Ναός της Θέμιδος

Στην αυλή των Δικαστηρίων ένας τρόμος σε καταλαμβάνει. Ομάδες ομάδες ο κόσμος, με σκούρες περιβολές, μαύρα κοράκια. Οι δικηγόροι κοστουμαρισμένοι με δερμάτινες τσάντες και έναν αέρα επιβολής. Από τη στιγμή που η υπόθεση φτάνει εδώ, σκέφτεσαι, η Αλήθεια χάθηκε. Ο καθένας θα τη σκεπάσει με το δικό του κάλυμμα. Οι συγγενείς σε κύκλια σύσκεψη, οι Αθίγγανοι, οι μπάτσοι με τις χειροπέδες σαν ουρά στα νώτα και τα περίστροφα στα πλευρά. Ο αέρας σε χτυπάει στα μούτρα και σου φέρνει ταυτόχρονες συνεννοήσεις, υποδείξεις, απειλές, σκηνοθετημένες οδηγίες, απ' άκρου εις άκρον. Μεθοδεύσεις στα κρυφά και στα φανερά, δασκαλέματα, κάποιοι πρέπει να μάθουν το ποίημά τους και να το πουν σωστά μπροστά στη δασκάλα. Χωρίς να εμβαθύνεις σε τίποτε, το νιώθεις τόσο έντονα αυτό το ανήθικο παιχνίδι: ποιος θα φάει ποιον, με πλάτες, με μάρτυρες, με όλα τα μέσα, να γλιτώσεις κάποια χρονάκια. Αλλά οι φάτσες προδίδουν την ενοχή καμιά φορά προτού ανοίξουν τα χείλη.

Στην έδρα κάθονται οι γυναίκες. Η Εισαγγελέας είναι σαν χοντρουλή αρκούδα, με αφέλειες που της κρύβουν το μέτωπο και την ασχημίζουν. Εκατέρωθεν της Προέδρου, που μοιάζει με παιδούλα που γέρασε πρόωρα, δύο αμίλητες γυναίκες-κουκουβάγιες. Σηκώνουν καμιά φορά τους φακέλους και κάτι λένε ψιθυριστά στην Πρόεδρο. Πίσω και πάνω της ένας Χριστός βλοσυρός. (Άραγε θα τον βγάλουν κι αυτόν από τη θέση του στο όνομα της θρησκευτικής ελευθερίας και συνείδησης; Αυτόν που αν μιλούσε θα τους έβαζε όλους στη θέση τους.) Οι δικηγόροι μού θυμίζουν αυτό που λένε πολλές γυναίκες στις παρέες τους : ΄΄μακριά από γιατρούς και δικηγόρους΄΄. Ένας ψηλός μουστακαλής σαν ρεμπέτης, έχει έναν τσαμπουκά, μιλά στην Πρόεδρο και απλώνει τα χέρια για να γίνει πιστευτός, σαν να θέλει να την πνίξει την παιδούλα.

Τρεις υποθέσεις στο πινάκιον. Αλλά τελικά δεν ξεκίνησε καμιά! Το σύστημα δουλεύει για να βασανίζει τα νεύρα μας: διακοπές για σύσκεψη του Δικαστηρίου, για να ληφθούν οι φοβερές αποφάσεις για... αναβολή. Στη μία περίπτωση, επειδή το Γραφείον Κούγια δεν μπορούσε να παραστεί λόγω ανειλημμένων άλλων υποχρεώσεων, στη δεύτερη διότι δεν ήταν παρόντες 2 βασικοί μάρτυρες (η μία γραία 85 ετών, αλλά παρούσα την ώρα της ανθρωποκτονίας), στην τρίτη επειδή ο κατηγορούμενος νοσηλεύεται στο Θριάσιον λόγω ψυχολογικών προβλημάτων και δεν είναι καθόλου καλά (ο συνήγορος είπε ότι έχει ένα ιδιότυπο άγχος). Στην τελευταία περίπτωση, το Δικαστήριο αποφάσισε να αναβληθεί η εκδίκαση και να ξεκινήσει τον... Οκτώβριο του 2010!!!

Το Δικαστήριο μια γεμίζει μια αδειάζει. Ο μόνος που τα βλέπει όλα είναι αυτός ο καδραρισμένος Χριστός. Ένας μπάτσος διηγείται χωρίς διακοπή τις εμπειρίες του από δίκες σε 4 υπαλλήλους της Άλφα Μπανκ που κάθονται δίπλα. Σε μια περίπτωση μάλιστα, λέει, είχε έλθει εδώ ένας μαλλιάς που είχε να πλυθεί από τον καιρό του Τρικούπη και της τότε χρεοκοπίας μας. ΄΄Πήρα ένα Τρίλετ και όπως ήταν, με τα ρούχα, του το άδειασα πάνω του και πήρα ένα λάστιχο και άρχισα να τον βρέχω. Ρούχα βρέθηκαν μετά. Τον έκανα τζιτζί΄΄ λέει και γελάει με την σούπερ εμπειρία του.

Η ώρα έχει πάει μία το μεσημέρι και φεύγουν όλοι άπρακτοι. Τα έξοδα παράστασης; αναρωτιέμαι. Ο χαμένος χρόνος; Το φτιαγμένο τσουλούφι της αρκούδας; Το κοστουμάκι του δικηγόρου με την τσάκιση; Οι φακίδες της Προέδρου; Έτσι μπορεί να σωθεί η χώρα; Θυμήθηκα το σωρό υποθέσεων σε εκκρεμότητα, 100.000 περίπου, το 1910 και τον αγώνα του Δημητρακόπουλου.

Έξω η αυλή μοιάζει άδεια. Τα κοράκια με τα μαύρα θα γεμίσουν τα Τογιότα και τα τρόλεϊ. Στο μποτιλιάρισμα πάνω θα κοιτάζονται γνωστοί αλλά καχύποπτα, με τους φακέλους και τις τσάντες σαν βεντάλιες.

Μέσα στο τρόλεϊ ένας δημοσιογράφος που τον είχανε πιάσει στο Φλοράλ μαζί με τον Παπαχρήστο. Όταν φτάνουμε στο ύψος του Πολυτεχνείου, βγάζει μια κάμερα και φωτογραφίζει την εικόνα, τα κόκκινα πανό και τις αφίσες.

Μια άλλη εξουσία κι αυτά, φαινομενικά πιο άδολη από την άλλη της κρατικής και δικαστικής.

 

Ο Χριστός είναι άφωνος στην αίθουσα. Αλλά ο Χρόνος θα τους δικάσει όλους με τον τρόπο του. Αφού σπάσει τα νεύρα αυτών που περιμένουν δικαίωση.

 

Και περιμένουν, περιμένουν, στη διακοπή, στο διαμελισμό των πραγμάτων από τη ροή του χρόνου.