25.8.2011
Ο χρόνος, ο μεγάλος, ο απέραντος, ο ακατάλυτος
που μας ξεπερνά, που μας δεσμεύει, που μας προσπερνά
που κινείται ερήμην μας στο αιώνιο μοναχικό του ταξίδι
που δεν έχει τόπο, δεν σκοντάφτει σε σύνορο
που τη νιότη πασπατεύει κάτω απ' τη σκιά του
και αρδεύει μία μία τις χρυσοσταλιές της
που δεν διακρίνει σε ''κρίσιμες'' ή μη στιγμές
που δεν γεννήθηκε ούτε και πεθαίνει ποτέ
που μέσα του θα γεννηθούμε και μέσα του θ' αναστηθούμε
που κάποιες μέρες του κάναμε δικές μας ολοδικές μας
απλώνοντας την ψυχή μας σ' όλο το πλάτος τους
ο χρόνος ο δήμιος ο σύμμαχος ο τιμωρός ο δικαστής
και ο αφέντης - ουρανοδίκης κι άσφαλτος κριτής
των τρελών εκρήξεων και ολισθημάτων του Σύμπαντος
να τον φοράς παιχνιδάκι στον καρπό
μα να συλλογιέσαι πως είσαι άθυρμα στον ζυγό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου