Άστεγοι

Το πρόβλημα τού πώς να ντύσουμε τους γυμνούς παίρνει τελικά μεγάλες διαστάσεις.
Να τους βάλουμε σε γυμναστήρια, φωνάζουν όμως οι αθλητές.
Να τους ανοίξουμε κατασκήνωση, θα το κάνουν γύφτικο χωριό λέει μια αντίξοη φωνή.
Το κράτος λέει να τους βάλει σε εγκαταλελειμμένα υπηρεσιακά κτήρια. Και πού θα αποπατούν ρωτάνε οι περίοικοι.
Στα μαγαζιά σας, λέει ένας αυθάδης του Κράτους. Αλλά είχε ανοιχτά τα δικά του μαγαζιά.
Τελικά, όλοι θα ήθελαν να τους εκτελέσουν εν ψυχρώ, να μην υπάρχουν.

Ένας παραγωγός λέει να τους πάρει κομπάρσους σε υπερπαραγωγή. Μπορούμε να τους αφήσουμε γυμνούς να παίξουν τους δούλους που χαμοζωούν.
Άι μωρή χαμούρα, λέει μέσα του το Κράτος. Πας να μου φας εισφορές...

Τελικά περνάει ο στρατός της Ελλάδος φρουρός και τους δίδει παιδικές κουβέρτες.
Παιδιά είναι, του Θεού, κάτω από ψόφιο ουρανό.

Παιδιά που τα κάνει η φτώχεια, άντρες αδίστακτους που τα κάνει η πείνα.

Τελικά η Ελλάς είναι ο τύπος του πιο φιλόξενου-μαλάκα. Θα έλεγε το Κόμμα της Ελλάδος.
Εντωμεταξύ τους βάζουν χημικές τουαλέτες.

Τα σκατά και ο έρωτας είναι θέμα χημείας.