Εικόνες της Πλάκας

26.8.2011

Κάθε μαγαζί και κράχτης. Έλκει αυτό ή απωθεί;

Κεντήματα, κεραμικά, θεές Αθηναίες και σκουλαρίκια, η πηγή των σανδαλιών, τσάντες-γατούλες, γάμπες ξανθούλες.

Η ''Αμάλθεια'' κλειστή λόγω διακοπών. Στο βάθος του μαγαζιού έκαιγε μια λάμπα, σαν φάρος, σαν φρουρός.

Το "Σχολαρχείο" γεμάτο. Κάτω από την εκκλησία του Ραγκαβά, χτίζεται μονόπατο σπίτι που χάλασε την άπλα του πάρκινγκ, το οποίο στένεψε αναγκαστικά.  

Απέναντι από το υπό ανέγερση αυτό σπίτι (είναι στα τούβλα), παραμένει ερειπωμένο με χίλιες μνήμες και αραχνιασμένες εικόνες το πλακιώτικο αρχοντικό. Στην αυλή του οι γάτες έκαναν πηγαδάκι, ήλθε μια γυναίκα και τους έβαλε να φάνε.

Στο "Καφέ Πλάκα" φαίνονται από κάτω τα κεφάλια των θαμώνων της βεράντας, σαν να βρίσκονται σε κατάστρωμα κυκλαδίτικου καραβιού.

Στον "Σταματόπουλο" η κομπανία παίζει διαδοχικά Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Πυξ Λαξ κ.λπ. Οι θαμώνες των γύρω μαγαζιών ακούνε δωρεάν. "Την κοπελιά μου τη λένε Λενιώ, το παλικάρι έχει καημό".

Έψαχνα τον "Άτταλο" του 2000 και τελικά ανακάλυψα πως τον έχει διαδεχτεί κατόπιν ανάπλασης η "Ελαία", στα σκαλάκια πάνω από το "Καφέ Μελίνα".

Στη "Μοστρού" παρέχεται θέα εν είδει Πλανηταρίου. Η ταβέρνα του Ψαρρά γεμάτη, γεμίζει το πέρασμα σαν λαϊκή γειτονιά όπου οι σύνοικοι τα λένε από τα πεζούλια τους.

Οι τουρίστες σαφώς ανακουφισμένοι, αλλά με την επίγνωση ότι όλα όσα βλέπουν είναι μια εύθραυστη εικόνα, σαν ένα εξώφυλλο ενός βιβλίου που δεν θα έχουν τον χρόνο να το διαβάσουν αναχωρώντας.

Και κάπου από απόσταση και το κλειστό Αμφιθέατρο του Σπ. Ευαγγελάτου. Όπως είπε κι ένας συγγενής μας Κρητικός, ''αφού σχόλασε το αφεντικό, πάει τελείωσε".

Στην Κυδαθηναίων νυφοπάζαρο για ξένα μάτια. Εντυπωσιακό εκείνο το μπαράκι με τα δεκάδες χρωματιστά μπουκάλια. Στο "Σινέ Πλάκα" αφίσες, πολλές αφίσες με μυθικά ονόματα. Μεθυσμένος ο Ορέστης Μακρής, πολύ σέξι η Αλίκη, το χαμόγελο του Ηλιόπουλου λίγο μπροστά από την "Καζαμπλάνκα".

Θρηνούμε το "Τρίστρατο" και τη "Φιλόμουσα". Η πλατεία δεν είναι πια η ίδια χωρίς αυτά τα δυο.

Ταξιτζήδες τα λένε στα στέκια τους. Περνάει ο κόσμος και σκέπτεται: αυτοί έπεσαν ηρωικά προσφάτως από τα όπλα μιας ασυνάρτητης κυβέρνησης. Και τώρα τι; αυτό ήταν λοιπόν; χώνεψαν τόσο γρήγορα τη μεταρρύθμιση; σίγουρα δεν τη χώνεψαν, αλλά ο βιοπορισμός καλεί...

Ησυχία έξω από το Κέντρο Μικρ. Σπουδών, κοπάζει κάπου εκεί η κίνηση, στο ΜΕΛΤ, που προσπεράσαμε, δε, νά σου και η φιγούρα του Καραγκιόζη, θυμηθήκαμε τη Βάσω Πολυζώη και τις αδελφές Δάφνη. Πώς είναι άραγε όταν μια ολόκληρη ζωή λες τα ίδια και τα ίδια σε εκατοντάδες σχολιαρόπαιδα; Τι παθαίνεις από αυτή την πλήξη των ίδιων ξεναγήσεων;

Από τη Φιλελλήνων επιβιβαζόμαστε στο τοπικό λεωφορείο. Καθώς μπαίνουμε όλοι μας κοιτούν σαν προνομιούχους, προελθόντες από μικρό παράδεισο, από τα φώτα και τη νοσταλγία της Ακρόπολης. Σαν τουρίστες εν τη αυτή πόλει.

Η Πλάκα έχει ανέκαθεν αυτή την ιδιότητα: να σε μετατρέπει σε τουρίστα που κοιτάς με δέος τις κολόνες.

Όσο και να ανέβει ο ΦΠΑ, η προστιθέμενη αξία της ψυχικής ισορροπίας που σου προσφέρει είναι ανεκτίμητη. Γιατρεύει κι αγρίμια κι αγριμάκια και αδέσποτα ζωάκια.

Πλάκα γιάνεις;