10.2.2012
Σε βλέπω να βηματίζεις αρχοντικά στη μεγάλη στράτα των Αθηνών περνώντας από του Zonar's και ο νους σου ο φτερωτός να ακουμπά στα κράσπεδα των παλιών καλών καιρών, στις συνάξεις (Brazilian) του Χατζιδάκι, του Ελύτη, του Γκάτσου, του Φασιανού. Σε ντύνουν οι καλύτεροι ραφτάδες των Παρισίων και περιπατείς ευθυτενής, σαν άμωμη λαμπάδα του υψηλού πνεύματος. Ω συ μεγάλε άνδρα, που κάθισες στα μεγάλα σαλόνια, που πολέμησες στα δύσκολα πεδία, που η μητέρα Ελλάς σε εξόρισε και δεν έσβησε το παράπονο και το τραύμα σου.
Αριστοκράτη. Κατηχητή του μπον βιβέρ. Θηρευτή των λεπταίσθητων τρόπων. Πιστέ του πρωτοκόλλου και της ευγένειας. Διδάσκαλε των ωραίων τεχνών. Λάτρη της αθάνατης μουσικής. Υπήκοε της πατρίδας του γούστου. Κατακτητή των άξιων ηδονών.
Εσύ που λάτρεψες και ύψωσες στα ουράνια τις γυναίκες, εσύ που τις μάγεψες με τη λάμψη σου και ήξερες να τις υποτάσσεις. Εσύ που χόρεψες κάτω από την λαμπρή ένωση των βιολιών, εσύ που κέρδισες τα αξιομνημόνευτα του βίου.
Ο λόγος σου γεμάτος πλούσιες και ακριβές αναμνήσεις, ικανές να αφήνουν άναυδο το οιοδήποτε κοινό.
Θα γράψω τα επίθετα που φτιάχνουν τα γνήσια χρώματά σου, που συγκροτούν την πάστα της προσωπικότητάς σου και λίγα θα είναι:
Αρχοντικός. Αγέρωχος. Επιβλητικός. Με ένα παράστημα-πρότυπο μεγάλου ανδρός. Πνευματώδης. Χιουμορίστας. Οξύνους. Αφηγηματικός. Μελίρρυτος. Πολύπειρος. Πολυγνώστης. Φιλόκαλλος. Αισθαντικός. Γοητευτικός. Ευθύβολος. Σεμνός. Διακριτικός. Λάθρα βιώσας και πράξας. Φιλόπατρις. Οραματιστής. Ουσιαστικός. Ανεκδοτολόγος. Φιλόμουσος. Δημιουργικός. Εργατικός. Φιλόπονος. Καλοσυνάτος. Γενναιόδωρος. Ανταποδοτικός. Υπομονετικός. Ανθεκτικός στον πόνο και στις αντιξοότητες. Με μιαν αύρα από Σηκουνάνα ή από Δούναβη, ένας τζέντλμαν, μια πηγή ακριβούς γνώσης, ένας επιστήμων του νου και της καρδιάς.
Θα σε θυμάμαι για το Παρίσι, αλλά και τις Σπέτσες, την Αναργύρειο Σχολή, τους Σέρβους και τη γαλλική λογοκρισία, τον Ζυλιέν Γκρακ, τον Εμπειρίκο, το Πρωτόκολλο, τη διπλωματία, τη γαλλική κουζίνα, την Ουγγαρία και τα βιολιά των τσιγγάνων, τη γαλλοφωνία, τον Άδωνι, τον Κάλβο, τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Θεοτοκόπουλο, τη ζωγραφική, την κλασική μουσική και όλους τους μεγάλους συνθέτες, τις απόψεις σου για το κράτος και την εθνική υπερηφάνεια, τις μεγάλες για μένα βραδιές μας στο Badminton αλλά και στο Ideal, στην ταράτσα εν οίκω αλλά και (δις) στον Ζέρβα της Γλυφάδας, στην οδό Αλκυόνης, την Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, τους περιπάτους σου στο Φάληρο, την τόσο σύντομη επίσκεψη στην οικία Κοκκινίδη, τον Μανόλη Πιμπλή και τον Αλέκο Φασιανό, τον Μένη Κουμανταρέα, τη στοχαστική και σχολαστική ματιά σου πίσω από τα ματογυάλια σου, το αυθόρμητο στιγμές στιγμές και φυσικό σου χαμόγελο, τον οίκο Λιβάνη, τα δώρα σου με τις καλλιγραφικές σου αφιερώσεις, την αγάπη σου για την Ιστορία αλλά και τα Έπιπλα, τα πολύτιμα βιβλία σου, προπάντων για την υπέροχο σύντροφό σου, η οποία με εισήγαγε σε σένα και μου έμαθε για κείνη και για σένα πολλά.
Θα μου μείνει αξέχαστη η βραχνάδα της φωνής σου που έβγαινε σαν ιέρεια μέσα από σπήλαιο ακριβοθώρητο για να δώσει ερμηνείες και να πει το σωστό. Ζύγωνα το αυτί μου πάνω στα χείλη σου για να μην χάσω όλα όσα η μνήμη θα στενέψει τόσο όσο να μείνει μόνο το φως μιας ωραίας νύχτας, η φινέτσα πάνω στο κορμί σου και η χάρη πάνω στα εκφωνήματά σου.
Μεγάλε άνδρα, μεγάλε Έλληνα, όλα όσα κι αν ειπωθούν δεν θα σβήσουν τη μεγαλοπρέπεια της θωριάς σου.
Είμαι τυχερός που σε γνώρισα έστω και αργά και μου'δειξες τα μονοπάτια μιας ζωής πλούσιας σε συναισθήματα και υψηλής σε ιδέες.
Π. Χ.
Σε βλέπω να βηματίζεις αρχοντικά στη μεγάλη στράτα των Αθηνών περνώντας από του Zonar's και ο νους σου ο φτερωτός να ακουμπά στα κράσπεδα των παλιών καλών καιρών, στις συνάξεις (Brazilian) του Χατζιδάκι, του Ελύτη, του Γκάτσου, του Φασιανού. Σε ντύνουν οι καλύτεροι ραφτάδες των Παρισίων και περιπατείς ευθυτενής, σαν άμωμη λαμπάδα του υψηλού πνεύματος. Ω συ μεγάλε άνδρα, που κάθισες στα μεγάλα σαλόνια, που πολέμησες στα δύσκολα πεδία, που η μητέρα Ελλάς σε εξόρισε και δεν έσβησε το παράπονο και το τραύμα σου.
Αριστοκράτη. Κατηχητή του μπον βιβέρ. Θηρευτή των λεπταίσθητων τρόπων. Πιστέ του πρωτοκόλλου και της ευγένειας. Διδάσκαλε των ωραίων τεχνών. Λάτρη της αθάνατης μουσικής. Υπήκοε της πατρίδας του γούστου. Κατακτητή των άξιων ηδονών.
Εσύ που λάτρεψες και ύψωσες στα ουράνια τις γυναίκες, εσύ που τις μάγεψες με τη λάμψη σου και ήξερες να τις υποτάσσεις. Εσύ που χόρεψες κάτω από την λαμπρή ένωση των βιολιών, εσύ που κέρδισες τα αξιομνημόνευτα του βίου.
Ο λόγος σου γεμάτος πλούσιες και ακριβές αναμνήσεις, ικανές να αφήνουν άναυδο το οιοδήποτε κοινό.
Θα γράψω τα επίθετα που φτιάχνουν τα γνήσια χρώματά σου, που συγκροτούν την πάστα της προσωπικότητάς σου και λίγα θα είναι:
Αρχοντικός. Αγέρωχος. Επιβλητικός. Με ένα παράστημα-πρότυπο μεγάλου ανδρός. Πνευματώδης. Χιουμορίστας. Οξύνους. Αφηγηματικός. Μελίρρυτος. Πολύπειρος. Πολυγνώστης. Φιλόκαλλος. Αισθαντικός. Γοητευτικός. Ευθύβολος. Σεμνός. Διακριτικός. Λάθρα βιώσας και πράξας. Φιλόπατρις. Οραματιστής. Ουσιαστικός. Ανεκδοτολόγος. Φιλόμουσος. Δημιουργικός. Εργατικός. Φιλόπονος. Καλοσυνάτος. Γενναιόδωρος. Ανταποδοτικός. Υπομονετικός. Ανθεκτικός στον πόνο και στις αντιξοότητες. Με μιαν αύρα από Σηκουνάνα ή από Δούναβη, ένας τζέντλμαν, μια πηγή ακριβούς γνώσης, ένας επιστήμων του νου και της καρδιάς.
Θα σε θυμάμαι για το Παρίσι, αλλά και τις Σπέτσες, την Αναργύρειο Σχολή, τους Σέρβους και τη γαλλική λογοκρισία, τον Ζυλιέν Γκρακ, τον Εμπειρίκο, το Πρωτόκολλο, τη διπλωματία, τη γαλλική κουζίνα, την Ουγγαρία και τα βιολιά των τσιγγάνων, τη γαλλοφωνία, τον Άδωνι, τον Κάλβο, τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Θεοτοκόπουλο, τη ζωγραφική, την κλασική μουσική και όλους τους μεγάλους συνθέτες, τις απόψεις σου για το κράτος και την εθνική υπερηφάνεια, τις μεγάλες για μένα βραδιές μας στο Badminton αλλά και στο Ideal, στην ταράτσα εν οίκω αλλά και (δις) στον Ζέρβα της Γλυφάδας, στην οδό Αλκυόνης, την Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, τους περιπάτους σου στο Φάληρο, την τόσο σύντομη επίσκεψη στην οικία Κοκκινίδη, τον Μανόλη Πιμπλή και τον Αλέκο Φασιανό, τον Μένη Κουμανταρέα, τη στοχαστική και σχολαστική ματιά σου πίσω από τα ματογυάλια σου, το αυθόρμητο στιγμές στιγμές και φυσικό σου χαμόγελο, τον οίκο Λιβάνη, τα δώρα σου με τις καλλιγραφικές σου αφιερώσεις, την αγάπη σου για την Ιστορία αλλά και τα Έπιπλα, τα πολύτιμα βιβλία σου, προπάντων για την υπέροχο σύντροφό σου, η οποία με εισήγαγε σε σένα και μου έμαθε για κείνη και για σένα πολλά.
Θα μου μείνει αξέχαστη η βραχνάδα της φωνής σου που έβγαινε σαν ιέρεια μέσα από σπήλαιο ακριβοθώρητο για να δώσει ερμηνείες και να πει το σωστό. Ζύγωνα το αυτί μου πάνω στα χείλη σου για να μην χάσω όλα όσα η μνήμη θα στενέψει τόσο όσο να μείνει μόνο το φως μιας ωραίας νύχτας, η φινέτσα πάνω στο κορμί σου και η χάρη πάνω στα εκφωνήματά σου.
Μεγάλε άνδρα, μεγάλε Έλληνα, όλα όσα κι αν ειπωθούν δεν θα σβήσουν τη μεγαλοπρέπεια της θωριάς σου.
Είμαι τυχερός που σε γνώρισα έστω και αργά και μου'δειξες τα μονοπάτια μιας ζωής πλούσιας σε συναισθήματα και υψηλής σε ιδέες.
Π. Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου