Δημοσιολόγοι

9-6-2009

Πρέπει να έχουμε σπάσει κάθε ρεκόρ στο επίπεδο του δημοσίως ομιλούντος Λόγου. Ο Λόγος είναι η επένδυση κάθε γεγονότος, θλιβερού ή ευχάριστου. Προαγόμεθα; Το λέμε. Καταστρεφόμεθα; Το αναλύουμε. Αυτή η ατελείωτη σπατάλη Λόγου πρέπει να κλέβει χρόνο πολύν από την περισυλλογή, την αυτοκριτική, την ενδοσκόπηση, τον αθόρυβο σχεδιασμό. Την πράξη. Το τραυματικό στην εθνική μας περίπτωση είναι ότι ο Λόγος έχει μεταβληθεί σε αρένα και προκατασκευασμένη μονομαχία. Οπότε δεν σπαταλιέται απλώς Λόγος και Χρόνος, αλλά προκαλούνται και αμυχές, εκδορές, εκζέματα και τραύματα από τη σύγκρουση των επιμέρους στρατών-Λόγων, τα οποία (οι ζημίες δηλαδή) με τη σειρά τους γίνονται γεγονότα, οπότε δίνουν την αφορμή για έναν νέο κύκλο Λόγου κ.ο.κ. Ποιοι εκμεταλλεύονται αυτόν τον κύκλο Διαλεκτικής; Όσοι ηδονίζονται να βλέπουν τα λιοντάρια να μονομαχούν λεκτικά, να γδέρνονται, να τσαλακώνονται, να σέρνονται, να αιμορραγούν, να απαξιώνονται οπότε να επιδιώκουν να επανορθώσουν και να εξωραΐσουν το κοινωνικό τους προφίλ με νέα προβολή, αυτοπαρουσίαση, έπαινο, κ.λπ.

Τι γίνεται όμως όταν μια μεγάλη μάζα πολιτών δηλώνει την απέχθειά της για αυτό το σύστημα δημόσιας κατάληψης του ελεύθερου χώρου και χρόνου προκειμένου να κονταροχτυπιούνται οι μονομάχοι; Τι γίνεται όμως όταν μια μεγάλη μάζα πολιτών υποτιμά όλα αυτά τα δημόσια πρότυπα Λόγου μέσω της αποχής από έναν θεσμό;

Ελάχιστη τσίπα εάν είχε κανείς ή αξιοπρέπεια, θα έπρεπε να αποχωρήσει πάραυτα από αυτό το πεδίο των λεκτικών διαξιφισμών και της αέναης νοηματικής σύγχυσης, να γίνει ασκητής, με παξιμάδι και ελιά, και να επιθυμήσει να επιστρέψει μόνον όταν είχε κάτι άξιο να επιδείξει ύστερα από επίμονη ατομική προσπάθεια.

Και όμως: τους φτύνουν οι μισοί Έλληνες κι αντί να θελήσουν να κρυφτούν από ντροπή, αυτοί και πάλι εκεί, με τα καλοραμμένα κοστούμια τους και τις κορόνες μομφών και υπαινιγμών. Τέτοια αυτοσυνειδησία!

(Αντίθετα, στο Μεταξουργείο, οι παλιές πουτάνες, όταν είδαν ότι δεν έχουν απήχηση με τον ερχομό των Ουκρανών και των Ρωσίδων, αποχώρησαν ευσχήμως κάνοντας την αυτοκριτική τους μπρος στους μεγάλους καθρέφτες του φωτός. Αντίθετα, εκείνοι εκεί, συνεχίζουν καθώς τους φορτίζουν την μπαταρία όσοι τους χρειάζονται για εύκολα, ήτοι ευτελή, τηλεοπτικά θεάματα. Ξεπεσμός.

ΟΚ. Εάν ΄΄πέσουν΄΄ τα βυζιά της Καϊλή, μπορούν να κάνουν καμιά μεταγραφή από Ιταλία μεριά, από τα μοντέλα του Μπερλ που στο κάτω κάτω είναι καταλληλότερα για τη διαιώνιση της καθήλωσης τύπου φάτε μάτια ψάρια και μυαλό με άχυρο.)