Παρομοίωση

Μοιάζουμε με υπερπλήρεις υδραυλικούς σωλήνες, που ένας διακόπτης μονάχα ανακόπτει το ξέσπασμα του υγρού, την ξαφνική του έκρηξη-βολίδα που θα το εκτινάξει πάνω στα σπαρτά και στα σώματα.
Έχουμε γεμίσει τις υδρίες μας με σκέψεις, με αναμνήσεις, με ενοχές, με επιχειρήματα, με συνθήματα, με σύμβολα, με πεθαμένες εικόνες, με αμίλητες ελπίδες, με βάσανα από τους κόπους της σκέψης, της ψυχής, της σιωπής.
Μας έχουν προετοιμάσει για την επόμενη μέρα, για την τρομερή έκρηξη, και ήδη ταξιδεύουμε νοερά σε οδύνες του απώτερου μέλλοντος.
Εάν ζούσαμε στο παραμύθι, ένας μοχθηρός βασιλιάς θα μας οδηγούσε στην αποθήκη και θα μας ζητούσε να μετατρέψουμε εν μιά νυκτί όλα τα άχυρα σε χρυσά φορέματα και κοσμήματα.
Από το ''τίποτε δεν είναι ανέφικτο'' περάσαμε στο ''είναι ολοφάνερα δύσκολο".
Το αίμα μουρμουράει βρισιές μέσα στα αυλάκια του και η ευχή πολλών θα είναι να τους σηκώσει ένας στρόβιλος και να τους ρίξει σε κενό μνήμης.
Απλώνουμε τα χέρια, τεντώνουμε το σώμα και δεν φτάνουμε.
Περιμένουμε τον δήμιο να μας πάρει.
Στα δέκα βήματα, τα τυφέκια ακίνητα, πυρ και τέλος.
Σχεδόν θα παρακαλούμε να'λθει γρηγορότερα ο θάνατος γιατί εν ζωή λύσεις δεν αναπνέουν.
Πρέπει να είναι η σκηνή όπου το καράβι πλησιάζει στον βράχο και η απόσταση, παρά το μη συμβεβηκός, δεν αφήνει περιθώριο σωτηρίας.
Σαν τους κλέφτες, που κουρασμένοι πια δεν μπορούν να σκαρφιστούν κανένα άλλο κόλπο και κλείνοντας τα χέρια είναι έτοιμοι να παραδοθούν.
Ο χρόνος στέκει σαν σκιά γίγαντας.
Ας γράψει ο καθένας μια διαθήκη, ένα υστερόγραφο, ας προλάβει να αφήσει ένα SOS, έτσι για την ιστορία του πράγματος. Να το βρουν οι επόμενοι και να κάνουν τις αναλύσεις τους.
Φουσκώνουν τα σύννεφα, οι κοιλίες ανυποψίαστων εγκύων, ασκείται κάποια πίεσις μέρα με τη μέρα, και ζουζουνίζουν όλο και περισσότερο οι σφήκες του κινδύνου.

Μετά την έκρηξη θα περάσουμε αλλού. Μα θα χαθούν πολλοί σύντροφοι.
Είναι ώρα να πάρουμε τα φιλιά τους για πολλήν ώρα, να μας σφραγίσει η βούλα του αποχαιρετισμού.

Good bye, my friends.
Θα πέσω πρώτος μες στη φωτιά και στον πόνο. Καίγομαι να τον δοκιμάσω, να προσαρμοστώ νωρίτερα από άλλους στο νέο καθεστώς.
Δεν μπορώ να περιμένω άλλο. Ανοίξτε τον διακόπτη να φύγουμε στο διάστημα, στην άλλη ζωή.

Να μουλιάσουμε μέσα στο νερό της καταστροφής, το ξεθυμασμένο. Να πάψει το μυστήριο του ''μετά''.

Ας πει κάποιος τη λύση του αινίγματος να λυτρωθούμε. Γιατί τα παιδιά ολοένα και ρωτούν: "πού πάμε;".