Τη βραδιά των εκλογών

9.11.2010

Αυτές οι εκλογές ήταν όντως διαφορετικές από πολλές προηγούμενες.
Κατ' αρχάς, κανένας λύκος δεν ακουγόταν στην καρδιά της νύχτας. Κανένας πρόωρος πανηγυρισμός, κανένα παρατεταμένο κλάξον. Συνετέλεσε βέβαια σε αυτό και το μη οριστικόν του αποτελέσματος. Τα εκατομμύρια των χειρών που στοχεύουν σωστά και ρίπτουν τον φάκελο στην κάλπη μάλλον δεν έχουν στον νου τους την ώρα αυτή την κατάσταση της πόλεως (δενδροστοιχίες, κεραίες τηλεφωνίας, συντελεστές δόμησης, ουρές παρακοιμώμενων αυτοκινήτων, οικόπεδα με θέα κ.λπ.) παρά το ανάστημα και το παρουσιαστικό του ανδρός.
Αυτός ο Νικήτας για παράδειγμα με ή χωρίς γυαλιά κάτι το νυσταγμένο, συναχωμένο και ποντικίσιο διαθέτει, ο, δε, Καμίνης, εντάξει έχει μια φάτσα περισσότερο αξιοπρεπή και λιγότερο αξιοκατάκριτη, από την άλλη το να εκμεταλλεύεσαι την προηγούμενη επαγγελματική σου ιδιότητα (ο κύριος Συνήγορος!) για να καρπωθείς την εμπιστοσύνη των πολιτών, δεν είναι και η καλύτερη εκλογική πρακτική. Και στην τελική, ποιος γνωρίζει καλύτερα αυτή τη ρημάδα την πόλη; Εγώ λέω, κι ας μην λιθοβοληθώ, οι... ταχυδρόμοι!
Τέλος πάντων, το ενδιαφέρον της βραδιάς ήταν το προσφερόμενο έδεσμα ως αποζημίωση για το νυχτέρι. Για πρώτο, σάντουιτς από βιομηχανική αρτοποιία, το ψωμί στο χαρτί, και αυτό μέσα σε περιβάλλον χαρτί. Για δεύτερο, κι εδώ οι ποδοσφαιρόφιλοι ας σαλιώσουν τα χείλη τους, Πίτσα Ρόμα, ναι, ένα κουτί πίτσας κατ' άτομο, συνοδευμένη από πλαστικό μπουκαλάκι Coca Cola. Πάει με όλα, με δήμο, περιφέρεια, ανωφέρεια, κατωφέρεια, πεδινό, ημιορεινό, ορεινό, Άνω Ραχούλα, Κάτω Βρυσούλα, άνω κάτω και πλαγίως.
Όσο για μένα, έλυσα με έμπνευση της στιγμής το κορυφαίο εκλογικό δίλημμα: τον Χ ή τον Ψ; Ξεφυλλίζοντας τα σεντόνια των ψηφοδελτίων, μου 'ρθε η ωραία ομοιοκαταληξία: Αμυράς - Δημαράς. Αυτό είναι. Η ποίηση προηγείται της πολιτικής. Και ευαγγέλια της χαράς.
Οι δημοσιογράφοι θα ήθελαν πολύ οι εκλογές να γεννήσουν εκλογές, αλλά έχει κι η αναπαραγωγή τους κανόνες της.
Όσον αφορά τα αποτελεσματόχαρτα, η πρακτική που εφευρέθηκε για τη μεγάλη νύχτα ήταν η ακόλουθη: βήμα 1ο: μαζεύεις πέντε αποτελεσματόχαρτα από έναν ή περισσότερους τηλεφωνητές ή τηλεφωνήτριες, βήμα 2ο: τα πηγαίνεις στην επόπτρια ή στον επόπτη, βήμα 3ο: περιμένεις να τα ελέγξει, βήμα 4ο: τα παίρνεις σε κυλινδρική μορφή, κρατημένα με λαστιχάκι σούπερ μάρκετ, βήμα 5ο και σημαντικότερο: όπως με τις σαϊτες, παλαιότερα, τα εκοτοξεύεις με ορμή μέσα από έναν υδραυλικό σωλήνα, ο οποίος γεφύρωνε καμαράκι δίπλα σε μικρό WC με αίθουσα του όμορου κτηρίου. Αυτή είναι η ωραία φάση: καθώς σκύβεις και βάζεις το μάτι στην τρύπα του σωλήνα, πώς ''πιάνεις'' το μάτι, το μάγουλο, το σώμα του απέναντι, ο οποίος είναι αποδέκτης της εκλογικής σαϊτας. Τι τα κάνει μετά τα χαρτιά, άγνωστον.
Εκλογές από εκλογές όχι, κύλινδρος μέσα σε κύλινδρο ναι.
Το μ...ί δεν 'ναι πουλί να το βάλεις στο κλουβί, το μ...ί θέλει φιλάκια, κάλπες κι όλο ψηφουλάκια.