πούστηδες όταν χαζογελάνε κι αποκαλύπτουνε μεμιάς την κλίση που κρατάνε. Σιχαίνομαι τους πούστηδες όταν μοσχοβολάνε κι όταν κουνούν τον κώλο τους σ' αυτούς που λαχταράνε. Σιχαίνομαι τους πούστηδες όσους χατζιδακίζουν όσους μιλάνε τραβεστί και όσους καβαφίζουν. Σιχαίνομαι τις αδελφές που φαίνονται από μίλια όσους κρυφά κυκλοφορούν με παστωμένα χείλια. Σιχαίνομαι τους πούστηδες κι όσους "κακές" βαφτίζουν τα φλώρικα καμώματα κι όσους τα μαϊμουδίζουν. Σιχαίνομαι τους πούστηδες που από παντού φυτρώνουν που τραγουδούν ψιλόφωνα και όλο καμαρώνουν. Σιχαίνομαι τους πούστηδες για τ' όμορφα κορίτσια που κουβαλάνε δίπλα τους - σα γλάστρες με καπρίτσια. Σιχαίνομαι τους πούστηδες και το κοριτσομάνι που φτιάχνουνε μαζί με αυτούς ένα σκατοχαρμάνι. Του κόσμου οι γυναικωτοί ζηλεύουν και μισούνται για μια ψωλή που'ναι φτιαχτή πώς γέρνουνε και σειούνται. Όταν ακούσω μια φωνή που πούστη ξεχωρίζει λέω να την πνίξω με σκοινί να μην πανηγυρίζει. Σ' αυτό τον σάπιο τον ντουνιά θα ξεριζώσω με μπουνιά αυτά τα υποκείμενα που βλέπω και τα φτύνω που μακριά τ' αφήνω που τα μισώ απύθμενα. Σπόρος κακός που έπιασε είναι ο παλιοπούστης κατάρα για το σόι του σκάνδαλο που ακούστη. Μαρίνος με πουλόφωνο το στίγμα του Ιόλα του Κακλαμάνη το αξάν κι η Πάολα μες σ' όλα ο Βαλλιανάτος βάφεται ο ναύτης του Τσαρούχη σφαγμένη κότα ο Ταχτσής μέσα στο νεκρορούχι. Με έναν Σεργιανόπουλο έφριξε όλη η Γούβα αρκεί ένα πουστόπουλο για να σε φέρει τούμπα. Το Κολωνάκι πούστεψε σειρά παίρνει η Κυψέλη και στη γιορτή των αδελφών φουλάρει μια αγέλη.
Τα πουστομπάρ αυξάνονται μπήκανε στις φυλλάδες πούστηδες μέσα στο στρατό γαμούν καραβανάδες. Στης τέχνης το στερέωμα πούστηδες κυβερνάνε κάθονται απαυτώνονται κι ωραία προχωράνε. Σιχαίνομαι τους μόδιστρους, τους κομμωτές, τους ράφτες, τα ζιγκολό των σαλονιών, προξενητές και κράχτες. Ο πούστης πάει παντρεύεται για να μας ρίξει στάχτη σέρνει μια γέρικη σουπιά π' ούτ' είδε ούτ' αισθάνθη. Άλλοι το δείχνουν φανερά και άλλοι κοκκινίζουν ετούτος ο εκ-φυλισμός είναι ένας θεατρινισμός. Μισώ τη φαντασία μου που μου γεννά εικόνες με λερωμένους πούστηδες μέσα σε γαμιστρώνες. Κατεστραμμένα σώματα λεκάνες σα βαρκούλες αίματα, σπέρμα, δάκρυα και αδελφές νυφούλες. Ο πούστης που παντρεύεται για να μας ρίξει στάχτη σε όποιον δεν αστειεύεται θα γίνει αρχαία Σπάρτη. Εκεί που καλοκάθομαι έρχεται ένας πούστης που θέλει κάτι να μου πει στην πιάτσα που ακούστη τά'μαθες λέει ο Άγγελος; τι κάνει; φτερουγίζει; έγινε, λέει, κωλομπαράς κι όμορφους νιους ψωνίζει. Πώς; κάνω κεραυνόπληκτος που τον χτυπάει ρεύμα και πέφτω από τα σύννεφα νομίζοντάς το ψέμα. Με του Αγγέλου τα φτερά πέφτω συντετριμμένος αχ, μάνα, που τον γένναγες πήγε κι αυτός χαμένος. Κι ο πούστης το μαντάτο του μα και το μαντολάτο του το σέρνει πέρα δώθε πούστης και ο Εξάγγελος μα πούστης και ο Άγγελος - τι καταπίνεις, βόθρε.
(ΝΕΤ, "Στην υγειά σας", Σάββατο 23.6, και μέσα στην παρέα νά κι ένας πούστης, μα τι πούστης, λέω μέσα μου, με ροζ πουκαμισάκι.)
Σιχαίνομαι τους πούστηδες όταν χαζογελάνε κι αποκαλύπτουνε μεμιάς την κλίση που κρατάνε. Σιχαίνομαι τους πούστηδες όταν μοσχοβολάνε κι όταν κουνούν τον κώλο τους σ' αυτούς που λαχταράνε. Σιχαίνομαι τους πούστηδες όσους χατζιδακίζουν όσους μιλάνε τραβεστί και όσους καβαφίζουν. Σιχαίνομαι τις αδελφές που φαίνονται από μίλια όσους κρυφά κυκλοφορούν με παστωμένα χείλια. Σιχαίνομαι τους πούστηδες κι όσους "κακές" βαφτίζουν τα φλώρικα καμώματα κι όσους τα μαϊμουδίζουν. Σιχαίνομαι τους πούστηδες που από παντού φυτρώνουν που τραγουδούν ψιλόφωνα και όλο καμαρώνουν. Σιχαίνομαι τους πούστηδες για τ' όμορφα κορίτσια που κουβαλάνε δίπλα τους - σα γλάστρες με καπρίτσια. Σιχαίνομαι τους πούστηδες και το κοριτσομάνι που φτιάχνουνε μαζί με αυτούς ένα σκατοχαρμάνι. Του κόσμου οι γυναικωτοί ζηλεύουν και μισούνται για μια ψωλή που'ναι φτιαχτή πώς γέρνουνε και σειούνται. Όταν ακούσω μια φωνή που πούστη ξεχωρίζει λέω να την πνίξω με σκοινί να μην πανηγυρίζει. Σ' αυτό τον σάπιο τον ντουνιά θα ξεριζώσω με μπουνιά αυτά τα υποκείμενα που βλέπω και τα φτύνω που μακριά τ' αφήνω που τα μισώ απύθμενα. Σπόρος κακός που έπιασε είναι ο παλιοπούστης κατάρα για το σόι του σκάνδαλο που ακούστη. Μαρίνος με πουλόφωνο το στίγμα του Ιόλα του Κακλαμάνη το αξάν κι η Πάολα μες σ' όλα ο Βαλλιανάτος βάφεται ο ναύτης του Τσαρούχη σφαγμένη κότα ο Ταχτσής μέσα στο νεκρορούχι. Με έναν Σεργιανόπουλο έφριξε όλη η Γούβα αρκεί ένα πουστόπουλο για να σε φέρει τούμπα. Το Κολωνάκι πούστεψε σειρά παίρνει η Κυψέλη και στη γιορτή των αδελφών φουλάρει μια αγέλη.
Τα πουστομπάρ αυξάνονται μπήκανε στις φυλλάδες πούστηδες μέσα στο στρατό γαμούν καραβανάδες. Στης τέχνης το στερέωμα πούστηδες κυβερνάνε κάθονται απαυτώνονται κι ωραία προχωράνε. Σιχαίνομαι τους μόδιστρους, τους κομμωτές, τους ράφτες, τα ζιγκολό των σαλονιών, προξενητές και κράχτες. Ο πούστης πάει παντρεύεται για να μας ρίξει στάχτη σέρνει μια γέρικη σουπιά π' ούτ' είδε ούτ' αισθάνθη. Άλλοι το δείχνουν φανερά και άλλοι κοκκινίζουν ετούτος ο εκ-φυλισμός είναι ένας θεατρινισμός. Μισώ τη φαντασία μου που μου γεννά εικόνες με λερωμένους πούστηδες μέσα σε γαμιστρώνες. Κατεστραμμένα σώματα λεκάνες σα βαρκούλες αίματα, σπέρμα, δάκρυα και αδελφές νυφούλες. Ο πούστης που παντρεύεται για να μας ρίξει στάχτη σε όποιον δεν αστειεύεται θα γίνει αρχαία Σπάρτη. Εκεί που καλοκάθομαι έρχεται ένας πούστης που θέλει κάτι να μου πει στην πιάτσα που ακούστη τά'μαθες λέει ο Άγγελος; τι κάνει; φτερουγίζει; έγινε, λέει, κωλομπαράς κι όμορφους νιους ψωνίζει. Πώς; κάνω κεραυνόπληκτος που τον χτυπάει ρεύμα και πέφτω από τα σύννεφα νομίζοντάς το ψέμα. Με του Αγγέλου τα φτερά πέφτω συντετριμμένος αχ, μάνα, που τον γένναγες πήγε κι αυτός χαμένος. Κι ο πούστης το μαντάτο του μα και το μαντολάτο του το σέρνει πέρα δώθε πούστης και ο Εξάγγελος μα πούστης και ο Άγγελος - τι καταπίνεις, βόθρε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου