31.1.2012
ΜΙΚΡΟ ΥΜΝΗΤΙΚΟ ΧΟΡΙΚΟ
Ω, συ βλαστέ του Αντίοχου
του Απόλλωνα θρεφτάρι
που επί καιρού αντίξοου
προβάλλεις με καμάρι
στην άδεια ορχήστρα ολόγυρα
πώς αντηχεί η πνοή σου
στο λίθο πάντα απόμερα
καθίζει η ψυχή σου
οι μύθοι σού’ναι συγγενείς
οικείς εντός κειμένων
σκάβεις όσο ποτέ κανείς
στ’ αγρούς των περασμένων•
της Βιέννης σε καλούνε τα βιολιά
της Επίδαυρου τ’ αγέρωχα πουλιά
με τ’ ηρώων τον πολύτιμο χιτώνα
πλούτον τόσο κουβαλάς μισόν αιώνα.
Είν’ ετούτος ο αιώνας σατανάς
είναι κάπως σαν μια διαβολογυναίκα
έμβλημά του βδελυρό ο Μαμωνάς
Λόρκα αράται, Σοφοκλή, Λόπε ντε Βέγκα.
Αλλά συ πάνω σε άρπα κυματίζεις
κι άπιαστ’ όνειρο στ’ αστέρια ξεχωρίζεις
με Τρυγαίου τα φτερά, μ’ ένα σκαθάρι
περδιαβαίνεις στα ψηλά γεμάτος χάρη.
Αμφιθέατρο είναι όλοι οι βωμοί
του θεάτρου οι ναοί οι χορταριασμένοι
κι αν η μοίρα τύπτει όλους μας ωμή
στο Εξόδιον θα βγούμε αγκαλιασμένοι.
Ενωμένοι όλοι αριστοφανικά
να βακχεύουμε ως τη ριπή του βέλους
με τραγούδια, ξόρκια, λόγια μαντικά
να βαδίζουμε ως τον κριτή του τέλους.
Μην πεις κανέναν ευτυχή
ως την υστάτη μέρα
μα ο καιρός γλυκά ηχεί
στης Λήδας τη φλογέρα.
Dum spiro spero
δύναμη είναι τα αθάνατα τα λόγια
κάθε ρόλος κι άλλο μέρο
για άτρωτα κορμιά και μπόγια.
Ω, συ βλαστάρι των Μουσών
με Ξένη Δάφνη πάντοτε στεφανωμένος
η Αγάπη διώχνει τα στίφη των Περσών
κι εσύ στο αιώνιο θρονί σου παθιασμένος.
ΧΑΙΡΕ ΣΠΥΡΟ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟ
ΠΕΤΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΙΔΗΣ
ΜΙΚΡΟ ΥΜΝΗΤΙΚΟ ΧΟΡΙΚΟ
Ω, συ βλαστέ του Αντίοχου
του Απόλλωνα θρεφτάρι
που επί καιρού αντίξοου
προβάλλεις με καμάρι
στην άδεια ορχήστρα ολόγυρα
πώς αντηχεί η πνοή σου
στο λίθο πάντα απόμερα
καθίζει η ψυχή σου
οι μύθοι σού’ναι συγγενείς
οικείς εντός κειμένων
σκάβεις όσο ποτέ κανείς
στ’ αγρούς των περασμένων•
της Βιέννης σε καλούνε τα βιολιά
της Επίδαυρου τ’ αγέρωχα πουλιά
με τ’ ηρώων τον πολύτιμο χιτώνα
πλούτον τόσο κουβαλάς μισόν αιώνα.
Είν’ ετούτος ο αιώνας σατανάς
είναι κάπως σαν μια διαβολογυναίκα
έμβλημά του βδελυρό ο Μαμωνάς
Λόρκα αράται, Σοφοκλή, Λόπε ντε Βέγκα.
Αλλά συ πάνω σε άρπα κυματίζεις
κι άπιαστ’ όνειρο στ’ αστέρια ξεχωρίζεις
με Τρυγαίου τα φτερά, μ’ ένα σκαθάρι
περδιαβαίνεις στα ψηλά γεμάτος χάρη.
Αμφιθέατρο είναι όλοι οι βωμοί
του θεάτρου οι ναοί οι χορταριασμένοι
κι αν η μοίρα τύπτει όλους μας ωμή
στο Εξόδιον θα βγούμε αγκαλιασμένοι.
Ενωμένοι όλοι αριστοφανικά
να βακχεύουμε ως τη ριπή του βέλους
με τραγούδια, ξόρκια, λόγια μαντικά
να βαδίζουμε ως τον κριτή του τέλους.
Μην πεις κανέναν ευτυχή
ως την υστάτη μέρα
μα ο καιρός γλυκά ηχεί
στης Λήδας τη φλογέρα.
Dum spiro spero
δύναμη είναι τα αθάνατα τα λόγια
κάθε ρόλος κι άλλο μέρο
για άτρωτα κορμιά και μπόγια.
Ω, συ βλαστάρι των Μουσών
με Ξένη Δάφνη πάντοτε στεφανωμένος
η Αγάπη διώχνει τα στίφη των Περσών
κι εσύ στο αιώνιο θρονί σου παθιασμένος.
ΧΑΙΡΕ ΣΠΥΡΟ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟ
ΠΕΤΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΙΔΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου