Επαγγέλματα που χάθηκαν

Δεν ξέρω ποιος είναι ο ψυχολογικός ειρμός, αλλά διαβάζοντας την τόσο λεπτομερή περιγραφή του Π.Χ. για την Εβραία νύφη, το μυαλό μου πήγε στα επαγγέλματα που «κλείνουν» ή χάθηκαν.

Τελευταία γίνεται τόση φασαρία για τα επαγγέλματα που «ανοίγουν», όποτε αποφάσισα να σας περιγράψω μερικά από τα πρώτα.

1.    Αυτό που είναι το πλέον εξευτελιστικό είναι του φουκαριάρη που δεν εύρισκε άλλο τρόπο να τα οικονομήσει για να φάει κάτι και αναγκαζόταν να πιάσει ΒΔΕΛΛΕΣ για ιατρικούς σκοπούς, τις οποίες τις πουλούσε στους μπαρμπέρηδες αλλά και στους γιατρούς που μας περιγράφει ο Μολιέρος. Έβγαζε τα παντελόνια του και με το σώβρακο ή καμιά φορά και χωρίς αυτό χρησιμοποιούσε τα πολύ ισχνά ποδιά του για δόλωμα στις βδέλλες, που κολλούσαν πάνω του. Μετά τις πουλούσε σε τιμές ανάλογα με το χρηματιστήριο. Ένα επάγγελμα που χάθηκε λόγω ιατρικοφαρμακευτικής προόδου.

2.    Το δεύτερο πιο εξευτελιστικό επάγγελμα θεωρείτο αυτουνού που άλλαζε την σειρά στους ΤΥΡΟΥΛΕΣ. Στο σωρό των «καρβελιών» του τυριού, έβαζε το πιο πάνω στο σωρό κάτω, και αυτό που ήταν στον πάτο, το ανέβαζε στην κορυφή, ώστε να μη υπάρχει μόνιμη αλλοίωση στην υγρασία και πίεση. Η αμοιβή αυτουνού του φουκαριάρη ήταν μερικά κομματάκια τυριού.

3.    Ένα άλλο επάγγελμα που αφανίστηκε ήταν αυτουνού του «βοσκού» που πουλούσε γαλοπούλες από ένα ελεύθερο κοπάδι που περνούσε από ΚΕΝΤΡΙΚΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ μερικούς μήνες πριν από τα Χριστούγεννα. Αν παρ’ ελπίδα περνούσε κανένα κάρο ή αυτά που λέγονταν αυτοκίνητα, τότε παραμέριζε προσωρινά τις γαλοπούλες με ένα μακρύ καλάμι και μιμούμενος το κακάρισμά τους. Γλου-Γλου-Γλου.

4.    Το επόμενο επάγγελμα που αφανίστηκε, διότι εξαρτιόταν από το προηγούμενο, ήταν της παιδούλας που αναλάμβανε να παχύνει τη γαλοπούλα μέχρι τα Χριστούγεννα, αναγκάζοντάς την να καταπίνει ψίχα από καρύδια μεσάζοντας προωθητικά το λαιμό του άμοιρου πουλιού, έστω και αν δεν του άρεσαν τα καρύδια. Το ρόλο της παιδούλας στο αρχοντικό μας τον έπαιζα εγώ που καταβρόχθιζα τα περισσότερα καρύδια.

5.    Ένα άλλο επάγγελμα που αφανίστηκε ήταν του πλανόδιου ψαροπωλητή με το πλατύ ψάθινο καλάθι που κρατούσε πάνω στο κεφάλι του. Και η εξαφάνιση αυτού του επαγγέλματος είχε σοβαρές επιπλοκές στις …γάτες που τον συνόδευαν ως προπομποί αλλά κυρίως ως μεταπομποί, με τα παρακλητικά νιαουρίσματα. Όταν γινόταν καμιά πώληση, έπεφτε και καμιά σαρδέλα στο πεζοδρόμιο, και όποια πρόφτασε.

6.    Ένα άλλο επάγγελμα, το οποίο με υπερηφάνεια υπηρέτησα για δυο δωρεάν… μεροκάματα, ήταν του «παιδιού» που πήγαινε μπροστά από τους κυνηγούς πετώντας πέτρες στους θάμνους για να ξεπεταχτούν οι πέρδικες.

7.    Το επάγγελμα που αφανίστηκε σχετικά τελευταίο ήταν αυτό του …πλανόδιου πωλητή ΦΡΕΣΚΟΥ γάλακτος. (Πιο φρέσκο δεν γίνεται). Εδώ γινόταν η πιο συχνή εξαπάτηση του πελάτη, που ήταν συχνά η νοικοκυρά με τη ρόμπα της νύχτας και το κύπελλο ανά χείρας. Η νοικοκυρά φρόντιζε να κοιτά γύρω της καχύποπτα για να μην τη δουν οι γειτόνισσες ή κανένας μπανιστιρτζής, ενώ ο βοσκός εκσφενδόνιζε με πίεση το γάλα από το βυζί της κατσίκας στο κύπελλο. Έτσι το μισό γάλα ήταν…αφρός.

Υπάρχουν και άλλα επαγγέλματα που εξαφανίστηκαν, όπως οι εικόνες της παλιάς Αθήνας. Δεν θα σας κουράσω όμως περισσότερο. Εκείνο που νοστάλγησα περισσότερο ήταν το «καλημέρα» που έλεγες σε όποιον συναντούσες. Τώρα συναντάς την κατηφή μουτσούνα του συνάνθρωπου σου που διερωτάται:
Ποιος είναι αυτός; Η απάντηση είναι: Είναι ένας συνάνθρωπός σου, άμοιρε πολίτη του 21^ου αιώνα!

Χάρης Αρσένης