Όταν περπατάς στους δρόμους και δεν συναντάς παρά σποραδικά μόνο ορισμένες κινούμενες ψυχές, αναρωτιέσαι: Τι γίνανε όλοι οι άλλοι; Λες να πέθαναν; μπα, στο καλό σου, είναι ακόμη νωρίς για κάτι τέτοιο. Λες να αυτοκτόνησαν; μπα, στο καλό σου, ποιος τρελός θέλει να ξοδέψει έτσι ανώφελα το δώρο της ζωής του; Όλοι την αγαπούν σε κάποιον βαθμό. Λες να μετακόμισαν σε χωριό; μπα, στο καλό σου, ποιος αφήνει τη βρόμικη πόλη να τρέχει να σκαρφαλώνει στα κατσάβραχα; Λες να έχουν αρρωστήσει; μπα, στο καλό σου, ποιος μπορεί τέτοιες άγιες ημέρες να κάθεται στο κρεβάτι του την ώρα που φαντάζεται ότι έξω χαλάει ο κόσμος (φαντάζεται είπαμε); Λες να κλαίνε τη μοίρα τους; μπα, στο καλό σου, ποιος γουστάρει να κλαίει μόνος του δίχως παρέα, δίχως να μοιραστεί το κλάμα του με κάποιον άλλον; Λες να βλέπουν τηλεόραση; μπα, στο καλό σου, ποιος άρρωστος έχει την όρεξη να δει τις τηλεοπτικές αηδίες του σήμερον με εργάκια της πλάκας και χίλιες επαναλήψεις; Λες να μην έχουν λεφτά και κάθονται και βλέπουνε ντιβιντί; μπα, στο καλό σου, ποιος τρελός κάθεται τη σήμερον ημέρα και βλέπει σαν χαύνος ντιβιντί; Άσε που το τελευταίο ντιβιντάδικο της γειτονιάς έκλεισε προ μηνός. Εξάλλου, η ζωή είναι πιο ωραία όταν δεν έχεις λεφτά, όταν μπαίνεις με ένα τάλιρο στο μπαρ κι όταν μετράς τα κέρματα στο ταξί και ίσα ίσα σού βγαίνουν. Λες να πήραν τα μάτια τους και πήγαν στις Αυστραλίες; μπα, στο καλό σου, πέφτει κάπως μακριά αυτή η Αυστράλια κι εξάλλου 15.000 και 1 στραβάδια απολύσαμεν, ποιος άλλος να τρέξει ως εκεί κάτω;
Ε, ναι, λοιπόν, ξέρετε ποιος είναι ο λόγος της κλεισούρας;
Απλούστατο. ΓΙΝΑΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ. Κάτι η τρόικα κάτι τα ευρωδάνεια κάτι η επιτήρηση κάτι η ξενομανία οι ευρωλιγούρηδες γίνανε ευρωπαίοι. Ποιος ευρωπαίος βγαίνει έξω τη σήμερον ημέρα; Όλοι σπίτι γλεντούν, σπιτογλέντηδες εσωστρεφείς, μες στην πλήξη της φαμίλιας να σέρνουν τα βήματά τους.
23 Δεκεμβρίου κι η πλατεία Συντάγματος σαν νεκρή Κυριακή. Δεν είναι δικαιολογία ότι κάνει κρύο και ρίχνει ψοφόνερο, ούτε ότι τρεμοσβήνει η παπαδημευθείσα κυβέρνηση. Οι Έλληνες γίνανε ευρωπαίοι, πέοι πέοι πέοι πέοι, πέοι πέοι πέοι πέοι, πέοι πέοι πέοι πέοι και δεν γυρίζει πίσω πια, α α α α, που λέει και το λαϊκόν άσμα.
Εντωμεταξύ στο Παλλάς Άλκηστη και Ευανθία στον κόσμο τους. Κάνουν όργιο πάνω στη σκηνή, με μουσικούς μπουμπούκια, και σε πάνε νοσταλγικά ως την Πόλη, με φόντο Παντελιδάκη την πλατεία Μοναστηρακίου. Στο Παλλάς οι Ευρωπαίοι ξεχνούν τον νέο γάμο τους κι αλλαξοπιστούν, γυρνούν στα οθωμανικά και ονειρεύονται να ταξίδευαν αύριο κιόλας για Τουρκία.
