29/2/12

4 ποιήματα του Χριστόδουλου Κατσούρη από το ΄΄Άνευ΄΄,τχ. 42, φθινόπωρο 2011

29.2.2012

Ο Χριστόδουλος Κατσούρης είναι απόφοιτος της ΦΣΑ έτους 1992, εκπαιδευτικός της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στην νήσο Κύπρο, φίλος του θεάτρου και ποιητής. Πάνω από όλα όμως είναι ένας αλησμόνητος χιουμορίστας και αδελφικός συμφοιτητής. Μας συνδέουν πολλές αναμνήσεις και εικόνες χαράς. Στο μπλογκ αυτό θα βρείτε ένα κείμενο μνήμης για τον πατέρα του Γιάννη Κατσούρη. "Βαρύ όνομα'' στην Κύπρο τόσο εκείνος όσο και η μητέρα του Χριστόδουλου Ντίνα Κατσούρη, εκδότρια του περιοδικού ΄΄Άνευ΄΄.

Τα ποιήματα που ακολουθούν είναι γραμμένα για τη θάλασσα. Για τα 3 πρώτα έγινε μια προσπάθεια να μετασκευαστούν σε ρίμες.

1. Η Αυτάρεσκη Θάλασσα

Η θάλασσα θαύμαζε
τον εαυτό της στον καθρέφτη,
όταν διαπίστωσε πως
δεν μπορούσε να αντικρίσει
τα όριά της.
Και σκέφτηκε
μειδιώντας πονηρά, και κυρίως αυτάρεσκα,
πως μπορεί να μην χωρούσε στο γυαλί
αλλά όλοι και όλα
συνωστίζονταν μέσα της...


2. Η Στωική Θάλασσα

Το κύμα
μανιασμένο κι αλλοπαρμένο,
και συνάμα παρορμητικό,
δεν άντεξε τη σισύφεια τιμωρία του
κι έλυσε τη σιωπή του:
γιατί πρέπει να πηγαινοέρχομαι
μάταια κι ανώφελα;
Η θάλασσα,
που εδώ και αιώνες ανέμενε την ερώτηση,
χωρίς πολλά πολλά απάντησε:
και πώς θα εκτονώνομαι
από τις ανομίες και τα ανθρώπινα παραστρατήματα;

3. Η Ονειροπόλα Θάλασσα

Η ονειροπόλα Θάλασσα
κι ο ακάματος Ουρανός,
κατέληξαν σε συμφωνία.
Μετά από συζητήσεις, παζάρια
διαβουλεύσεις, κι ασφαλώς διαμεσολαβήσεις,
θα άλλαζαν ρόλους.
Έτσι κι έγινε.
Κι όμως, μετά από τρεις χειμώνες,
και δύο καλοκαίρια
η ονειροπόλα Θάλασσα ήταν δυστυχέστατη.
Μπορεί η παρέα του ήλιου να'ταν υπέρλαμπρη
μπορεί τα άστρα να την υπηρετούσαν δουλικά
μπορεί οι κομήτες κι οι δορυφόροι να ερωτοτροπούσαν
ασύστολα κι αδιάντροπα μαζί της
μπορεί ακόμα και η θέα να'ταν εξαίσια από κει ψηλά
αλλά της έλειπε η ανθρώπινη συνεύρεση και παρουσία!
Κι έτσι, έλυσε τη συμφωνία...

4. Η Θάλασσα εκδικείται...

Η θάλασσα ήταν έξαλλη
με το αρμόδιο υπουργείο.
Οι κυματοθραύστες, οι μαρίνες,
οι λιμένες και οι ΄΄βραχίονές΄΄ τους,
που ΄΄αριστοτεχνικά΄΄
εισέβαλαν στα σωθικά της,
της στερούσαν τον ζωτικό της χώρο.
Και παρά να αρχινίσει
τις ατέρμονες συζητήσεις,
άρπαξε τη γνωστή τρίαινα
και ανακάτεψε τους ωκεανούς!
Έτσι απλά,
για να υπενθυμίσει ότι
αυτή καθορίζει την πολιτική
στα του οίκου της
κι όχι κάθε κατεργάρης υπουργός
που θέλει να πλανέψει τους ανθρώπους...

ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ: ΠΕΤΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΙΔΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια: