11-7-2012
Κυρία Αλεξάνδρα Παναγή
Μιαούλη 5, Χαλάνδρι
Δεν έχουν τέλος οι παραλλαγές γύρω από τη σωτηρία μιας εταιρείας, η φαντασία των δημόσιων πολιτικών.
1. Η εταιρεία μένει όπως έχει, απλώς αλλάζουμε τη στρατηγική της για να αλλάξει η χρηματοοικονομική της θέση.
2. Αξιολογούμε τους υπαλλήλους ώστε ευσχήμως να οδηγήσουμε ορισμένους αμόρφωτους στην πόρτα.
3. Αλλάζουμε το μάνατζμεντ της εταιρείας προσελκύοντας στελεχάρες από τον ιδιωτικό τομέα.
4. Πουλάμε το 51% σε ιδιώτες και κρατεί το Ελληνικό Δημόσιο το υπόλοιπο αλλάζοντας έτσι την ισορροπία.
5. Πουλάμε όλη την εταιρεία όσο όσο για να συμβάλλουμε στο δημόσιο χρέος.
6. Δίνουμε δοκιμαστικά την εταιρεία σε ιδιώτες για 5 χρόνια για να δούμε αν θα περπατήσει το πείραμα και στη συνέχεια αν αποτύχει επιστρέφει σε μας.
7. Μετατρέπουμε την εταιρεία σε λαϊκής βάσης, κάτι σαν την Παναθηναϊκή Συναυλία.
8. Κόβουμε τους μισθούς των υπαλλήλων για να κάνουμε την εταιρεία δελεαστική στους ενδιαφερομένους για αγορά της.
9. Ζητούμε από το κράτος να χρηματοδοτεί το έλλειμμα της εταιρείας στο όνομα της ιστορίας της και κρεμάμε ελληνική σημαία για να τονίσουμε ότι είναι σπλάχνο από τα σπλάχνα μας.
10. Αλλάζουμε το καταστατικό της και τη μετατρέπουμε σε λαϊκό κατάστημα τύπου Γερμανός με την κατάλληλη διαφημιστική πολιτική, δώρα, μπλουζάκια, γυναίκες-μοντέλα, κληρώσεις κ.λπ. Μετοχές της εταιρείας πουλάνε πλέον οι εφημερίδες τύπου Ρίαλ Κούρτη, Πρώτο Ψέμα κ.λπ.
11. Κάνουμε την ιστορία της ταινία-υπερπαραγωγή από το Εθνικό Κέντρο Σινεμά και την παίζουμε σε θερινά σινεμά και στο γιουτιούμπ.
12. Κράτος και ιδιώτες την κόβουν στα δυο και χωρίζουν τα τσανάκια τους. Δίνουν λόγο, δε, στον Αόρατο Αρχηγό, την Υπερτάτη Αρχή της εταιρείας.
13. Η εταιρεία γίνεται πουτάνα: τα δίνει-κάνει όλα και σε χαμηλή τιμή. Ομάδα στόχος της οι ερωτολιγούρηδες.
14. Η εταιρεία αναπτύσσει δίκτυο εθελοντών δυνάμει νέων στελεχών. Οι παλιοί και οι νέοι τρώγονται κι υποβλέπονται για το καλό της.
15. Η εταιρεία δεν αντέχει το δημόσιο διάλογο και αποχωρεί. Αφήνεται στη μοίρα της σαν παλιό κάγκελο που όποτε σκουριάσει και πέσει θα εξαναγκάσει σε αλλαγή. Ό,τι πει ο χρόνος. (κ.λπ.)
Όπως αντιλαμβανόμαστε, εθνοσωτήρες υπάρχουν πολλοί, λογοδοσία επί των αποτυχημένων πειραμάτων όμως δεν υπάρχει. Το θέμα είναι να υπάρχει η εταιρεία όσο ζούμε εμείς. Να την βυζάξουμε και να την πιούμε ως την τελευταία σταγόνα. Κι αν τυχόν μας μείνει στα χέρια, εμείς πάλι θα την αναστήσουμε ως εταιρεία για μετεμψύχωση. Ε, κάπου εκεί θα μας χρειαστεί και κανα μαγικό ιδιώτη. Να δεις που στο τέλος θα ζήσει αυτή κι εμείς θα περνάμε χειρότερα.
Κυρία Αλεξάνδρα Παναγή
Μιαούλη 5, Χαλάνδρι
Δεν έχουν τέλος οι παραλλαγές γύρω από τη σωτηρία μιας εταιρείας, η φαντασία των δημόσιων πολιτικών.
1. Η εταιρεία μένει όπως έχει, απλώς αλλάζουμε τη στρατηγική της για να αλλάξει η χρηματοοικονομική της θέση.
2. Αξιολογούμε τους υπαλλήλους ώστε ευσχήμως να οδηγήσουμε ορισμένους αμόρφωτους στην πόρτα.
3. Αλλάζουμε το μάνατζμεντ της εταιρείας προσελκύοντας στελεχάρες από τον ιδιωτικό τομέα.
4. Πουλάμε το 51% σε ιδιώτες και κρατεί το Ελληνικό Δημόσιο το υπόλοιπο αλλάζοντας έτσι την ισορροπία.
5. Πουλάμε όλη την εταιρεία όσο όσο για να συμβάλλουμε στο δημόσιο χρέος.
6. Δίνουμε δοκιμαστικά την εταιρεία σε ιδιώτες για 5 χρόνια για να δούμε αν θα περπατήσει το πείραμα και στη συνέχεια αν αποτύχει επιστρέφει σε μας.
7. Μετατρέπουμε την εταιρεία σε λαϊκής βάσης, κάτι σαν την Παναθηναϊκή Συναυλία.
8. Κόβουμε τους μισθούς των υπαλλήλων για να κάνουμε την εταιρεία δελεαστική στους ενδιαφερομένους για αγορά της.
9. Ζητούμε από το κράτος να χρηματοδοτεί το έλλειμμα της εταιρείας στο όνομα της ιστορίας της και κρεμάμε ελληνική σημαία για να τονίσουμε ότι είναι σπλάχνο από τα σπλάχνα μας.
10. Αλλάζουμε το καταστατικό της και τη μετατρέπουμε σε λαϊκό κατάστημα τύπου Γερμανός με την κατάλληλη διαφημιστική πολιτική, δώρα, μπλουζάκια, γυναίκες-μοντέλα, κληρώσεις κ.λπ. Μετοχές της εταιρείας πουλάνε πλέον οι εφημερίδες τύπου Ρίαλ Κούρτη, Πρώτο Ψέμα κ.λπ.
11. Κάνουμε την ιστορία της ταινία-υπερπαραγωγή από το Εθνικό Κέντρο Σινεμά και την παίζουμε σε θερινά σινεμά και στο γιουτιούμπ.
12. Κράτος και ιδιώτες την κόβουν στα δυο και χωρίζουν τα τσανάκια τους. Δίνουν λόγο, δε, στον Αόρατο Αρχηγό, την Υπερτάτη Αρχή της εταιρείας.
13. Η εταιρεία γίνεται πουτάνα: τα δίνει-κάνει όλα και σε χαμηλή τιμή. Ομάδα στόχος της οι ερωτολιγούρηδες.
14. Η εταιρεία αναπτύσσει δίκτυο εθελοντών δυνάμει νέων στελεχών. Οι παλιοί και οι νέοι τρώγονται κι υποβλέπονται για το καλό της.
15. Η εταιρεία δεν αντέχει το δημόσιο διάλογο και αποχωρεί. Αφήνεται στη μοίρα της σαν παλιό κάγκελο που όποτε σκουριάσει και πέσει θα εξαναγκάσει σε αλλαγή. Ό,τι πει ο χρόνος. (κ.λπ.)
Όπως αντιλαμβανόμαστε, εθνοσωτήρες υπάρχουν πολλοί, λογοδοσία επί των αποτυχημένων πειραμάτων όμως δεν υπάρχει. Το θέμα είναι να υπάρχει η εταιρεία όσο ζούμε εμείς. Να την βυζάξουμε και να την πιούμε ως την τελευταία σταγόνα. Κι αν τυχόν μας μείνει στα χέρια, εμείς πάλι θα την αναστήσουμε ως εταιρεία για μετεμψύχωση. Ε, κάπου εκεί θα μας χρειαστεί και κανα μαγικό ιδιώτη. Να δεις που στο τέλος θα ζήσει αυτή κι εμείς θα περνάμε χειρότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου