9-10-2011
1. Στα 33 χρόνια χτυπάει ο κώδων της συντάξεως. Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν; Ελλάς η χώρα των προώρως συνταξιούχων. Αντέχουν τα ασφαλιστικά ταμεία τους λόχους των νέων συνταξιούχων; "Είναι απάνθρωπο", ακούστηκε να λέγεται σε αυτήν εδώ την αίθουσα. Θυμηθείτε ότι προ ολίγων χρόνων η ΕΕ έδινε κίνητρα παραμονής στην εργασία βλέποντας την επιβαρυμένη σχέση εργαζομένων - συνταξιούχων.
2. Οι παλαιοί συνταξιούχοι με ηλικία κατώτερη των 55 ετών θα δουν τις συντάξεις τους να μειώνονται κατά 40% στο ποσό τους που υπερβαίνει τα 1.000 ευρώ. Η μείωση αυτή θα εξακολουθεί να ισχύει μέχρι να φτάσουν στο 55ο έτος της ηλικίας τους (άρθρο 1, 10α). Οπότε τα 55 χρόνια ζωής είναι το terminus ante quem o εργαζόμενος ή ο συνταξιούχος κρεμάει τα παπούτσια του και μπαίνει στο ψυγείο. Απ' ό,τι φαίνεται, η διοικητική ωριμότητα ή το δώρο της σοφίας κερδίζεται πολύ νωρίτερα από το 55ο έτος της ζωής του. Αυτό που για άλλους είναι η ακμή ή η κορύφωση, εδώ μετατρέπεται σε εξοστρακισμό από τον εργασιακό χώρο. Λέτε τελικά να δικαιωθεί αναδρομικά ο Γιώργος Ζαμπέτας με τον περίφημο "Πενηντάρη'' του;
3. Τιμή και δόξα στους Έλληνες ναυτικούς. Η παραπάνω ρύθμιση κατ' αναλογία θα ισχύσει και για τους συνταξιούχους του ΝΑΤ (άρθρο 2, παρ. 1 και παρ. 2).
4. Τελικά οι ορέξεις του νομοθέτη ανακόπτονται όπως φαίνεται κυρίως όταν προβάλλει απέναντί του η κατάσταση της αναπηρίας (άρθρο 2, παρ. 1 και 2). Λέτε να επηρεάζεται από τον καθήμενο Σόιμπλε;
5. Σε πολλές περιπτώσεις τα παιχνίδια του χρόνου σημαίνουν την τύχη ή την ατυχία. Έτσι για παράδειγμα όσοι ασφαλισμένοι του Τομέα Πρόνοιας Δημ. Υπαλλ. του ΤΠΔΥ εξήλθαν από την Υπηρεσία τους μέσα στο 2010 και τυχαίνει να μην έχει εκδοθεί γι' αυτούς η απόφαση για τη χορήγηση του εφάπαξ βοηθήματος, θα δουν αυτό να μειώνεται κατά 15% (άρθρο 2 παρ. 6). Δηλαδή αυτός που εξήλθε την 31.12.2009 είναι τυχερός ενώ αυτός που εξήλθε την 1.1.2010 είναι άτυχος. Αύριο είναι μια άλλη μέρα, που λέμε και στη λογοτεχνία.
6. Οι μόνιμοι και ΙΔΑΧ υπάλληλοι της κεντρικής διοίκησης όσον αφορά την κινητικότητά τους διοικούνται από τον Υπουργό Διοικ. Μεταρρύθμισης και τον έτερο-οικείο Υπουργό (άρθρο 5 παρ. 1). Είναι άραγε αυτό μια μορφή συγκεντρωτισμού; Στα χρόνια δηλαδή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, θα έπρεπε κανείς να περάσει το κατώφλι της Υψηλής Πύλης και να παρουσιαστεί ενώπιον του Σουλτάνου.
7. Για τη μετακίνηση λαμβάνονται υπ'όψιν οι υπηρεσιακές ανάγκες (άρθρο 5, παρ. 2). Οι προσωπικές-οικογενειακές-οικονομικές ανάγκες των υπαλλήλων άραγε πόση βαρύτητα θα έχουν; Οι υπηρεσιακές θα φιμώνουν τις προσωπικές; ή οι προσωπικές, άλλος τρόπος είναι αυτός, θα ικανοποιούνται αρκεί να φορούν τον μανδύα των υπηρεσιακών; Όπως κι αν έχει πάντως, το αυγουστιανό νομοθέτημα περί μη ολοκλήρωσης των εκκρεμών υποθέσεων μετατάξεων μοιάζει έτσι έν τινι βαθμώ να παραμερίζεται - εκτός κι αν και πάλι η κινητικότητα θα εξαρτάται από την έγκριση της Τετραμελούς Επιτροπής, οπότε δυσκολεύουν τα πράγματα. Ή μήπως θέλουν να μας πουν ότι η κινητικότητα με τη λαβή των υπηρεσιακών αναγκών θα έχει κατά κάποιον τρόπο υποχρεωτικό χαρακτήρα, οπότε θα προχωρούν άνευ εμποδίου οι σχετικές υποθέσεις; Εάν δεν εγκαθιδρυθούν διάφανοι κανόνες σχετικά με την κινητικότητα, και εκατοντάδες εργατοώρες θα χάνονται και το αίσθημα περί Κράτους Δικαίου θα μετριάζεται.
8. Δεδομένου πάντως ότι οι υπηρεσιακές ανάγκες θα καθορίζονται ανά δύο έτη από Τριμελές Συμβούλιο (5, παρ. 3), το βασικό φίλτρο θα είναι ακριβώς ο καθορισμός των αναγκών από το όργανο αυτό. Εάν λειτουργήσει έτσι το νέο σύστημα, θα είναι αυτό το κριτήριο επιτυχίας ή απόρριψης μιας περίπτωσης: περίπτωση που έχει τη βούλα του Συμβουλίου θα περνά, λέμε τώρα, ενώ περίπτωση που δεν έχει τη σφραγίδα του, θα τίθεται κατά μέρος. Εδώ χρειάζεται περισσή τύχη, να επιθυμείς δηλαδή να μετακινηθείς σε μιαν υπηρεσία εντός ή εκτός άστεος και κατά ευλογημένη επιλογή η υπηρεσία αυτή να έχει συγκαταλεγεί στην κατηγορία των υπηρεσιών με ανάγκες.
9. Εφόσον μέλημα του νομοθέτη είναι να καθυστερήσει τον υπάλληλο να αναρριχηθεί στην κλίμακα των βαθμών, με ό,τι αυτό ευνοϊκά συνεπάγεται για τον ίδιον, θα μπορούσε να αυξήσει τους βαθμούς και από 6 να τους κάνει, φέρ' ειπείν, 16 (6, παρ. 1)! Μεταβάλλοντας έτσι την καριέρα σε ενδιαφέρουσα και περιπετειώδη ανάβαση των Ιμαλαϊων. Αργά αργά, πολύ αργά. Παρά την αργή πάντως εξέλιξη προσδοκάται ότι το Δημόσιο θα κινείται πλέον γρήγορα. Νόστιμη η αντίφαση.
10. Γιατί ομιλούν πια για ΔΕ και ΥΕ κατηγορία (6, 2); Τη στιγμή που κριτήριο ένταξης στην εφεδρεία είναι μεταξύ άλλων και το ανήκειν στις κατηγορίες αυτές; Άραγε πότε θα ξαναγίνει δημόσιος μαζικός διαγωνισμός; Λέτε να περιλαμβάνει και υπαλλήλους ΥΕ και ΔΕ, γυμνασιόπαιδες τε και λυκειόπαιδες; Αλλά μια στιγμή, εάν το Δημόσιο εξοβελίσει αυτούς τους υπαλλήλους αυτών των κατηγοριών, δεν θα του έρχονται οι υπόλοιποι, οι ''μορφωμένοι'', πιο ακριβοί; Θα πρέπει να προσεχθεί αυτό τη στιγμή που όλα τα εξετάζουμε υπό το πρίσμα των δαπανών.
11. Οι ντοκτοράδες και οι μαστεράδες αλλά με διπλώματα σχετικά με τα υπηρεσιακά αντικείμενα τα οποία θα ήταν δυνατόν να αναλάβουν θα πηγαίνουν αντίστοιχα στον Δ και στον Ε βαθμό (6, 4). Οπότε ο πτυχιούχος των 22-23 ετών που θέλει, λέμε τώρα, να μπει με κάποιον διαγωνισμό, λέμε τώρα, στο Δημόσιο, θα κανονίζει να λαμβάνει διπλώματα που ενδιαφέρουν τη Διοίκηση. Θυμάμαι έναν συνάδελφο στη Σχολή που σχολιάστηκε αρνητικά από τον Σχολάρχη διότι είχε λάβει μεταπτυχιακό στον Θουκυδίδη. Ε όχι και στον Θουκυδίδη, ρε συνάδελφε! Ποια διοίκηση του σήμερα ασχολείται με τον Θουκυδίδη; Οπότε παρατείνω τις σπουδές μου σημαίνει ότι επιλέγω θέμα διοικητικό και όχι ό,τι ίσως με ενδιαφέρει ή τύχει να μου προταθεί. Από την άλλη, καμία υλική αμοιβή για ντοκτοράδες και μαστεράδες; Μόνο το αλματάκι 1-2 σκαλιά πιο πάνω; Τι θα έλεγε για αυτό ο Καθηγητής Προκόπης;
12. Εξόχως ενδιαφέρουσα η ρύθμιση περί αναγνώρισης προϋπηρεσίας και στον ιδιωτικό τομέα υπό όρους και με ταβάνι τα 7 χρόνια (6, 4). Αλλά τι κρίμα για μας! Αυτό θα ισχύσει διά τας μελλοντικάς γενεάς. Δόξα τη μακροθυμία Σου Κύριε. Κλαψ κλαψ...
13. Αυτός ο όρος ''στοχοθεσία'' πολύ αναφέρεται κι όσο αναφέρεται τόσο πιο μεγάλα ερωτηματικά εγείρει (6, 5). Μέχρι στιγμής, στοχοθεσία είναι η διεκπεραίωση όσο το δυνατόν περισσότερων εγγράφων με βάση βέβαια το πρόσωπο που τα χρεώνεται. Δεν έχουμε βέβαια ελέγξει εάν όλοι χρεώνονται τον ίδιο βαθμό εγγράφων ή εάν τα εισερχόμενα σε μια μονάδα ισοφαρίζουν τα αντίστοιχα άλλης μονάδας. Κάποια γραφεία, το βλέπετε, είναι πηγμένα από χαρτιά, μάλλον εκεί μπαίνουν πολλά έγγραφα και φέρνουν τρικυμία. Επομένως, πρέπει να διευκρινιστεί αυτός ο όρος. Συναρ;τάται με τη διοικητική ύλη, κοινώς τις έγγραφες υποθέσεις; Ή έτσι ο όρος αυτός ξεπέφτει, χάνοντας την αίγλη του; Μάλλον κατόπιν παλαιότερων νομοθετημάτων περί Διοίκησης μετά Στόχων, ο όρος στοχοθεσία είναι αμιγώς επιστημονικός και ποια σχέση μπορεί να έχει με τη σαβούρα των κειμένων; Ή δεν είναι ακριβώς έτσι; Και το άλλο πάλι, οι στόχοι θα είναι αυστηρώς ατομικοί ή συλλογικοί, ή ατομικοί που θα εκβάλλουν στους συλλογικούς, ή συλλογικοί που θα κόβονται στους ατομικούς; Μετράει εδώ η ατομική ικανότητα ή η συνεργατική διάθεση, αυτό που λέμε συλλογικότητα; Μήπως την ώρα που ο Χ βοηθεί τον Ψ στην επίτευξη του ατομικού του στόχου χάνει χρόνο για την πραγμάτωση του δικού του στόχου; Ε, αν υποψιαστώ ότι εδώ θα έχουμε ένα κυνήγι στόχων, έναν υπόγειο και αθόρυβο συναγωνισμό για το ποιος θα πετύχει πιο πολλούς στόχους, θα θέσω εμαυτόν εκτός συναγωνισμού. Μπορεί βέβαια να μετράει και η δυσκολία του στόχου. Άλλο να κυνηγάς μπεκάτσα κι άλλο αγριογούρουνο. Πάντως εμένα μου αρέσουν οι συλλογικοί στόχοι, που, ελπίζω, να προσπορίζουν σε όλους τους μετέχοντες τα ίδια κέρδη και αγαθά.
14. Εάν, λέγεται στο 6,6, "δεν προκύπτει σαφώς η καταλληλότητα του κρινομένου" τότε η δοκιμαστική υπηρεσία του παρατείνεται κατά 6-12 μήνες. Δίδεται λοιπόν στον κρινόμενο άλλη μία ευκαιρία. Στα 2 χρόνια πάντως ήταν γκρίζος, ούτε λευκός ούτε μαύρος. Πού ξέρεις όμως... μπορεί να φουλάρει στον 3ο χρόνο και να τους αφήσει όλους άναυδους. Το σύστημα περιγράφεται εξωτερικά, ως προς το περίγραμμά του, και δεν αναφέρονται οι εσωτερικές του παράμετροι που εξηγούν τις διασχέσεις των μερών και την αλληλεξάρτησή τους. Πιο βασικός από τους εσωτερικούς παράγοντες είναι η λεγόμενη ''εργασιακή ικανοποίηση'' και βέβαια το πλέγμα των προσωπικών σχέσεων. Αυτός που από τον Χ προπονητή κρίνεται άχρηστος ή ακατάλληλος, από τον διάδοχο προπονητή κρίνεται αντίθετα εξαίρετος. Και βέβαια εφόσον το διοικητικό σύνολο αποτελείται από ανθρώπινους χαρακτήρες, οι συμπάθειες και οι αντιπάθειες, οι αντιλήψεις, τα φρονήματα, οι συμμαχίες και οι εξουδετερώσεις τους, η αλληλοϋποστήριξη, οι ευγενείς φιλοδοξίες ή οι ματαιοδοξίες, ο ευσεβής συναγωνισμός ή ο βαθύς ανταγωνισμός, οι ζηλοφθονίες, τα υλικά κίνητρα και άλλα τόσα που συνδέονται με τις ανθρώπινες αδυναμίες, συναρθρώνουν ένα ψυχολογικό υπόβαθρο της διοικητικής δράσης. Όλοι μας εδώ θα μπορούσαμε να ανακαλέσουμε μια περίπτωση αδικίας ή παραγκωνισμού, που ίσως θα εξηγούνταν από την ανθρώπινη ιδιοτέλεια και τα μικροσυμφέροντα ή τους καιροσκοπισμούς. Οπότε το θέμα δεν είναι αν ''είσαι κατάλληλος'' αλλά αν ''δείχνεις κατάλληλος υπό συγκεκριμένες εργασιακές συνθήκες, που αν τυχόν μεταβληθούν, ενδεχομένως θα επηρεάσουν και την απόδοσή σου''. Κάπου στο βάθος βάθος οι θεωρίες του περιβάλλοντος αναδύονται ως αξιόπιστα ερμηνευτικά κλειδιά.
15. Μεταξύ των άλλων που θα λαμβάνονται υπ'όψιν για την προαγωγή (7, 1) θα είναι και η "συμπεριφορά στην υπηρεσία''. Κάποτε ο Σκανδαλίδης ήθελε τον υπάλληλο γελαστό και όχι ταριχευμένο, τα ίδια και άλλες ηγεσίες. Ας ξεκαθαρίσουν τις παραμέτρους της ορθής συμπεριφοράς εν ώρα υπηρεσίας και ας αναλογιστούν κάνοντας τη σχετική αυτοκριτική εάν εκείνοι που νομοθέτησαν ήταν πάντοτε εν τάξει ή μήπως κατά περίπτωση υπερέβησαν και κείνοι τα όρια της ευπρέπειας, της κοσμιότητας, της ευγένειας, της αλληλεγγύης, της κοινής ανθρωπιάς. Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι την ώρα που εμείς φερόμαστε φυσικά και πηγαία βάσει παραδεδεγμένων αξιών, κάποιος σημειώνει τις ''ασχημονίες'' ή τα ολισθήματά μας, ζωγραφίζοντάς μας με κιαροσκούρο.
16. 7,2: Ωραίος τρόπος να καθυστερήσεις μια προαγωγή: τα ποσοστά κι οι ποσοστώσεις. Όλοι τελικά είμαστε ένας ωραίος στατιστικός πίνακας, ένα γράφημα με μπλε και πράσινες πίτες.
17. Στο 7,3 το ζήτημα των στόχων κάπως αποσαφηνίζεται: είναι και οι ατομικοί και η συμβολή στους συλλογικούς. Το'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο. Υπεράνω όλων λοιπόν η υπηρεσιακή μονάδα, το σύνολο σίγουρα υπερέχει του μέρους ήδη κατά Αριστοτέλη.
18. Μετά το Τριμελές Συμβούλιο για την κινητικότητα έχουμε και τα Συμβούλια Αξιολόγησης (7, 4), και ίσως ίσως και ένα Συμβούλιο που θα ελέγχει και θα κρίνει τα Συμβούλια Αξιολόγησης. Αυτό θα μπορούσε να λέγεται ''μετ-αξιολόγηση'', η αξιολόγηση του τρόπου αξιολόγησης, όπως λέμε ''μετα-γλώσσα'', η γλώσσα για τη γλώσσα. Πάντως, ας μην το ξεχνάμε, και οι κρίνοντες κρίνονται, όπως βέβαια και οι κρίνοντες των κρινόντων.
19. 7,6: Από τον βαθμό Β στον βαθμό Α, περνάει μόνο το 20% των κρινόμενων υπαλλήλων. Χαχαχαχαχα: δηλαδή εάν είμαστε 100, οι τελευταίοι 20 τον 5ο χρόνο θα προαχθούν, ή ακόμη πιο μετά, εφόσον η δεξαμενή των κρινομένων κάθε χρόνο φαντάζομαι θα αυξάνεται,μη μένοντας σταθερή. Μάλιστα εάν οι δημοσιονομικές δυνατότητες δεν το επιτρέψουν, μπορεί τα ποσοστά,λέει, να χειροτερέψουν. Παίρνεις μια σκηνή Ιγκλού και κατασκηνώνεις μια 10ετία στον βαθμό Γ ή Β. Ε με αυτόν τον τρόπο η ανάβαση των Ιμαλαϊων δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ κι η κορυφή θα μένει άπιαστο όνειρο.
20. 7, 7: Ο ελάχιστος χρόνος για να πάει ο ΠΕ από τον ΣΤ στον Α είναι 18 χρόνια, ενώ ο ΤΕ 20 χρόνια. Εάν αυτό είναι το ελάχιστο, ποιο είναι το μέγιστο; Με έναν χρόνο καθυστέρησης σε κάθε βαθμό, τα 18 γίνονται 23 και τα 20 γίνονται 25. Καλά για τον ΥΕ, είδος υπό εξαφάνιση όπως προείπαμε, για να φτάσει στον Γ θέλει 22 χρόνια. Γερνάνε τα κύτταρα της ικανότητας με τόσον αργό ρυθμό και κινδυνεύει η αξιολόγηση να βγει αλλοιωμένη.
21. Οι μη προακτέοι χάνουν 2 χρόνια για προαγωγή. Εάν παίζαμε Φιδάκι, θα τους γυρνάγαμε στην αφετηρία. Διότι δεν προήχθης...
22. Στο άρθρο 10 το τοπίο γίνεται ειλικρινά πολεμικό. Έτσι για παράδειγμα για τη θέση ενός Διευθυντή θα παλέψουν οι ΠΕ Α και οι ΤΕ Α, οι ΠΕ Β και οι ΤΕ Β, οι ΠΕ Γ και ΤΕ Γ. Φαντάζομαι ότι θα έχει κάποια σημασία αν είσαι Α ή Β ή Γ, διότι αλλιώς πώς θα σας φαινόταν ένας π.χ. ΤΕ Γ να νικήσει έναν ΤΕ Α, την ώρα που ο τελευταίος μπορεί να έχει θυσιάσει και 10 περισσότερα χρόνια για να φτάσει στην κορυφή των βαθμών. Πάντως θα είχε πλάκα να γινόταν καμιά τέτοια ανατροπή των εύλογων προσδοκιών. Μάλιστα σύμφωνα με τον νόμο, εάν ένας υποψήφιος γίνει δ/ντής αν και με βαθμό Γ, "κατώτερον του Β'', κερδίζει για δώρο την άνοδο στον βαθμό Β! Αυτό κι αν είναι επιτυχία!
23. Εάν λέει το 10, 6 σου μένουν περίπου 2 χρόνια πριν από την έξοδο, σαν να λέμε είσαι σε προσυνταξιοδοτικό στάδιο ή σε θάλαμο διαθεσιμότητας για να μιλήσουμε και με όρους εφεδρείας, τότε δεν μπορείς να γίνεις Γενικός Δ/ντής. Φαντάζεστε ποία η σκοπιμότητα της ρύθμισης. Να αναχαιτίσει αλεξιπτωτιστές που γεύτηκαν το μέλι όσο έπρεπε προκειμένου να αποχωρήσουν ως αρχιμελισσουργοί.
24. Εάν (12, 2) τα ΜΚ των βαθμών Β και Α δίνονται ανά τριετία, είναι προφανές ότι ο χρόνος παροχής τους ξεπερνάει τον ελάχιστο χρόνο παραμονής στον βαθμό όπως δίνεται στο άρθρο 7. Στο άρθρο 7 λεγόταν π.χ. ότι ένας ΠΕ πρέπει να παραμείνει τουλάχιστον 4 χρόνια στον Β βαθμό πριν πάει στον Α. Εάν λοιπόν όντως παραμείνει 4 έτη δηλ. καλύψει το ελάχιστο, θα προλάβει να λάβει μόνο το 1ο ΜΚ του βαθμού Β. Οπότε ένα από τα δύο συμβαίνει: ή δεν θα τηρείται το ελάχιστο προς βλάβη του υπαλλήλου ή θα προάγεται στα 4 χρόνια προς εύνοιά του και τότε θα λαμβάνει τα ΜΚ του ανώτερου βαθμού. Αρχίζω να σκέπτομαι λίγο καχύποπτα. Τελικά την απάντηση στο αίνιγμα δίνει το 12, 3: όπου λέγεται ότι τα ΜΚ των βαθμών Β και Α μεταξύ των άλλων της κατηγορίας ΠΕ και ΤΕ, προσέξτε τη διατύπωση, "καλύπτουν το σύνολο του εργασιακού βίου του υπαλλήλου, μέχρι την με οποιονδήποτε τρόπο αποχώρησή του από την Υπηρεσία". Που σημαίνει ότι εάν ένας ΠΕ π.χ. με το σκεπτικό του ελάχιστου χρόνου παραμονής φτάσει στον Β βαθμό σε 14 έτη (επίδοσηρεκόρ ταχύτητας), από τον 15ο χρόνο ως τη λήξη της καριέρας του θα μαζεύει κλιμάκια των βαθμών Β και Α. Αλλά μάλλον δεν πρέπει να έχει θέση εδώ το ρεκόρ, καθώς ένας ΠΕ ή ΤΕ στη μετάβασή του από τον Ε ως και τον Γ βαθμό παίρνει 9 συνολικά ΜΚ, κι εφόσον τα ΜΚ αυτών των τριών βαθμών δίδονται ανά 2ετία, τότε η πορεία του μετράει 18 χρόνια και όχι 14.
25. Στο 12, 4 μας λέει ότι ο ΒΜ κάθε βαθμού είναι υψηλότερος του προηγούμενου, αλλά δεν μας λέει πόσο υψηλότερος. Εάν η διαφορά υπολογίζεται αμελητέα, θα ήθελα να ήξερα πόσο ζωτικό θα είναι το κίνητρο για σχεδόν τέλειες στοχοθεσίες. Θυμίζει λίγο αγώνα μπάσκετ όπου η Εθνική μας είναι αδιάφορη παίζοντας με μιαν αδύναμη αφρικανική ομάδα και τα ποσοστά στα τρίποντα είναι σε γενικές γραμμές χαμηλά.
26. Άρθρο 13: Εισαγωγικός μηνιαίος βασικός μισθός της ΠΕ κατηγορίας στον ΣΤ΄ βαθμό = 1092 ευρώ. Φαντάζομαι μεικτά, ποθώ καθαρά. ΒΜ του ΠΕ στον Ε = 1201, 2. ΒΜ του ΠΕ στον Δ = 1381,38. ΒΜ του ΠΕ στον Γ = 1588,58. ΒΜ του ΠΕ στον Β = 1906,29. Τέλος ΒΜ του ΠΕ στον Α = 2096,91 ευρώ. Πολλά είναι, που έλεγε και ο Παπαδιαμάντης στον εκδότη μιας εφημερίδας.
27. (13, 4) Με βάση το ποσοστό 2%, στο 1ο ΜΚ του βαθμού Ε, ένας ΠΕ λαμβάνει ΒΜ του 1ου αυτού ΜΚ του Ε από 1201 => 1225,02. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι ύστερα από 2 χρόνια στον βαθμό Ε έρχεται η ώρα να λάβει το 1ο του ΜΚ στον βαθμό αυτόν και η αύξηση είναι ίση με 24,02 ευρώ ανά μήνα, που στα 2 χρόνια που μάλλον θα παραμείνει στο ΜΚ δίνει 576,48 ευρώ επιπλέον στο 2χρονο. Νομίζω ότι αυτή η αύξηση θα δινόταν σε ένα καλό στέλεχος μιας ευημερούσης λέμε τώρα ιδιωτικής εταιρείας στους καλούς καιρούς ως μπόνους ΣΕ ΕΝΑΝ ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ. Με δεδομένο λοιπόν ότι το Δημόσιο ιδιωτικοποιείται κατ' ουσίαν, δηλ. προσομοιάζει σε ιδιωτική εταιρεία, με τους στόχους του και τις αξιολογήσεις του προκειμένου να διώχνει τα τρωκτικά και να προάγει τους εργατικούς πλην τίμους υπαλλήλους, 576 ευρώ τα 2 χρόνια ή 24 ευρώ το μήνα είναι λίγα. Το Δημόσιο με 24 ευρώ το μήνα σού κάνει κέρασμα σε ένα λαϊκό εστιατόριο, κύρια μερίδα και σαλάτα και φρούτο και αναψυκτικό. Μην ζητάμε και πολλά σε τέτοιους καιρούς.
28. Άρθρο 14: ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ!
29. Άρθρο 15: (15,1) Με τέτοιες ρυθμίσεις θέλουμε όλοι να λαμβάνουμε το επίδομα ανθυγιεινής και επικίνδυνης εργασίας. Για να φτάσεις σε 90% στοχοθεσίας απόδοση χρειάζεται καλή συμφωνία με τις κεντρικές αρτηρίες σου και ειδικά την καρωτίδα, που είναι ύπουλο σημείο.
30. (15, 2) Κοντά στα σύνορα και σε άγονη γραμμή, ένα 100άρικο το μήνα. Τι λένε για αυτό οι ακτοπλοϊκές εταιρείες; Μήπως να δείχνουν οι υπάλληλοι την κάρτα τους και να τυγχάνουν εκπτώσεως; Ο Μεταρρύθμισης πρέπει να το συζητήσει με τον Ναυτιλίας. Γιατί άλλο Ανάφη κι άλλο Αμφιάλη.
31. Πάσχα Χριστούγεννα Άδεια ένα 1000άκι. Είναι υπεραρκετό εάν κανείς δεν πάει χριστουγεννιάτικη και πασχαλινή εκδρομή και κάνει οικονομίες για το καλοκαιράκι. Γαλοπούλα όμως και αρνί είναι κατά τι πιο ακριβά από το σουβλάκι του Μήτσου δίπλα στο κύμα. Θέλει μελέτη το πράγμα.
32. Και για τα παιδιά το ίδιο: 70 ευρώ τα 2, 840 το χρόνο, στα 24 χρόνια μας δίνει 20160. Τα καημένα τα παιδιά! Ό,τι παίρνει ένας υπάλληλος σε 1 χρόνο, δίδουν αυτά ως συνεισφορά υπέρ οικογενείας σε 24 χρόνια.
33. (18,1) Ας μου επιτραπεί εδώ να πω πως τα επιδόματα θέσεων ευθύνης σε κάποιον βαθμό αδικούν είτε βλάπτοντας είτε ευνοώντας τους των θέσεων ευθύνης. Εάν ο Γενικός Δ/ντής έχει πάνω από το κεφάλι του την ιεραρχία και πρέπει να συνεννοείται ίσως με 4 ξεχωριστές δ/νσεις, ε, το να παίρνει 300 ευρώ παραπάνω από τον εκάστοτε Δ/ντή μάλλον δεν αντιπροσωπεύει τον παραπανήσιο φόρτο εργασίας του, και είναι αλήθεια ότι η μελέτη τόσων ξεχωριστών υποθέσεων από τόσες δ/νσεις τον αναγκάζει να αποχωρεί από τον εργ. χώρο πολλές φορές την ώρα των βραδινών δελτίων ειδήσεων. Μπας και, υποψιάζομαι, θέλουν να λειτουργήσει ως αντικίνητρο; Υποψιάζομαι. Εάν είναι έτσι, ας δώσουν στον ΓΔ και το επίδομα ανθυγιεινής για να μην πω και παραμεθορίου καθώς ασχολείται με χίλια δυο άξενα και ανοίκεια αντικείμενα ή θέματα, στα σύνορα της τρέλας. Και με πάσα σοβαρότητα σας πληροφορώ ότι ένας πολύ καλός Δ/ντής, και όχι ΓΔ, του ΥΠΕΣ υπέστη προ ολίγων εβδομάδων ένα ισχαιμικό επεισόδιο. Λίγες μέρες νωρίτερα τον είδα να διασχίζει τους υπηρ. θαλάμους με σκυφτό το κεφάλι, μην μπορώντας λόγω της ποικιλίας των υποθέσεων να χαράξει ρότα και πρόγραμμα, ταλαντευόμενος μια από δω μια από κει. Και βέβαια, εάν η ''βάση'' δεν βοηθεί την ηγεσία, τότε μάλλον την καίει, και όλοι βέβαια γνωρίζετε τις δυσάρεστες συνέπειες του εργασιακού στρες. Ξαναγυρνάμε έτσι στο θέμα των αξιών που λέγαμε παραπάνω, με πρώτιστη την αλληλεγγύη, που απορροφά ιδεατά το γομάρι από τους ήδη φορτωμένους και το αποθέτει στους φρέσκους και ανάλαφρους. Υπάρχει και ο συναγωνισμός υπάρχει και η συνείδηση.
34. Για το Κίνητρο Επίτευξης Στόχων δεν θέλω να κάνω αναφορά, διότι είναι χαμένο στην αριθμητική απροσδιοριστία του (άρθρο 19).
35. "Δεν επιτρέπεται η καταβολή υπερωριακής αμοιβής στους προϊσταμένους Δ/νσης ή Γενικής Δ/νσης". Τσάμπα παίρνουν τα 400 και 700 ευρώ;
Εάν λέει κάνεις υπερωρίες από το απόγευμα ως τις 10 το βράδυ, ας πούμε ένα 5ωρο, τότε έχεις να λαμβάνεις το ''ωρομίσθιο'', δηλαδή το 1/280 του ΒΜ του ΜΚ της κατηγορίας του εκάστοτε υπαλλήλου. Δηλαδή ανατρέχοντας στο παράδειγμα ανωτέρω, ο ΠΕ του Ε βαθμού και του 1ου ΜΚ αυτού που παίρνει ΒΜ του 1ου αυτού ΜΚ 1225,02 ευρώ, εάν δουλέψει ένα απόγευμα εκτάκτως για ένα 5ωρο ας πούμε, μέχρι τις 10 το βράδυ, θα λάβει το 1/280 του 1225,02 δηλ. το τρομερό ποσό των 4,37 ευρώ (λέτε να έχω κάνει λάθος; διότι μου φαίνεται απίστευτο, τουτέστιν ασιατικό!). Εκτός κι αν οι υπερωρίες γίνουν και πάλι εικονικές. Που και πάλι δεν αξίζει, ρε παιδιά.
ΤΕΛΟΣ ΠΡΩΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ - ΣΕΛ. 119-141 - ΑΡΘΡΑ 1-20.
Π.Χ.
1. Στα 33 χρόνια χτυπάει ο κώδων της συντάξεως. Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν; Ελλάς η χώρα των προώρως συνταξιούχων. Αντέχουν τα ασφαλιστικά ταμεία τους λόχους των νέων συνταξιούχων; "Είναι απάνθρωπο", ακούστηκε να λέγεται σε αυτήν εδώ την αίθουσα. Θυμηθείτε ότι προ ολίγων χρόνων η ΕΕ έδινε κίνητρα παραμονής στην εργασία βλέποντας την επιβαρυμένη σχέση εργαζομένων - συνταξιούχων.
2. Οι παλαιοί συνταξιούχοι με ηλικία κατώτερη των 55 ετών θα δουν τις συντάξεις τους να μειώνονται κατά 40% στο ποσό τους που υπερβαίνει τα 1.000 ευρώ. Η μείωση αυτή θα εξακολουθεί να ισχύει μέχρι να φτάσουν στο 55ο έτος της ηλικίας τους (άρθρο 1, 10α). Οπότε τα 55 χρόνια ζωής είναι το terminus ante quem o εργαζόμενος ή ο συνταξιούχος κρεμάει τα παπούτσια του και μπαίνει στο ψυγείο. Απ' ό,τι φαίνεται, η διοικητική ωριμότητα ή το δώρο της σοφίας κερδίζεται πολύ νωρίτερα από το 55ο έτος της ζωής του. Αυτό που για άλλους είναι η ακμή ή η κορύφωση, εδώ μετατρέπεται σε εξοστρακισμό από τον εργασιακό χώρο. Λέτε τελικά να δικαιωθεί αναδρομικά ο Γιώργος Ζαμπέτας με τον περίφημο "Πενηντάρη'' του;
3. Τιμή και δόξα στους Έλληνες ναυτικούς. Η παραπάνω ρύθμιση κατ' αναλογία θα ισχύσει και για τους συνταξιούχους του ΝΑΤ (άρθρο 2, παρ. 1 και παρ. 2).
4. Τελικά οι ορέξεις του νομοθέτη ανακόπτονται όπως φαίνεται κυρίως όταν προβάλλει απέναντί του η κατάσταση της αναπηρίας (άρθρο 2, παρ. 1 και 2). Λέτε να επηρεάζεται από τον καθήμενο Σόιμπλε;
5. Σε πολλές περιπτώσεις τα παιχνίδια του χρόνου σημαίνουν την τύχη ή την ατυχία. Έτσι για παράδειγμα όσοι ασφαλισμένοι του Τομέα Πρόνοιας Δημ. Υπαλλ. του ΤΠΔΥ εξήλθαν από την Υπηρεσία τους μέσα στο 2010 και τυχαίνει να μην έχει εκδοθεί γι' αυτούς η απόφαση για τη χορήγηση του εφάπαξ βοηθήματος, θα δουν αυτό να μειώνεται κατά 15% (άρθρο 2 παρ. 6). Δηλαδή αυτός που εξήλθε την 31.12.2009 είναι τυχερός ενώ αυτός που εξήλθε την 1.1.2010 είναι άτυχος. Αύριο είναι μια άλλη μέρα, που λέμε και στη λογοτεχνία.
6. Οι μόνιμοι και ΙΔΑΧ υπάλληλοι της κεντρικής διοίκησης όσον αφορά την κινητικότητά τους διοικούνται από τον Υπουργό Διοικ. Μεταρρύθμισης και τον έτερο-οικείο Υπουργό (άρθρο 5 παρ. 1). Είναι άραγε αυτό μια μορφή συγκεντρωτισμού; Στα χρόνια δηλαδή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, θα έπρεπε κανείς να περάσει το κατώφλι της Υψηλής Πύλης και να παρουσιαστεί ενώπιον του Σουλτάνου.
7. Για τη μετακίνηση λαμβάνονται υπ'όψιν οι υπηρεσιακές ανάγκες (άρθρο 5, παρ. 2). Οι προσωπικές-οικογενειακές-οικονομικές ανάγκες των υπαλλήλων άραγε πόση βαρύτητα θα έχουν; Οι υπηρεσιακές θα φιμώνουν τις προσωπικές; ή οι προσωπικές, άλλος τρόπος είναι αυτός, θα ικανοποιούνται αρκεί να φορούν τον μανδύα των υπηρεσιακών; Όπως κι αν έχει πάντως, το αυγουστιανό νομοθέτημα περί μη ολοκλήρωσης των εκκρεμών υποθέσεων μετατάξεων μοιάζει έτσι έν τινι βαθμώ να παραμερίζεται - εκτός κι αν και πάλι η κινητικότητα θα εξαρτάται από την έγκριση της Τετραμελούς Επιτροπής, οπότε δυσκολεύουν τα πράγματα. Ή μήπως θέλουν να μας πουν ότι η κινητικότητα με τη λαβή των υπηρεσιακών αναγκών θα έχει κατά κάποιον τρόπο υποχρεωτικό χαρακτήρα, οπότε θα προχωρούν άνευ εμποδίου οι σχετικές υποθέσεις; Εάν δεν εγκαθιδρυθούν διάφανοι κανόνες σχετικά με την κινητικότητα, και εκατοντάδες εργατοώρες θα χάνονται και το αίσθημα περί Κράτους Δικαίου θα μετριάζεται.
8. Δεδομένου πάντως ότι οι υπηρεσιακές ανάγκες θα καθορίζονται ανά δύο έτη από Τριμελές Συμβούλιο (5, παρ. 3), το βασικό φίλτρο θα είναι ακριβώς ο καθορισμός των αναγκών από το όργανο αυτό. Εάν λειτουργήσει έτσι το νέο σύστημα, θα είναι αυτό το κριτήριο επιτυχίας ή απόρριψης μιας περίπτωσης: περίπτωση που έχει τη βούλα του Συμβουλίου θα περνά, λέμε τώρα, ενώ περίπτωση που δεν έχει τη σφραγίδα του, θα τίθεται κατά μέρος. Εδώ χρειάζεται περισσή τύχη, να επιθυμείς δηλαδή να μετακινηθείς σε μιαν υπηρεσία εντός ή εκτός άστεος και κατά ευλογημένη επιλογή η υπηρεσία αυτή να έχει συγκαταλεγεί στην κατηγορία των υπηρεσιών με ανάγκες.
9. Εφόσον μέλημα του νομοθέτη είναι να καθυστερήσει τον υπάλληλο να αναρριχηθεί στην κλίμακα των βαθμών, με ό,τι αυτό ευνοϊκά συνεπάγεται για τον ίδιον, θα μπορούσε να αυξήσει τους βαθμούς και από 6 να τους κάνει, φέρ' ειπείν, 16 (6, παρ. 1)! Μεταβάλλοντας έτσι την καριέρα σε ενδιαφέρουσα και περιπετειώδη ανάβαση των Ιμαλαϊων. Αργά αργά, πολύ αργά. Παρά την αργή πάντως εξέλιξη προσδοκάται ότι το Δημόσιο θα κινείται πλέον γρήγορα. Νόστιμη η αντίφαση.
10. Γιατί ομιλούν πια για ΔΕ και ΥΕ κατηγορία (6, 2); Τη στιγμή που κριτήριο ένταξης στην εφεδρεία είναι μεταξύ άλλων και το ανήκειν στις κατηγορίες αυτές; Άραγε πότε θα ξαναγίνει δημόσιος μαζικός διαγωνισμός; Λέτε να περιλαμβάνει και υπαλλήλους ΥΕ και ΔΕ, γυμνασιόπαιδες τε και λυκειόπαιδες; Αλλά μια στιγμή, εάν το Δημόσιο εξοβελίσει αυτούς τους υπαλλήλους αυτών των κατηγοριών, δεν θα του έρχονται οι υπόλοιποι, οι ''μορφωμένοι'', πιο ακριβοί; Θα πρέπει να προσεχθεί αυτό τη στιγμή που όλα τα εξετάζουμε υπό το πρίσμα των δαπανών.
11. Οι ντοκτοράδες και οι μαστεράδες αλλά με διπλώματα σχετικά με τα υπηρεσιακά αντικείμενα τα οποία θα ήταν δυνατόν να αναλάβουν θα πηγαίνουν αντίστοιχα στον Δ και στον Ε βαθμό (6, 4). Οπότε ο πτυχιούχος των 22-23 ετών που θέλει, λέμε τώρα, να μπει με κάποιον διαγωνισμό, λέμε τώρα, στο Δημόσιο, θα κανονίζει να λαμβάνει διπλώματα που ενδιαφέρουν τη Διοίκηση. Θυμάμαι έναν συνάδελφο στη Σχολή που σχολιάστηκε αρνητικά από τον Σχολάρχη διότι είχε λάβει μεταπτυχιακό στον Θουκυδίδη. Ε όχι και στον Θουκυδίδη, ρε συνάδελφε! Ποια διοίκηση του σήμερα ασχολείται με τον Θουκυδίδη; Οπότε παρατείνω τις σπουδές μου σημαίνει ότι επιλέγω θέμα διοικητικό και όχι ό,τι ίσως με ενδιαφέρει ή τύχει να μου προταθεί. Από την άλλη, καμία υλική αμοιβή για ντοκτοράδες και μαστεράδες; Μόνο το αλματάκι 1-2 σκαλιά πιο πάνω; Τι θα έλεγε για αυτό ο Καθηγητής Προκόπης;
12. Εξόχως ενδιαφέρουσα η ρύθμιση περί αναγνώρισης προϋπηρεσίας και στον ιδιωτικό τομέα υπό όρους και με ταβάνι τα 7 χρόνια (6, 4). Αλλά τι κρίμα για μας! Αυτό θα ισχύσει διά τας μελλοντικάς γενεάς. Δόξα τη μακροθυμία Σου Κύριε. Κλαψ κλαψ...
13. Αυτός ο όρος ''στοχοθεσία'' πολύ αναφέρεται κι όσο αναφέρεται τόσο πιο μεγάλα ερωτηματικά εγείρει (6, 5). Μέχρι στιγμής, στοχοθεσία είναι η διεκπεραίωση όσο το δυνατόν περισσότερων εγγράφων με βάση βέβαια το πρόσωπο που τα χρεώνεται. Δεν έχουμε βέβαια ελέγξει εάν όλοι χρεώνονται τον ίδιο βαθμό εγγράφων ή εάν τα εισερχόμενα σε μια μονάδα ισοφαρίζουν τα αντίστοιχα άλλης μονάδας. Κάποια γραφεία, το βλέπετε, είναι πηγμένα από χαρτιά, μάλλον εκεί μπαίνουν πολλά έγγραφα και φέρνουν τρικυμία. Επομένως, πρέπει να διευκρινιστεί αυτός ο όρος. Συναρ;τάται με τη διοικητική ύλη, κοινώς τις έγγραφες υποθέσεις; Ή έτσι ο όρος αυτός ξεπέφτει, χάνοντας την αίγλη του; Μάλλον κατόπιν παλαιότερων νομοθετημάτων περί Διοίκησης μετά Στόχων, ο όρος στοχοθεσία είναι αμιγώς επιστημονικός και ποια σχέση μπορεί να έχει με τη σαβούρα των κειμένων; Ή δεν είναι ακριβώς έτσι; Και το άλλο πάλι, οι στόχοι θα είναι αυστηρώς ατομικοί ή συλλογικοί, ή ατομικοί που θα εκβάλλουν στους συλλογικούς, ή συλλογικοί που θα κόβονται στους ατομικούς; Μετράει εδώ η ατομική ικανότητα ή η συνεργατική διάθεση, αυτό που λέμε συλλογικότητα; Μήπως την ώρα που ο Χ βοηθεί τον Ψ στην επίτευξη του ατομικού του στόχου χάνει χρόνο για την πραγμάτωση του δικού του στόχου; Ε, αν υποψιαστώ ότι εδώ θα έχουμε ένα κυνήγι στόχων, έναν υπόγειο και αθόρυβο συναγωνισμό για το ποιος θα πετύχει πιο πολλούς στόχους, θα θέσω εμαυτόν εκτός συναγωνισμού. Μπορεί βέβαια να μετράει και η δυσκολία του στόχου. Άλλο να κυνηγάς μπεκάτσα κι άλλο αγριογούρουνο. Πάντως εμένα μου αρέσουν οι συλλογικοί στόχοι, που, ελπίζω, να προσπορίζουν σε όλους τους μετέχοντες τα ίδια κέρδη και αγαθά.
14. Εάν, λέγεται στο 6,6, "δεν προκύπτει σαφώς η καταλληλότητα του κρινομένου" τότε η δοκιμαστική υπηρεσία του παρατείνεται κατά 6-12 μήνες. Δίδεται λοιπόν στον κρινόμενο άλλη μία ευκαιρία. Στα 2 χρόνια πάντως ήταν γκρίζος, ούτε λευκός ούτε μαύρος. Πού ξέρεις όμως... μπορεί να φουλάρει στον 3ο χρόνο και να τους αφήσει όλους άναυδους. Το σύστημα περιγράφεται εξωτερικά, ως προς το περίγραμμά του, και δεν αναφέρονται οι εσωτερικές του παράμετροι που εξηγούν τις διασχέσεις των μερών και την αλληλεξάρτησή τους. Πιο βασικός από τους εσωτερικούς παράγοντες είναι η λεγόμενη ''εργασιακή ικανοποίηση'' και βέβαια το πλέγμα των προσωπικών σχέσεων. Αυτός που από τον Χ προπονητή κρίνεται άχρηστος ή ακατάλληλος, από τον διάδοχο προπονητή κρίνεται αντίθετα εξαίρετος. Και βέβαια εφόσον το διοικητικό σύνολο αποτελείται από ανθρώπινους χαρακτήρες, οι συμπάθειες και οι αντιπάθειες, οι αντιλήψεις, τα φρονήματα, οι συμμαχίες και οι εξουδετερώσεις τους, η αλληλοϋποστήριξη, οι ευγενείς φιλοδοξίες ή οι ματαιοδοξίες, ο ευσεβής συναγωνισμός ή ο βαθύς ανταγωνισμός, οι ζηλοφθονίες, τα υλικά κίνητρα και άλλα τόσα που συνδέονται με τις ανθρώπινες αδυναμίες, συναρθρώνουν ένα ψυχολογικό υπόβαθρο της διοικητικής δράσης. Όλοι μας εδώ θα μπορούσαμε να ανακαλέσουμε μια περίπτωση αδικίας ή παραγκωνισμού, που ίσως θα εξηγούνταν από την ανθρώπινη ιδιοτέλεια και τα μικροσυμφέροντα ή τους καιροσκοπισμούς. Οπότε το θέμα δεν είναι αν ''είσαι κατάλληλος'' αλλά αν ''δείχνεις κατάλληλος υπό συγκεκριμένες εργασιακές συνθήκες, που αν τυχόν μεταβληθούν, ενδεχομένως θα επηρεάσουν και την απόδοσή σου''. Κάπου στο βάθος βάθος οι θεωρίες του περιβάλλοντος αναδύονται ως αξιόπιστα ερμηνευτικά κλειδιά.
15. Μεταξύ των άλλων που θα λαμβάνονται υπ'όψιν για την προαγωγή (7, 1) θα είναι και η "συμπεριφορά στην υπηρεσία''. Κάποτε ο Σκανδαλίδης ήθελε τον υπάλληλο γελαστό και όχι ταριχευμένο, τα ίδια και άλλες ηγεσίες. Ας ξεκαθαρίσουν τις παραμέτρους της ορθής συμπεριφοράς εν ώρα υπηρεσίας και ας αναλογιστούν κάνοντας τη σχετική αυτοκριτική εάν εκείνοι που νομοθέτησαν ήταν πάντοτε εν τάξει ή μήπως κατά περίπτωση υπερέβησαν και κείνοι τα όρια της ευπρέπειας, της κοσμιότητας, της ευγένειας, της αλληλεγγύης, της κοινής ανθρωπιάς. Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι την ώρα που εμείς φερόμαστε φυσικά και πηγαία βάσει παραδεδεγμένων αξιών, κάποιος σημειώνει τις ''ασχημονίες'' ή τα ολισθήματά μας, ζωγραφίζοντάς μας με κιαροσκούρο.
16. 7,2: Ωραίος τρόπος να καθυστερήσεις μια προαγωγή: τα ποσοστά κι οι ποσοστώσεις. Όλοι τελικά είμαστε ένας ωραίος στατιστικός πίνακας, ένα γράφημα με μπλε και πράσινες πίτες.
17. Στο 7,3 το ζήτημα των στόχων κάπως αποσαφηνίζεται: είναι και οι ατομικοί και η συμβολή στους συλλογικούς. Το'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο. Υπεράνω όλων λοιπόν η υπηρεσιακή μονάδα, το σύνολο σίγουρα υπερέχει του μέρους ήδη κατά Αριστοτέλη.
18. Μετά το Τριμελές Συμβούλιο για την κινητικότητα έχουμε και τα Συμβούλια Αξιολόγησης (7, 4), και ίσως ίσως και ένα Συμβούλιο που θα ελέγχει και θα κρίνει τα Συμβούλια Αξιολόγησης. Αυτό θα μπορούσε να λέγεται ''μετ-αξιολόγηση'', η αξιολόγηση του τρόπου αξιολόγησης, όπως λέμε ''μετα-γλώσσα'', η γλώσσα για τη γλώσσα. Πάντως, ας μην το ξεχνάμε, και οι κρίνοντες κρίνονται, όπως βέβαια και οι κρίνοντες των κρινόντων.
19. 7,6: Από τον βαθμό Β στον βαθμό Α, περνάει μόνο το 20% των κρινόμενων υπαλλήλων. Χαχαχαχαχα: δηλαδή εάν είμαστε 100, οι τελευταίοι 20 τον 5ο χρόνο θα προαχθούν, ή ακόμη πιο μετά, εφόσον η δεξαμενή των κρινομένων κάθε χρόνο φαντάζομαι θα αυξάνεται,μη μένοντας σταθερή. Μάλιστα εάν οι δημοσιονομικές δυνατότητες δεν το επιτρέψουν, μπορεί τα ποσοστά,λέει, να χειροτερέψουν. Παίρνεις μια σκηνή Ιγκλού και κατασκηνώνεις μια 10ετία στον βαθμό Γ ή Β. Ε με αυτόν τον τρόπο η ανάβαση των Ιμαλαϊων δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ κι η κορυφή θα μένει άπιαστο όνειρο.
20. 7, 7: Ο ελάχιστος χρόνος για να πάει ο ΠΕ από τον ΣΤ στον Α είναι 18 χρόνια, ενώ ο ΤΕ 20 χρόνια. Εάν αυτό είναι το ελάχιστο, ποιο είναι το μέγιστο; Με έναν χρόνο καθυστέρησης σε κάθε βαθμό, τα 18 γίνονται 23 και τα 20 γίνονται 25. Καλά για τον ΥΕ, είδος υπό εξαφάνιση όπως προείπαμε, για να φτάσει στον Γ θέλει 22 χρόνια. Γερνάνε τα κύτταρα της ικανότητας με τόσον αργό ρυθμό και κινδυνεύει η αξιολόγηση να βγει αλλοιωμένη.
21. Οι μη προακτέοι χάνουν 2 χρόνια για προαγωγή. Εάν παίζαμε Φιδάκι, θα τους γυρνάγαμε στην αφετηρία. Διότι δεν προήχθης...
22. Στο άρθρο 10 το τοπίο γίνεται ειλικρινά πολεμικό. Έτσι για παράδειγμα για τη θέση ενός Διευθυντή θα παλέψουν οι ΠΕ Α και οι ΤΕ Α, οι ΠΕ Β και οι ΤΕ Β, οι ΠΕ Γ και ΤΕ Γ. Φαντάζομαι ότι θα έχει κάποια σημασία αν είσαι Α ή Β ή Γ, διότι αλλιώς πώς θα σας φαινόταν ένας π.χ. ΤΕ Γ να νικήσει έναν ΤΕ Α, την ώρα που ο τελευταίος μπορεί να έχει θυσιάσει και 10 περισσότερα χρόνια για να φτάσει στην κορυφή των βαθμών. Πάντως θα είχε πλάκα να γινόταν καμιά τέτοια ανατροπή των εύλογων προσδοκιών. Μάλιστα σύμφωνα με τον νόμο, εάν ένας υποψήφιος γίνει δ/ντής αν και με βαθμό Γ, "κατώτερον του Β'', κερδίζει για δώρο την άνοδο στον βαθμό Β! Αυτό κι αν είναι επιτυχία!
23. Εάν λέει το 10, 6 σου μένουν περίπου 2 χρόνια πριν από την έξοδο, σαν να λέμε είσαι σε προσυνταξιοδοτικό στάδιο ή σε θάλαμο διαθεσιμότητας για να μιλήσουμε και με όρους εφεδρείας, τότε δεν μπορείς να γίνεις Γενικός Δ/ντής. Φαντάζεστε ποία η σκοπιμότητα της ρύθμισης. Να αναχαιτίσει αλεξιπτωτιστές που γεύτηκαν το μέλι όσο έπρεπε προκειμένου να αποχωρήσουν ως αρχιμελισσουργοί.
24. Εάν (12, 2) τα ΜΚ των βαθμών Β και Α δίνονται ανά τριετία, είναι προφανές ότι ο χρόνος παροχής τους ξεπερνάει τον ελάχιστο χρόνο παραμονής στον βαθμό όπως δίνεται στο άρθρο 7. Στο άρθρο 7 λεγόταν π.χ. ότι ένας ΠΕ πρέπει να παραμείνει τουλάχιστον 4 χρόνια στον Β βαθμό πριν πάει στον Α. Εάν λοιπόν όντως παραμείνει 4 έτη δηλ. καλύψει το ελάχιστο, θα προλάβει να λάβει μόνο το 1ο ΜΚ του βαθμού Β. Οπότε ένα από τα δύο συμβαίνει: ή δεν θα τηρείται το ελάχιστο προς βλάβη του υπαλλήλου ή θα προάγεται στα 4 χρόνια προς εύνοιά του και τότε θα λαμβάνει τα ΜΚ του ανώτερου βαθμού. Αρχίζω να σκέπτομαι λίγο καχύποπτα. Τελικά την απάντηση στο αίνιγμα δίνει το 12, 3: όπου λέγεται ότι τα ΜΚ των βαθμών Β και Α μεταξύ των άλλων της κατηγορίας ΠΕ και ΤΕ, προσέξτε τη διατύπωση, "καλύπτουν το σύνολο του εργασιακού βίου του υπαλλήλου, μέχρι την με οποιονδήποτε τρόπο αποχώρησή του από την Υπηρεσία". Που σημαίνει ότι εάν ένας ΠΕ π.χ. με το σκεπτικό του ελάχιστου χρόνου παραμονής φτάσει στον Β βαθμό σε 14 έτη (επίδοσηρεκόρ ταχύτητας), από τον 15ο χρόνο ως τη λήξη της καριέρας του θα μαζεύει κλιμάκια των βαθμών Β και Α. Αλλά μάλλον δεν πρέπει να έχει θέση εδώ το ρεκόρ, καθώς ένας ΠΕ ή ΤΕ στη μετάβασή του από τον Ε ως και τον Γ βαθμό παίρνει 9 συνολικά ΜΚ, κι εφόσον τα ΜΚ αυτών των τριών βαθμών δίδονται ανά 2ετία, τότε η πορεία του μετράει 18 χρόνια και όχι 14.
25. Στο 12, 4 μας λέει ότι ο ΒΜ κάθε βαθμού είναι υψηλότερος του προηγούμενου, αλλά δεν μας λέει πόσο υψηλότερος. Εάν η διαφορά υπολογίζεται αμελητέα, θα ήθελα να ήξερα πόσο ζωτικό θα είναι το κίνητρο για σχεδόν τέλειες στοχοθεσίες. Θυμίζει λίγο αγώνα μπάσκετ όπου η Εθνική μας είναι αδιάφορη παίζοντας με μιαν αδύναμη αφρικανική ομάδα και τα ποσοστά στα τρίποντα είναι σε γενικές γραμμές χαμηλά.
26. Άρθρο 13: Εισαγωγικός μηνιαίος βασικός μισθός της ΠΕ κατηγορίας στον ΣΤ΄ βαθμό = 1092 ευρώ. Φαντάζομαι μεικτά, ποθώ καθαρά. ΒΜ του ΠΕ στον Ε = 1201, 2. ΒΜ του ΠΕ στον Δ = 1381,38. ΒΜ του ΠΕ στον Γ = 1588,58. ΒΜ του ΠΕ στον Β = 1906,29. Τέλος ΒΜ του ΠΕ στον Α = 2096,91 ευρώ. Πολλά είναι, που έλεγε και ο Παπαδιαμάντης στον εκδότη μιας εφημερίδας.
27. (13, 4) Με βάση το ποσοστό 2%, στο 1ο ΜΚ του βαθμού Ε, ένας ΠΕ λαμβάνει ΒΜ του 1ου αυτού ΜΚ του Ε από 1201 => 1225,02. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι ύστερα από 2 χρόνια στον βαθμό Ε έρχεται η ώρα να λάβει το 1ο του ΜΚ στον βαθμό αυτόν και η αύξηση είναι ίση με 24,02 ευρώ ανά μήνα, που στα 2 χρόνια που μάλλον θα παραμείνει στο ΜΚ δίνει 576,48 ευρώ επιπλέον στο 2χρονο. Νομίζω ότι αυτή η αύξηση θα δινόταν σε ένα καλό στέλεχος μιας ευημερούσης λέμε τώρα ιδιωτικής εταιρείας στους καλούς καιρούς ως μπόνους ΣΕ ΕΝΑΝ ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ. Με δεδομένο λοιπόν ότι το Δημόσιο ιδιωτικοποιείται κατ' ουσίαν, δηλ. προσομοιάζει σε ιδιωτική εταιρεία, με τους στόχους του και τις αξιολογήσεις του προκειμένου να διώχνει τα τρωκτικά και να προάγει τους εργατικούς πλην τίμους υπαλλήλους, 576 ευρώ τα 2 χρόνια ή 24 ευρώ το μήνα είναι λίγα. Το Δημόσιο με 24 ευρώ το μήνα σού κάνει κέρασμα σε ένα λαϊκό εστιατόριο, κύρια μερίδα και σαλάτα και φρούτο και αναψυκτικό. Μην ζητάμε και πολλά σε τέτοιους καιρούς.
28. Άρθρο 14: ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ!
29. Άρθρο 15: (15,1) Με τέτοιες ρυθμίσεις θέλουμε όλοι να λαμβάνουμε το επίδομα ανθυγιεινής και επικίνδυνης εργασίας. Για να φτάσεις σε 90% στοχοθεσίας απόδοση χρειάζεται καλή συμφωνία με τις κεντρικές αρτηρίες σου και ειδικά την καρωτίδα, που είναι ύπουλο σημείο.
30. (15, 2) Κοντά στα σύνορα και σε άγονη γραμμή, ένα 100άρικο το μήνα. Τι λένε για αυτό οι ακτοπλοϊκές εταιρείες; Μήπως να δείχνουν οι υπάλληλοι την κάρτα τους και να τυγχάνουν εκπτώσεως; Ο Μεταρρύθμισης πρέπει να το συζητήσει με τον Ναυτιλίας. Γιατί άλλο Ανάφη κι άλλο Αμφιάλη.
31. Πάσχα Χριστούγεννα Άδεια ένα 1000άκι. Είναι υπεραρκετό εάν κανείς δεν πάει χριστουγεννιάτικη και πασχαλινή εκδρομή και κάνει οικονομίες για το καλοκαιράκι. Γαλοπούλα όμως και αρνί είναι κατά τι πιο ακριβά από το σουβλάκι του Μήτσου δίπλα στο κύμα. Θέλει μελέτη το πράγμα.
32. Και για τα παιδιά το ίδιο: 70 ευρώ τα 2, 840 το χρόνο, στα 24 χρόνια μας δίνει 20160. Τα καημένα τα παιδιά! Ό,τι παίρνει ένας υπάλληλος σε 1 χρόνο, δίδουν αυτά ως συνεισφορά υπέρ οικογενείας σε 24 χρόνια.
33. (18,1) Ας μου επιτραπεί εδώ να πω πως τα επιδόματα θέσεων ευθύνης σε κάποιον βαθμό αδικούν είτε βλάπτοντας είτε ευνοώντας τους των θέσεων ευθύνης. Εάν ο Γενικός Δ/ντής έχει πάνω από το κεφάλι του την ιεραρχία και πρέπει να συνεννοείται ίσως με 4 ξεχωριστές δ/νσεις, ε, το να παίρνει 300 ευρώ παραπάνω από τον εκάστοτε Δ/ντή μάλλον δεν αντιπροσωπεύει τον παραπανήσιο φόρτο εργασίας του, και είναι αλήθεια ότι η μελέτη τόσων ξεχωριστών υποθέσεων από τόσες δ/νσεις τον αναγκάζει να αποχωρεί από τον εργ. χώρο πολλές φορές την ώρα των βραδινών δελτίων ειδήσεων. Μπας και, υποψιάζομαι, θέλουν να λειτουργήσει ως αντικίνητρο; Υποψιάζομαι. Εάν είναι έτσι, ας δώσουν στον ΓΔ και το επίδομα ανθυγιεινής για να μην πω και παραμεθορίου καθώς ασχολείται με χίλια δυο άξενα και ανοίκεια αντικείμενα ή θέματα, στα σύνορα της τρέλας. Και με πάσα σοβαρότητα σας πληροφορώ ότι ένας πολύ καλός Δ/ντής, και όχι ΓΔ, του ΥΠΕΣ υπέστη προ ολίγων εβδομάδων ένα ισχαιμικό επεισόδιο. Λίγες μέρες νωρίτερα τον είδα να διασχίζει τους υπηρ. θαλάμους με σκυφτό το κεφάλι, μην μπορώντας λόγω της ποικιλίας των υποθέσεων να χαράξει ρότα και πρόγραμμα, ταλαντευόμενος μια από δω μια από κει. Και βέβαια, εάν η ''βάση'' δεν βοηθεί την ηγεσία, τότε μάλλον την καίει, και όλοι βέβαια γνωρίζετε τις δυσάρεστες συνέπειες του εργασιακού στρες. Ξαναγυρνάμε έτσι στο θέμα των αξιών που λέγαμε παραπάνω, με πρώτιστη την αλληλεγγύη, που απορροφά ιδεατά το γομάρι από τους ήδη φορτωμένους και το αποθέτει στους φρέσκους και ανάλαφρους. Υπάρχει και ο συναγωνισμός υπάρχει και η συνείδηση.
34. Για το Κίνητρο Επίτευξης Στόχων δεν θέλω να κάνω αναφορά, διότι είναι χαμένο στην αριθμητική απροσδιοριστία του (άρθρο 19).
35. "Δεν επιτρέπεται η καταβολή υπερωριακής αμοιβής στους προϊσταμένους Δ/νσης ή Γενικής Δ/νσης". Τσάμπα παίρνουν τα 400 και 700 ευρώ;
Εάν λέει κάνεις υπερωρίες από το απόγευμα ως τις 10 το βράδυ, ας πούμε ένα 5ωρο, τότε έχεις να λαμβάνεις το ''ωρομίσθιο'', δηλαδή το 1/280 του ΒΜ του ΜΚ της κατηγορίας του εκάστοτε υπαλλήλου. Δηλαδή ανατρέχοντας στο παράδειγμα ανωτέρω, ο ΠΕ του Ε βαθμού και του 1ου ΜΚ αυτού που παίρνει ΒΜ του 1ου αυτού ΜΚ 1225,02 ευρώ, εάν δουλέψει ένα απόγευμα εκτάκτως για ένα 5ωρο ας πούμε, μέχρι τις 10 το βράδυ, θα λάβει το 1/280 του 1225,02 δηλ. το τρομερό ποσό των 4,37 ευρώ (λέτε να έχω κάνει λάθος; διότι μου φαίνεται απίστευτο, τουτέστιν ασιατικό!). Εκτός κι αν οι υπερωρίες γίνουν και πάλι εικονικές. Που και πάλι δεν αξίζει, ρε παιδιά.
ΤΕΛΟΣ ΠΡΩΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ - ΣΕΛ. 119-141 - ΑΡΘΡΑ 1-20.
Π.Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου