Θάλασσα πλατιά
δεν χωράς μες στο γυαλί σου
θάλασσα πλατιά
μες στο αιώνιο μπλε χαλί σου
θάλασσα πλατιά
την αυτάρεσκη αντικρίζω σου ματιά.
Κόλποι ανοιχτοί
και απέραντα τα όριά σου
κόρη θα κρυφτεί
στα έγκατα τα υποδόριά σου
ώσπου να φανεί
στων φιλιών τη δρόσο σου να τυλιχτεί.
Κύμα μανικό
ποια ποινή μας ξεπληρώνεις
κύμα ορμητικό
πόσο αντέχεις να απλώνεις
κύμα σιωπηλό
πέρα δώθε όλο γυρίζεις σαν τρελό.
Κύμα μανικό
την κυρά σου ρώτησέ τη
"για ποιο λόγο εγώ
θα τσακίζομαι σαν τον επαίτη"
"πάθος μου κι αυτό
για τ' ανθρώπινο ξοδεύομαι θεριό".
Η θάλασσα ανέβηκε ψηλά στον ουρανό
αλλάζοντας οικία, θέση, ρόλο
στο θρόνο της σωριάστηκε, απ' όλους πιο τρανό
κι επόπτευε από κει τον κόσμο όλο.
Βασίλισσα υπέρτατη του σύμπαντος θωρεί
τα άστρα τα λαμπρά και τους κομήτες
ωστόσο κάτι λείπει κι αρνείται να χαρεί
τα χάδια από τους μετεωρίτες.
Τον ουρανό φωνάζει από εκεί ψηλά
ν' ανέβει στα μισά για να βρεθούνε
"πεθύμησα έναν άνθρωπο ν' ακούω να μιλά
θνητούς να βλέπω να ερωτοτροπούνε".
Το γέλιο του κομμένο με την ανάγκη αυτή
τη νιώθει μαθημένος από ΄΄τρούλο΄΄
και έτσι αναγκασμένος αλλάζει το χαρτί
και μπαίνει στο ασανσέρ μ' αστέρι-δούλο.
Η τάξη που υπήρχε και πάλι κυβερνά
κι η θάλασσα φιλάει τα ναυτάκια
χαρά στον καπετάνιο που ξέρει να κερνά
στη θάλασσα που κάνει όλο ναζάκια.-
Πέτρος Χριστοφιλίδης
δεν χωράς μες στο γυαλί σου
θάλασσα πλατιά
μες στο αιώνιο μπλε χαλί σου
θάλασσα πλατιά
την αυτάρεσκη αντικρίζω σου ματιά.
Κόλποι ανοιχτοί
και απέραντα τα όριά σου
κόρη θα κρυφτεί
στα έγκατα τα υποδόριά σου
ώσπου να φανεί
στων φιλιών τη δρόσο σου να τυλιχτεί.
Κύμα μανικό
ποια ποινή μας ξεπληρώνεις
κύμα ορμητικό
πόσο αντέχεις να απλώνεις
κύμα σιωπηλό
πέρα δώθε όλο γυρίζεις σαν τρελό.
Κύμα μανικό
την κυρά σου ρώτησέ τη
"για ποιο λόγο εγώ
θα τσακίζομαι σαν τον επαίτη"
"πάθος μου κι αυτό
για τ' ανθρώπινο ξοδεύομαι θεριό".
Η θάλασσα ανέβηκε ψηλά στον ουρανό
αλλάζοντας οικία, θέση, ρόλο
στο θρόνο της σωριάστηκε, απ' όλους πιο τρανό
κι επόπτευε από κει τον κόσμο όλο.
Βασίλισσα υπέρτατη του σύμπαντος θωρεί
τα άστρα τα λαμπρά και τους κομήτες
ωστόσο κάτι λείπει κι αρνείται να χαρεί
τα χάδια από τους μετεωρίτες.
Τον ουρανό φωνάζει από εκεί ψηλά
ν' ανέβει στα μισά για να βρεθούνε
"πεθύμησα έναν άνθρωπο ν' ακούω να μιλά
θνητούς να βλέπω να ερωτοτροπούνε".
Το γέλιο του κομμένο με την ανάγκη αυτή
τη νιώθει μαθημένος από ΄΄τρούλο΄΄
και έτσι αναγκασμένος αλλάζει το χαρτί
και μπαίνει στο ασανσέρ μ' αστέρι-δούλο.
Η τάξη που υπήρχε και πάλι κυβερνά
κι η θάλασσα φιλάει τα ναυτάκια
χαρά στον καπετάνιο που ξέρει να κερνά
στη θάλασσα που κάνει όλο ναζάκια.-
Πέτρος Χριστοφιλίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου