Φλοκαφρέ

Είναι καλό να μην γκρινιάζει κανείς χριστουγεννιάτικα. Αλλά και να θες ν' αγιάσεις, δε σ' αφήνει ο διάολος που λέει και ο λαός μας.
Λες, λοιπόν, να πας οικογενειακώς μια βόλτα και κάθεσαι σε ένα Φλοκαφέ. Φλοκαφέ είναι, ποικίλες νοστιμιές έχει, θα χαρούν και τα πιτσιρίκια. Πλην όμως!
Στον τεράστιο χώρο, μέσα-έξω, καπνίζουν παντού. Τέλος πάντων, αφού ήρθαμε, σκέφτομαι, ας καθίσουμε κάπου. Ο χώρος μπροστά από την μπάρα είναι σχετικά άδειος και καπνίζει μόνον ένας.
Καθόμαστε σε άνετες πολυθρόνες και παραγγέλνουμε σε μία από τις κοπέλες που σερβίρουν.

Και τότε, αρχίζει το σόου.
Πίσω από την μπάρα, τρεις νεαροί ετοιμάζουν τις παραγγελίες. Υπάλληλοι του καταστήματος, ηλικίες γύρω στα είκοσι.
Ε, λοιπόν, παρόλο που βλέπουν πελάτες μπροστά τους, δύο μικρά παιδιά επίσης, μιλούν μεταξύ τους και κυρίως προς τις σερβιτόρες, σαν να είναι με την παρέα τους σε παγκάκι στην πλατεία ή για να δουν dvd στο σαλόνι τους.
"Της πουτάνας το κάγκελο", "Έλα, ρε μαλάκα", "Είσαι μαλάκας", "Όλο μαλακίες κάνει" και άλλα. Πάντα φωναχτά, χαλαρά, λες και δεν είναι κανείς άλλος παρών.



Το πρόβλημα δεν είναι αν κάποιοι νεαροί βρίζουν φωναχτά, αυτό το συναντάς πλέον παντού. Γυρνούν από το φροντιστήριο τα βράδια και στη μέση του δρόμου κατεβάζουν καντήλια κραυγάζοντας.
Αλλά εδώ πρόκειται για ιδιωτική επιχείρηση. Με όνομα στην πιάτσα. Κι αυτοί οι νεαροί είναι υπάλληλοί της. ΙΔΙΩΤΙΚΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ. Οι οποίοι -είναι ηλίου φαεινότερον- δεν έχουν καμία  συναίσθηση της επαγγελματικής τους ιδιότητας. Και συμπεριφέρονται στην επιχείρηση όπου απασχολούνται σαν να βρίσκονται στον ιδιωτικό τους χώρο.
Δεν είναι το πρόβλημα μόνο το τι έλεγαν, ούτε το ότι η παρουσία μικρών παιδιών δεν τους έλεγε τίποτα. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή είναι η νοοτροπία του μέσου Νεοέλληνα υπαλλήλου. Που τη συναντάς παντού.
Ενός υπαλλήλου κακομαθημένου, αγενούς, χωμένου στη χοντροκοπιά. Που βλέπει  την εργασία του σαν αγγαρεία, που ενώ βάζει μέσο μπας και βρει καμιά θεσούλα οπουδήποτε, μόλις βρεθεί σε αυτή τη θεσούλα, συμπεριφέρεται λες και του τη χρωστούσε η κοινωνία και ο αρτιγέννητος Κύριος, οπότε απαξιοί να την υπηρετήσει! Και που, αν τη χάσει ένεκα της συμπεριφοράς του, του φταίει το σύστημα, τα αφεντικά, το κατεστημένο, οι μετανάστες, οι Αμερικάνοι, οι Εβραίοι και δεν ξέρω ποιος άλλος ακόμη.
Και αν έτσι είναι ο μέσος ιδιωτικός υπάλληλος, φανταστείτε τι γίνεται με αυτόν που έχει καπαρώσει δημόσια θέση και δεν τον κουνάει ούτε ο ... Αλμούνια.

Για την ιστορία: σηκώθηκα και πήγα και τους είπα να μη φωνάζουν και να μη βρίζουν. Φεύγοντας από το κατάστημα, ο νεαρός επί της υποδοχής ζήτησε συγγνώμη λέγοντας ότι και αυτός τους έλεγε τα ίδια. Την ίδια ώρα, από τον διπλανό επιτοίχιο καθρέφτη μπορούσες να δεις στο βάθος τον έναν υπάλληλο να έχει σκύψει μπροστά στους άλλους δύο και να χασκογελάει ειρωνικά.
Χαμένη γενιά.
........................................................

Χρόνια πολλά και καλά σε όλους και δη στους εορτάζοντες.

Γ.Τρ.