Η εθνική ημών κατάθλιψη θα μας ρίξει στων Τούρκων τα δόντια, να το δείτε. Ο καταθλιπτικός ευρωπαϊσμός που δεν οδηγεί πουθενά θα μας οδηγήσει όλους εκόντες άκοντες, με εικόνες και ακόντια, στην Πόλη, με βιολιά, παστρουμάδες, μουσαμάδες, κιοφτέδες, μπερέδες.
Η Ελλάς ανήκει στην Ανατολήν, που θα έλεγε κι ο γερο-Καραμανλής, ο βλάχος ο αλής, που δεν ην μουστακαλής.
Η πολιτική μαλακία των Ελλήνων Ευρωπαίων:
Πότε θα γίνουν εκλογές;
Του λένε του Ευρωπαίου Έλληνος μια ημερομηνία.
Πάει τότε και βγάζει το μένος του.
Την άλλη μέρα ακυβερνησία.
Γαμώ τον δικομματισμό κι έτσι, και η κοντοβαρέλα η Αλέκα χαρούμενη.
Πάμε για κυβέρνηση συνεργασίας, χαίρονται οι δημοσιοκάφροι.
Γίνεται μια ψευτοκυβέρνηση, βάζουνε και τον Βαρουφάκη μέσα, την τελευταία στιγμή και τον Μπαμπινιώτη Υφυπουργό Παιδείας να τα λέει όπως πάντα εκνευριστικά αργά, χατζηνικολαϊκά.
Τι είναι αυτά τα παλτά; φωνάζει σε λίγο ο Ευρωπαίος. Πού τα βρήκατε ωρέ; Εγώ τα ψήφισα; Όχι, του λένε, το πολιτικό σύστημα τούς έδωσε μιαν ευκαιρία.
Βγάλτους έξω τους άχρηστους, κραυγάζει ο Ευρωπαίος, και κάνε εκλογές για να μας πέσει κάτι καλύτερο κ.ο.κ. Και γυρίζει η ρόδα...
Ο Ευρωπαίος είναι ανυπόμονος ποδοσφαιράκιας: θέλει με το που θα μπει αλλαγή ο Παπαδήμος να σκοράρει με την πρώτη. Βρε Ευρωπαίε, κάνε λίγη υπομονή. Πρέπει να στρώσει πρώτα το σέντερ φορ.
Όχι, ο Ευρωπαίος, θέλει γκολ με την πρώτη και φουμάρει νευρικά.
Ρε μπας και οι σπιτάκηδες έχουν κλειστεί και ετοιμάζουν ψηφοδέλτια;
Όχι, ρε παιδιά, χαρτιά παίζουν και κάνουνε ησυχία μην μπουκάρει η Δημοτική Αστυνομία.
Τι, δίνει κλήσεις και για μπαρμπούτι; Μωρέ και για δημόσιο μπαλαμούτι!
Αχ, η Ορνέλα Μούτι. Τι γκόμενα! Τι μπούτι! (Οι σπιτάκηδες μαζεύονται στα σπίτια 10 10 και βλέπουν δορυφορική. Ο δορυφόρος ή σερβιτόρος τούς κερνάει πίτσες με λιωμένο τυρί και γαλοπούλα.
Αγαπούλα, βάλ' τα χαρτόνια στη σακούλα. [Πού τον εβρήκανε ωρέ αυτόν τον Σπυριδάκη και τον ανέστησαν;])
Ε, ναι, λοιπόν, ξέρετε ποιος είναι ο λόγος της κλεισούρας;
Απλούστατο. ΓΙΝΑΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ. Κάτι η τρόικα κάτι τα ευρωδάνεια κάτι η επιτήρηση κάτι η ξενομανία οι ευρωλιγούρηδες γίνανε ευρωπαίοι. Ποιος ευρωπαίος βγαίνει έξω τη σήμερον ημέρα; Όλοι σπίτι γλεντούν, σπιτογλέντηδες εσωστρεφείς, μες στην πλήξη της φαμίλιας να σέρνουν τα βήματά τους.
23 Δεκεμβρίου κι η πλατεία Συντάγματος σαν νεκρή Κυριακή. Δεν είναι δικαιολογία ότι κάνει κρύο και ρίχνει ψοφόνερο, ούτε ότι τρεμοσβήνει η παπαδημευθείσα κυβέρνηση. Οι Έλληνες γίνανε ευρωπαίοι, πέοι πέοι πέοι πέοι, πέοι πέοι πέοι πέοι, πέοι πέοι πέοι πέοι και δεν γυρίζει πίσω πια, α α α α, που λέει και το λαϊκόν άσμα.
Εντωμεταξύ στο Παλλάς Άλκηστη και Ευανθία στον κόσμο τους. Κάνουν όργιο πάνω στη σκηνή, με μουσικούς μπουμπούκια, και σε πάνε νοσταλγικά ως την Πόλη, με φόντο Παντελιδάκη την πλατεία Μοναστηρακίου. Στο Παλλάς οι Ευρωπαίοι ξεχνούν τον νέο γάμο τους κι αλλαξοπιστούν, γυρνούν στα οθωμανικά και ονειρεύονται να ταξίδευαν αύριο κιόλας για Τουρκία.
Η εθνική ημών κατάθλιψη θα μας ρίξει στων Τούρκων τα δόντια, να το δείτε. Ο καταθλιπτικός ευρωπαϊσμός που δεν οδηγεί πουθενά θα μας οδηγήσει όλους εκόντες άκοντες, με εικόνες και ακόντια, στην Πόλη, με βιολιά, παστρουμάδες, μουσαμάδες, κιοφτέδες, μπερέδες.
Η Ελλάς ανήκει στην Ανατολήν, που θα έλεγε κι ο γερο-Καραμανλής, ο βλάχος ο αλής, που δεν ην μουστακαλής.
Η πολιτική μαλακία των Ελλήνων Ευρωπαίων:
Πότε θα γίνουν εκλογές;
Του λένε του Ευρωπαίου Έλληνος μια ημερομηνία.
Πάει τότε και βγάζει το μένος του.
Την άλλη μέρα ακυβερνησία.
Γαμώ τον δικομματισμό κι έτσι, και η κοντοβαρέλα η Αλέκα χαρούμενη.
Πάμε για κυβέρνηση συνεργασίας, χαίρονται οι δημοσιοκάφροι.
Γίνεται μια ψευτοκυβέρνηση, βάζουνε και τον Βαρουφάκη μέσα, την τελευταία στιγμή και τον Μπαμπινιώτη Υφυπουργό Παιδείας να τα λέει όπως πάντα εκνευριστικά αργά, χατζηνικολαϊκά.
Τι είναι αυτά τα παλτά; φωνάζει σε λίγο ο Ευρωπαίος. Πού τα βρήκατε ωρέ; Εγώ τα ψήφισα; Όχι, του λένε, το πολιτικό σύστημα τούς έδωσε μιαν ευκαιρία.
Βγάλτους έξω τους άχρηστους, κραυγάζει ο Ευρωπαίος, και κάνε εκλογές για να μας πέσει κάτι καλύτερο κ.ο.κ. Και γυρίζει η ρόδα...
Ο Ευρωπαίος είναι ανυπόμονος ποδοσφαιράκιας: θέλει με το που θα μπει αλλαγή ο Παπαδήμος να σκοράρει με την πρώτη. Βρε Ευρωπαίε, κάνε λίγη υπομονή. Πρέπει να στρώσει πρώτα το σέντερ φορ.
Όχι, ο Ευρωπαίος, θέλει γκολ με την πρώτη και φουμάρει νευρικά.
Ρε μπας και οι σπιτάκηδες έχουν κλειστεί και ετοιμάζουν ψηφοδέλτια;
Όχι, ρε παιδιά, χαρτιά παίζουν και κάνουνε ησυχία μην μπουκάρει η Δημοτική Αστυνομία.
Τι, δίνει κλήσεις και για μπαρμπούτι; Μωρέ και για δημόσιο μπαλαμούτι!
Αχ, η Ορνέλα Μούτι. Τι γκόμενα! Τι μπούτι! (Οι σπιτάκηδες μαζεύονται στα σπίτια 10 10 και βλέπουν δορυφορική. Ο δορυφόρος ή σερβιτόρος τούς κερνάει πίτσες με λιωμένο τυρί και γαλοπούλα.
Αγαπούλα, βάλ' τα χαρτόνια στη σακούλα. [Πού τον εβρήκανε ωρέ αυτόν τον Σπυριδάκη και τον ανέστησαν;])
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου