3-10-2011
Την Τετάρτη 28.9.2011 πραγματοποιήθηκε όπως ήταν ορισμένο η πρώτη συνάντηση του φθινοπώρου. Βασικός ομιλητής ήταν η κα Ελένη Κόνιαρη, η οποία ασχολείται με τη σπηλαιολογία ήδη από το 1977 και η οποία μαζί με τον σύζυγό της Κώστα Ζούπη και άλλα μέλη του σπηλαιολογικού συλλόγου τους έχει εγγράψει πολλές επιτυχίες στο μητρώο των δράσεών τους. Μεταξύ των άλλων αναφέρθηκε στα ευρήματα του σπηλαίου Ανδρίτσας στη Λέρνα Αργολίδας, τα οποία η δική της ομάδα πρώτη έφερε στο φως και τα οποία εκμεταλλεύθηκε, δίχως αναφορά στους ευρετές!, το Υπουργείο Πολιτισμού (η οικεία Εφορεία Σπηλαιολογίας και Παλαιοανθρωπολογίας). Τα ευρήματα ήταν ανθρώπινοι σκελετοί, τοποθετημένοι ανά δυάδες και κεχωρισμένοι, χάλκινα νομίσματα που υπολογίστηκε ότι κατάγονται από την εποχή του αυτοκράτορα Τιβερίου, περίπου 130 αμφορείς, άλλοι ελεύθερα μετακινούμενοι και άλλοι κολλημένοι σε σταλαγμίτες, λυχνάρια και ένας χάλκινος σταυρός, πολυτιμότατο εύρημα και μοναδικό σχεδόν κατά την ομιλήτρια. Το εντυπωσιακό ήταν το γεγονός ότι η ομάδα της Κόνιαρη παρέμεινε επί 35-40 ώρες εντός του σπηλαίου προχωρώντας σε χαρτογράφηση όλων των ευρημάτων, σχολαστικότατη ώστε να δεικνύει σε ποιο ακριβώς σημείο βρέθηκε τοποθετημένο τι, σε αντίθεση με τους υπαλλήλους του ΥΠΠΟΤ που όταν εισχώρησαν στο σπήλαιο, ανέσυραν ατάκτως και με σπουδή τα πολύτιμα, από άποψη ιστορική κατεξοχήν, ευρεθέντα αντικείμενα. Η κα Κόνιαρη αναφέρθηκε και σε άλλες συλλογικές εμπειρίες της ομάδας της (διάσωση σπηλαιολόγων στην Κρήτη, εντοπισμός τμημάτων των σκελετών, μετά των στολών τους, των τριών Αμερικανών που εγκλωβίστηκαν στη Βουλιαγμένη, εντοπισμός της άτυχης κοπέλας που σκοτώθηκε προ ολίγων ετών στον Λούσιο ποταμό κ.λπ.). Ηγέτης της ομάδας, ιθύνων νους, με σπάνια διανοητικά χαρίσματα και επιστημονική γνώση του αντικειμένου ο σύντροφός της Κώστας Ζούπης, άνθρωπος με απίστευτες δεξιότητες, που κατευθύνει κατά καιρούς και κατά περίπτωση τους ΕΜΑΚίτες χωρίς να φαίνεται, ''από το παρασκήνιο'', τεκμήριο μιας σπανιότατης σεμνότητας. Η απουσία από την εν λόγω συνάντηση μάς στέρησε τη γνωριμία μαζί του. Κατά τη συνάντηση προβλήθηκαν εικόνες από την προαναφερθείσα επιχείρηση της Ανδρίτσας. Η κα Κόνιαρη μίλησε επίσης για σπηλαιολογικές τεχνικές, εκτίμησε ότι σε όλον τον ελλαδικό χώρο υπάρχουν γύρω στα 15.000 σπήλαια, εκ των οποίων η ιδία μετά των άλλων μελών της ομάδας της έχει επισκεφτεί περίπου τα μισά!, τόνισε με θέρμη τη γοητεία της σπηλαιολογικής ανακάλυψης, περιέγραψε την εντός των σπηλαίων πανίδα, τα χρησιμοποιούμενα μέσα, τα συναισθήματα που γεννώνται κατά τα στάδια μιας ''επιχείρησης''. Άφησε επίσης ανοιχτό το ενδεχόμενο οργάνωσης μιας εξόρμησης και με τη δική μας συμμετοχή. Δεδομένης της αβεβαιότητας που κυβερνά πλέον τις κοινωνικές σχέσεις, τέτοιες ιδέες ασμένως εγγράφονται στις προθέσεις του επιθυμητικού, αν δεν παρασυρθούν και καταπλακωθούν από άλλες αναγκαιότητες και δράσεις πρώτης προτεραιότητας. Ευχόμεθα ο δεσμός της ομάδας αυτής να παραμείνει κατά το δυνατόν αναλλοίωτος και να μακροημερεύσει το ενεργητικό της. Η σπηλαιολογία όπως ερέθισε τη φαντασία και τη νόησή μας είναι (ίσως) ένα κράμα από περιπέτεια, ερευνητική διάθεση, μάθηση του αγνώστου, μελέτη του γεωφυσικού χώρου της επικράτειάς μας, ιστορική και αρχαιολογική περιέργεια, τεστ αντοχής και επιβίωσης, σπορ με ρίσκο που σε φέρνει σε μια αποκαλυπτική συνουσία με τη φύση, μέσα στα σωθικά των βράχων, των όγκων, του ανάγλυφου, καθώς ίπτασαι στο κενό του κοιλώματος, καθώς σιωπάς για να μην τρομάξεις τη νυχτερίδα, καθώς κολυμπάς μέσα σε λίμνες, καθώς μένεις ξάγρυπνος για να κερδίσεις τον χρόνο, καθώς αναπνέεις μέσα στην εσωτερική ατμόσφαιρα εποχών που νοερά σε μεταφέρουν χιλιάδες χρόνια πίσω, στο απύθμενο παρελθόν. Η σπηλαιολογία φαίνεται ότι θέλει μεγάλη ψυχή και ιερόν πάθος, και το να βαδίζεις μέσα σε σπήλαια κάποιων εκατοντάδων μέτρων ή και χλμ.! φωτίζοντας άγνωστα σημεία, κρύπτες όπου δεν φτάνει το φως του ηλίου, κολόνες σταλακτιτών και σταλαγμιτών, κυκλωμένος από σχήματα ανοίκεια και πολυπλόκαμα, πατώντας με τα τρακτερωτά σου υποδήματα πάνω σε βράχινες κλίμακες κ.λπ., γίνεται μια πρόκληση αναμέτρησης προπάντων με τον ίδιο τον εαυτό σου, διείσδυσης στο σπήλαιο του ίδιου του εαυτού σου.
Χαίρε βάθος αμέτρητο!
Υ.Γ.: Στη συνάντηση μετείχαν δημιουργικά και οι κυρίες Δέσποινα Πικοπούλου και Δωροθέα-Ροδούλα Ωρολογαδέλη, τις οποίες ευχαριστούμε θερμώς για την παρουσία τους.
Την Τετάρτη 28.9.2011 πραγματοποιήθηκε όπως ήταν ορισμένο η πρώτη συνάντηση του φθινοπώρου. Βασικός ομιλητής ήταν η κα Ελένη Κόνιαρη, η οποία ασχολείται με τη σπηλαιολογία ήδη από το 1977 και η οποία μαζί με τον σύζυγό της Κώστα Ζούπη και άλλα μέλη του σπηλαιολογικού συλλόγου τους έχει εγγράψει πολλές επιτυχίες στο μητρώο των δράσεών τους. Μεταξύ των άλλων αναφέρθηκε στα ευρήματα του σπηλαίου Ανδρίτσας στη Λέρνα Αργολίδας, τα οποία η δική της ομάδα πρώτη έφερε στο φως και τα οποία εκμεταλλεύθηκε, δίχως αναφορά στους ευρετές!, το Υπουργείο Πολιτισμού (η οικεία Εφορεία Σπηλαιολογίας και Παλαιοανθρωπολογίας). Τα ευρήματα ήταν ανθρώπινοι σκελετοί, τοποθετημένοι ανά δυάδες και κεχωρισμένοι, χάλκινα νομίσματα που υπολογίστηκε ότι κατάγονται από την εποχή του αυτοκράτορα Τιβερίου, περίπου 130 αμφορείς, άλλοι ελεύθερα μετακινούμενοι και άλλοι κολλημένοι σε σταλαγμίτες, λυχνάρια και ένας χάλκινος σταυρός, πολυτιμότατο εύρημα και μοναδικό σχεδόν κατά την ομιλήτρια. Το εντυπωσιακό ήταν το γεγονός ότι η ομάδα της Κόνιαρη παρέμεινε επί 35-40 ώρες εντός του σπηλαίου προχωρώντας σε χαρτογράφηση όλων των ευρημάτων, σχολαστικότατη ώστε να δεικνύει σε ποιο ακριβώς σημείο βρέθηκε τοποθετημένο τι, σε αντίθεση με τους υπαλλήλους του ΥΠΠΟΤ που όταν εισχώρησαν στο σπήλαιο, ανέσυραν ατάκτως και με σπουδή τα πολύτιμα, από άποψη ιστορική κατεξοχήν, ευρεθέντα αντικείμενα. Η κα Κόνιαρη αναφέρθηκε και σε άλλες συλλογικές εμπειρίες της ομάδας της (διάσωση σπηλαιολόγων στην Κρήτη, εντοπισμός τμημάτων των σκελετών, μετά των στολών τους, των τριών Αμερικανών που εγκλωβίστηκαν στη Βουλιαγμένη, εντοπισμός της άτυχης κοπέλας που σκοτώθηκε προ ολίγων ετών στον Λούσιο ποταμό κ.λπ.). Ηγέτης της ομάδας, ιθύνων νους, με σπάνια διανοητικά χαρίσματα και επιστημονική γνώση του αντικειμένου ο σύντροφός της Κώστας Ζούπης, άνθρωπος με απίστευτες δεξιότητες, που κατευθύνει κατά καιρούς και κατά περίπτωση τους ΕΜΑΚίτες χωρίς να φαίνεται, ''από το παρασκήνιο'', τεκμήριο μιας σπανιότατης σεμνότητας. Η απουσία από την εν λόγω συνάντηση μάς στέρησε τη γνωριμία μαζί του. Κατά τη συνάντηση προβλήθηκαν εικόνες από την προαναφερθείσα επιχείρηση της Ανδρίτσας. Η κα Κόνιαρη μίλησε επίσης για σπηλαιολογικές τεχνικές, εκτίμησε ότι σε όλον τον ελλαδικό χώρο υπάρχουν γύρω στα 15.000 σπήλαια, εκ των οποίων η ιδία μετά των άλλων μελών της ομάδας της έχει επισκεφτεί περίπου τα μισά!, τόνισε με θέρμη τη γοητεία της σπηλαιολογικής ανακάλυψης, περιέγραψε την εντός των σπηλαίων πανίδα, τα χρησιμοποιούμενα μέσα, τα συναισθήματα που γεννώνται κατά τα στάδια μιας ''επιχείρησης''. Άφησε επίσης ανοιχτό το ενδεχόμενο οργάνωσης μιας εξόρμησης και με τη δική μας συμμετοχή. Δεδομένης της αβεβαιότητας που κυβερνά πλέον τις κοινωνικές σχέσεις, τέτοιες ιδέες ασμένως εγγράφονται στις προθέσεις του επιθυμητικού, αν δεν παρασυρθούν και καταπλακωθούν από άλλες αναγκαιότητες και δράσεις πρώτης προτεραιότητας. Ευχόμεθα ο δεσμός της ομάδας αυτής να παραμείνει κατά το δυνατόν αναλλοίωτος και να μακροημερεύσει το ενεργητικό της. Η σπηλαιολογία όπως ερέθισε τη φαντασία και τη νόησή μας είναι (ίσως) ένα κράμα από περιπέτεια, ερευνητική διάθεση, μάθηση του αγνώστου, μελέτη του γεωφυσικού χώρου της επικράτειάς μας, ιστορική και αρχαιολογική περιέργεια, τεστ αντοχής και επιβίωσης, σπορ με ρίσκο που σε φέρνει σε μια αποκαλυπτική συνουσία με τη φύση, μέσα στα σωθικά των βράχων, των όγκων, του ανάγλυφου, καθώς ίπτασαι στο κενό του κοιλώματος, καθώς σιωπάς για να μην τρομάξεις τη νυχτερίδα, καθώς κολυμπάς μέσα σε λίμνες, καθώς μένεις ξάγρυπνος για να κερδίσεις τον χρόνο, καθώς αναπνέεις μέσα στην εσωτερική ατμόσφαιρα εποχών που νοερά σε μεταφέρουν χιλιάδες χρόνια πίσω, στο απύθμενο παρελθόν. Η σπηλαιολογία φαίνεται ότι θέλει μεγάλη ψυχή και ιερόν πάθος, και το να βαδίζεις μέσα σε σπήλαια κάποιων εκατοντάδων μέτρων ή και χλμ.! φωτίζοντας άγνωστα σημεία, κρύπτες όπου δεν φτάνει το φως του ηλίου, κολόνες σταλακτιτών και σταλαγμιτών, κυκλωμένος από σχήματα ανοίκεια και πολυπλόκαμα, πατώντας με τα τρακτερωτά σου υποδήματα πάνω σε βράχινες κλίμακες κ.λπ., γίνεται μια πρόκληση αναμέτρησης προπάντων με τον ίδιο τον εαυτό σου, διείσδυσης στο σπήλαιο του ίδιου του εαυτού σου.
Χαίρε βάθος αμέτρητο!
Υ.Γ.: Στη συνάντηση μετείχαν δημιουργικά και οι κυρίες Δέσποινα Πικοπούλου και Δωροθέα-Ροδούλα Ωρολογαδέλη, τις οποίες ευχαριστούμε θερμώς για την παρουσία τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου