(Με αρκετή δόση χιούμορ και με αφορμή την επίσκεψή μας στο κατάστημα FNAC την Παρασκευή 20.11 σε παρουσίαση βιβλίου.)
Στις λαμπερές βιβλιοπόλεις, στ' άστρα του Χολ ή ίσως του Μολ,
ένας γραφεύς έφτασε μόλις, που' χει σημάδι ένα κασκόλ.
Η δόξα κάθε εστεμμένου με κλίμακες αναρριχάται
στον όροφο τον τελευταίο το Φως σαν Λέοντας βρυχάται.
Πλήθος πολύχρωμα βιβλία, των ιδεών οι κατοικίες,
ποζάρουν σαν μοντέρνες ντίβες χτίζοντας όρη κι αποικίες.
Πύρινες γλώσσες τυπωμένες πίσω από έξοχα εξώφυλλα
πόλεις χαρτιού πλημμυρισμένες, πού του Καβάφη τα μονόφυλλα.
Πίσω από σύγχρονο τραπέζι οι ομιλητές θα συζητήσουν,
καθείς τον ρόλο του θα παίζει για να μονοιάσουν και να χωρίσουν.
Κάθε βιβλίο είναι κόπος, πάλη κρυφή σαν τοκετό,
με πόση βιάση κι όπως όπως, κάνουν οι κρίσεις εμετό.
Με σέβας το κοινό κοιτάζει τους ελιγμούς πάνω στο πάνελ,
κάποιος κρυφά αναστενάζει σαν να 'ναι οθόνη από τσάνελ.
Η γλώσσα πάντα δεκτική σε χίλιες μία ερμηνείες,
κατάληξη πάντα ειρηνική σα σβήσουν οι διαφωνίες.
Φτάνει η στιγμή του μικροφώνου, θέλει ο καθείς κάτι να πει,
''ποίον το αίτιον του φόνου'' κάθε φωνή και μια ριπή.
πιάνει τα σκάγια στον αέρα
κι ο κριτικός κάπως δειλός
πάει τη σιωπή του παραπέρα.
Πρέπει να είσαι ετοιμόλογος
να παραπέμπεις σε αυθεντία
να 'ναι ένα σόου ο μονόλογος
μια καλοσύνη το αντίο.
Στο πλήθος μέσα ο κριτικός
ο θαυμαστής κι ο αμφισβητίας
ο σύντροφος, ο μπιστικός
κι ένας αυθάδης νεανίας.
Στο πλήθος μέσα ο ΠιΑρ (PR), οι κλασικές φιλολογίνες,
με μία κάμερα ο Γκοντάρ, τυχαία κάποιες Αραπίνες.
Στο πλήθος μέσα ο εκδότης κι ένας ομότεχνος σεμνός,
ο μαϊντανός κι ο μειοδότης κι ένας που κλαίει αφανώς.
Όλα είναι έτσι και αλλιώς, σ' όλα χωρούν πολλές ενστάσεις,
πάντα ο επόμενος νικάει με νύξεις ή ρητές προτάσεις.
Μα όλα αυτά μας ξεμακραίνουν απ' της βραδιάς τον κύριο στόχο,
όπως τα έσοδα μικραίνουν κι όπως ζαλίζουνε το λόχο.
Γι' αυτό ο εκδότης βλοσυρός κοιτάζει ο Λόγος πού το πάει,
γιατί σιμώνει ο καιρός που θα αρχίσει να πουλάει.
Μ' ένα καρότσι σούπερ-μάρκετ βάζει τ' αντίτυπα σε στήλη,
στα τέλη της βραδιάς το τάργκετ να δει ποιο μήνυμα θα στείλει.
Η σάλα αμέσως αραιώνει και το κοινό κάνει ουρά,
μια χειραψία αναπτερώνει και όλοι παίρνουνε σειρά.
Ο συγγραφεύς μετωπικά βάζει ευχές και υπογράφει,
με γράμματα μυωπικά μένει μια ανάμνηση στο ράφι.
σιγά σιγά κοπιάζουν όλοι μ' ένα βιβλίο αντί για σνακ.
Ο όροφος ο τελευταίος στης Μητροπόλεως ογδόντα
βλέπει Ακρόπολη με δέος και με τα φώτα της παρόντα.
Η διάσταση των εποχών στοίχημα της αθανασίας,
ήρωες χάρτινων τειχών εμπορικής θερμοκρασίας.
Ο συγγραφεύς απολογείται με χέρια άκρως ασκημένα,
κάπως αυτοβιογραφείται σ' άσπρο χαρτί μ' αθώα πένα.
Η τέχνη εγκιβωτισμένη στην αγορά και στο εμπόριο
κι η κριτική σαν ξαναμμένη και με ένα χιούμορ υποδόριο.
Σε είδα χθες να ξεφυλλίζεις ιστό ασυνάρτητης πλοκής,
με σκέψεις να στριφογυρίζεις στα αινίγματα μικράς ζωής.
Η παρουσίασις βιβλίου βραχύς σταθμός μεγάλη ρότα
ανατολή ενός ηλίου μέσα στης νύχτας τ' αβρά φώτα.-
Π.Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου