6/2/12

Φαριάντ

6.2.2012

Ιρανός ποιητής και φιλέλλην μεταφραστής. Διέδωσε την ελληνική γλώσσα στο Ιράν. Η ελληνική Πολιτεία τον τίμησε με Βραβείο το 2005 (του δόθηκε ένα βράδυ στο ΕΙΕ) αλλά του επέτρεψε να ζει στην επαγγελματική αοριστία και στην υλική ανεπάρκεια. Για χρόνια πολλά στην οδό Ολυμπίας 20, στον Άγιο Νικόλαο, εντός υγρού υπογείου. Αργότερα, στο Γαλάτσι σε οικία φίλου (;). "Θα ήθελα και εγώ ένα σπίτι ευρύχωρο και ζεστό να ανασάνω'', μου έλεγε κάποτε, αφού πέρασε μια ζωή στην υπόγα. Δεν υποτάχθηκε στο κρατικό σύστημα και δεν δέχθηκε θέσεις σε πρεσβεία ή αλλού, αν και θα μπορούσε. Προτίμησε να παίζει πού και πού ως κομπάρσος ή σε καμιά διαφήμιση. Την τελευταία φορά που τον είδα νομίζω ότι μου είπε ότι συνεργάστηκε με την Μέμη Σπυράτου σε μια παραγωγή επετειακή για τον Μαραθώνα και τους Πέρσες. Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα αλλά μένω στα ολίγα αυτά. Έτσι κι αλλιώς κανείς μας δεν ενδιαφέρθηκε για αυτόν πραγματικά.

1 σχόλιο:

Χρήστος Αποστολόπουλος είπε...

Η περίπτωση Φαριάντ δείχνει πόσα (ιδιωτικά / διόλου λαμπερά / ενίοτε δραματικά) μπορεί να κρύβονται πίσω από μια επιφάνεια περιχαρακωμένη σε τίτλους δημοσιευμάτων, πτυχία και (ενίοτε) βραβεία. Ωστόσο αυτό που μένει (;) στο τέλος είναι το έργο. Κι αν η προσωπική του διαδρομή ήταν αναμφίβολα δύσκολη, του πιστώνεται σημαντική συνεισφορά στην προσέγγιση δύο πολιτισμών που, παρά τις σε πρώτη όψη σημαντικές διαφορές τους, συνδέονται με ρεύματα υπόγεια, με καημούς μακραίωνους σε εδάφη τραχιά κι ευλογημένα.