Εις την Κρήτη

17.8.2011

Η Ευτυχία λέγει ότι χαίρεται τους Κρητικούς διότι έχουν τη δική τους πολιτιστική ταυτότητα, σε αντίθεση με άλλους κατοίκους άλλων περιφερειών. Το κρητικό παξιμάδι, λοιπόν, με ντόπιο τυρί και τομάτα ("ντάκος"), το λάδι που μαζεύουν όλοι μαζί από τον αγρό, το σπιτικό κρασί, γενικώς η οικιακή αυτάρκεια στα αγαθά πρώτης ανάγκης, το μαύρο πουκάμισο, οι μαντινάδες, η διαλεκτική προφορά, τα καφενεία με τα ρακόμελα και τις τσικουδιές, τα μικρά και μεγάλα φαράγγια, οι αφίσες με τους λυράρηδες, το μουστάκι και το κροσωτό μαντίλι της κεφαλής, οι γενειοφόροι παλαίμαχοι, ο Βενιζελισμός και το Παπανδρεϊλίκι, οι ενετοτουρκικές μνήμες, τα μαχαίρια, οι επαναστάσεις, οι μακρόσυρτες παραλίες, οι βεντέτες, η κρητική φιλοξενία, τα καλτσούνια, τα πιτάκια, οι χοχλιοί, η κρεατοφαγία και χορτοφαγία από κοινού, τα μαύρα μάτια, το υπερήφανο σώμα και η ευθύτητα του παλικαρά, τα ακλόνητα βουνά, οι βιοτικές χειμερινές δυσκολίες, ο πόνος των γεωργών και των κτηνοτρόφων, αυτά και άλλα πολλά συνθέτουν έναν τρόπο ζωής χαρακτηριστικό της Κρητικής Πολιτείας, που σε 2 χρόνια θα γιορτάσει τα 100χρονα της Ένωσής της με την άλλη Ελλάδα, όταν σαν ανέκδοτο περίπου κυκλοφόρησε εδώ η αληθινή-ψεύτικη διάθεση πολλών Κρητικών να αποσχιστούν από τον εθνικό κορμό, κάτι που δεν έπιασε τ' αυτάκι μας όσες μέρες κάναμε άσκηση οδήγησης στον νομό Χανίων.

Εάν λοιπόν έχεις κάτι που σε ξεχωρίζει από τους άλλους, καλόν είναι να το διατηρείς ως σήμα διαφορετικότητας, αρκεί να μην καταντά αυτό βιομηχανία θεάματος και καταναλωτική ρουτίνα, όπως κατακλύζει την αγορά για τις αγέλες των τουριστών και η πολλή ομοιότης αποστρέφει το βλέμμα. Το αγαθό λοιπόν χαρίζει την ομορφιά του όταν γίνεται έκπληξη προσφοράς κι όχι όταν γεμίζει κάθε κάδρο. Για τον λόγο αυτόν, πολλοί θέλουν να ξεχάσουν το πολύβουο άστυ και να πιουν νερό απ' το Λιβυκό Πέλαγος, στα νότια του νομού. Έτσι έλεγε προτού αποχαιρετιστούμε η Ιωάννα και δεν ξέρω αν το έπραξε τελικά.

Αυτή πάντως η αυτάρκεια που λέγαμε παραπάνω καμουφλάρει την κρίση, συν του ότι εκεί, εις την Κρήτη, οι οικογένειες δρουν διαφορετικά και είναι μεγάλο στεφάνι, που προσθέτει όλο και κάποιον καινούργιο ανθό-κολοκυθανθό. Εδώ ισχύει το 4=4 κι εκεί το 4 Χ 4.