Ο κοντο-λέων

(φωτογραφία από το www.tanea.gr )

Πάρε φάτσα τώρα πολιτισμού. Σιγά, παιδί μου, μην εκπνέεις τόσο απότομα, θα σκάσεις. Ρε τι κεφάλα είναι αυτή. Τι υπερφυσικός μπέμπης. Τι βλακόβλεμμα είναι τούτο. Ο άνθρωπος που οδήγησε τη Βελισσάρη σε παραίτηση. Για ένα, λέει, πρόγραμμα που το λεν "Φιλαναγνωσία". Χέστηκε η φοράδα στο αλώνι για τον Ηλιόπουλο (όχι τον Ντίνο, να τονιστεί αυτό) και τον Κοντο-λέοντα (ρε ποιος διαβάζει σήμερα Κοντο-λέοντα, σε μιαν εποχή που στα δημόσια σχολεία τα παιδιά παρακαλούν για μια τυρόπιτα από το κυλικείο;). Είμαι σίγουρος πάντως ότι δεν φταίει κατά βάθος ο κύριος Κεφάλας, κανένας καριόλης εκδότης το ρουφιάνεψε το πράγμα. Και ο Κεφάλας πήρε φόρα και έστειλε το ΕΚΛΕΒΙ στο εκτελεστικό απόσπασμα. Σιγά σιγά, μπουλούκοι της ΝΔ, είπατε να γαμήσετε το κράτος, αλλά σιγά σιγά, λάου λάου.

Στην Ελλάδα όλες σχεδόν οι επαγγελματικές ομάδες (που γνωρίσαμε καλά) ''σε διώχνουν'': οι έμποροι που τώρα κλαίγονται άλλοτε κερδοσκοπούσαν με υψηλά ποσοστά κερδοσκοπίας, οι ταξιτζήδες που τώρα κλαίγονται άλλοτε σε άφηναν στο πεζοδρόμιο να ζητιανεύεις μια κούρσα, οι δικηγόροι που τώρα κλαίγονται είναι μανούλες στις σοφιστείες, οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι στην πλειονότητά τους μια μάζα συμφεροντολόγων τρωκτικών που ξεζούμιζαν επί σειρά ετών μέσω των συνδικαλιστικών τους προσωπείων τα δημόσια ταμεία, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι ρέπουν πολλάκις στην αγυρτεία και στην επιδίωξη του κέρδους διά παντός μέσου, υπηρέτες άνομων ιδιωτικών συμφερόντων, οι γιατροί σε σφάζουν για ένα γεμισμένο φάκελο, οι συμβολαιογράφοι για ένα κωλοκειμενάκι μιας πράξης 5 σελίδων σού ρουφούσαν το αίμα, οι άνθρωποι του ξυπολιτισμού ανέκαθεν κεφάλες, επηρμένοι, ψηλομύτηδες, εγωιστές, ζηλόφθονοι, κ.λπ., κ.λπ. κ.λπ. Φανταστείτε τώρα τη γνώμη μου για τους απατεώνες εκδότες, τους καθηγητάδες της σοφίτας και της γκαρσονιέρας, τους τεχνίτες που δεν σου έκοβαν απόδειξη και σου'παιρναν το μεροκάματο ως διά μαγείας, τους ζαχαροπλάστες που δουλεύουν με γάλα σκόνη, τους πολιτικάντηδες της φακής, τους καραβανάδες του εγχώριου φασισμού, τους ντοπαρισμένους αθλητές, τους μουσικούς της υψηλής πούτσας, ε, συγγνώμη τέχνης, τους τραγουδιστές της λαχαναγοράς, τους μπάτσους της ηρωίνης, τους ξεναγούς της δεκάρας, τους οδηγούς των σκυλολαϊκών, τους ανθρώπους της βρόμικης νύχτας, τους ξενοδόχους που σε βόλευαν στις υπόγες και στις ''τρύπες'', τους αγρότες της λαϊκής πιάτσας, τους τραπεζοϋπαλλήλους κ.λπ. κ.λπ. Δεν υπάρχουν άγγελοι, σου λέω. Όλες οι επαγγελματικές ομάδες είναι στιγματισμένες.

Οι άνθρωποι όλοι ως μονάδες και ως σύνολα είναι ώρες ώρες στα μάτια μας στιγματισμένοι, παγιδευμένοι στις αδυναμίες, στις αμαρτίες, στις αβελτηρίες τους. Το καταλαβαίνει καλά κανείς αυτό όταν συμβεί μια στρέβλωση like ΕΚΛΕΒΙ και τότε βγαίνουν στη φόρα τα κρυμμένα μαχαίρια.

Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι ο λεγόμενος δυτικός πολιτισμός και ειδικά όπως αυτός τυραννάει τον ελληνικό δημόσιο και ιδιωτικό βίο, είναι μια σάπια μπριτζόλα, μια σκατοσακούλα, ένα κωλομικρόβιο. Οι άνθρωποι των φυλών και οι πρωτόγονοι, αν δεν ανθρωποφάγουν, μπορεί να είναι πιο αγνοί και αθώοι. Ναι, ίσως πιο αθώοι από εμάς.