Η φωτογραφία, απάντηση σε ένα ποιηματάκι για του Σαράντα τα παιδιά, έχει το συμβολισμό της: ελήφθη χθες (28/10/2009) κατά τον εορτασμό για την εθνική επέτειο, στο νεκροταφείο πεσόντων στο χωριό Βουλιαράτι Αργυροκάστρου, πολύ κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Ουσιαστικά, δηλαδή, στο ίδιο το πεδίο όπου γράφτηκε τότε η ιστορία.
Τη συνοδεύει ο στίχος του Σαββόπουλου, συγκλονιστικός στην αυθεντική εκφορά του (τραγούδι: "Γεννήθηκα στη Σαλονίκη", έκδοση στα τέλη της δεκαετίας του ΄70) - ο Σαββόπουλος ο ίδιος τέκνο του Δεκέμβρη του ΄44, στη συμπρωτεούουσα.
Χρόνια μας πολλά.
Χ.
Υ.Γ.: Αν βρω αυτόν το ρημαδιασμένο συνδυασμό έμπνευσης και χρονικής ηρεμίας, θα γράψω περισσότερα για την εμπειρία.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
βρες επιτέλους your secret combination να γράψεις περισσότερα!
Μια φίλη δεν είδε σημαίες, αλλά μια τσάντα τύπου Λουί Βιτόν... Γυναικείες φιλαρέσκειες.
Δημοσίευση σχολίου