χωρίς διακοπές

από τι να διακόψεις αφού το μυαλό δουλεύει κι όλο λύσεις μαγειρεύει στων θεμάτων τις κατόψεις
δάσος γίναν οι οδύνες των ανθρώπων τα μαρτύρια ΣΟΣ από τα παραθύρια απ' του πόνου τις καμπίνες
ποια χαρά κυκλοφορεί και περνά ανέμελη ποια ζωή ανέφελη στα πικρά αδιαφορεί
απολύσεις νόσοι νίλες θάνατοι πείνες δρεπάνια μοναξιά αυτοχειρίες μια χαρά αραιά και σπάνια

έλεγες πως εσύ θα ήσουν η εξαίρεση μόνο τη χαρά να λες και απ' το χέρι να τη δίνεις
αλλά πιάστηκες στη φάκα σου'γινε αφαίρεση κάπου κάπου σπας και κλαις στο ηφαίστειο της οδύνης

Η ζωή χαρίζει αργά την ισότητα στον πόνο
μια κανείς δεν θα γλιτώσει απ' το αίμα απ' το φόνο
το μαχαίρι το φαρμάκι τ' άγριο χέρι το καμάκι

Πού να στρέψεις το βλέμμα σου και το κάλλος να αρπάξεις
πού να βρεις έναν ώμο μυστικά για να κλάψεις

φόρτος προβλημάτων φόρος διαλειμμάτων του φωτός βλημάτων