Μαμά, πεινάμε!

Στη φωλιά που έχουν χτίσει έξω από το σπίτι μου στο χωριό, τα "αμάλλιαγα" αυτά χελιδονάκια εκλιπαρούσαν για φαγητό ένα απόγευμα, που προφανώς η μητέρα τους είχε αργήσει πολύ στο ραντεβού τροφοδοσίας, οπότε βρήκα την ευκαιρία για να δράσω. Τα συνέλαβα με το στόμα ορθάνοιχτο λίγο πριν έρθει το γεύμα. Τα πουλάκια αυτά όχι μόνο μεγάλωσαν, αλλά είναι πλέον έτοιμα για το μεγάλο ταξίδι προς τις χώρες της Β. Αφρικής.

Εντελώς πληροφοριακά, να υπενθυμίσω-γνωστοποιήσω τα εξής:

• Η εικόνα της πτερωτής τροφού είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη σε λαϊκούς μύθους. Πασίγνωστη η ιστορία της κουκουβάγιας που συνάντησε την πέρδικα, η οποία δεν μπορούσε να πάει στο σχολείο για να μεταφέρει το φαγητό στο περδικόπουλο. Είπε λοιπόν στην κουκουβάγια να το μεταφέρει αυτή. Στην ερώτηση της κουκουβάγιας για το πώς θα γνωρίσει το παιδί της πέρδικας, η δεύτερη, με εύλογη φιλαρέσκεια, απάντησε: "Είναι το ομορφότερο παιδί σε όλο το σχολείο". Έπειτα από δύο ώρες, η κουκουβάγια επέστρεψε στην πέρδικα το φαγητό, λέγοντας με φυσικότητα: "Δεν είδα κανένα παιδί πιο όμορφο από το δικό μου"!
• Οι κόρακες, παρά το κακό όνομά τους και τη σύνδεση με κακοτυχία ή/και θάνατο, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα πουλιά. Μάλιστα, όταν ένας κόρακας γεράσει (σημ. οι κόρακες ζουν πολλά χρόνια, πβ. το επίθετο κορακοζώητος) και δεν μπορεί πλέον να εξασφαλίσει από μόνος του τροφή, οι νεότεροι φέρνουν γι' αυτόν φαγητό.
• Στην Ήπειρο, είναι διαδεδομένη η παροιμία "Το έφερε σαν η κίσσα το βελάνι" (όπως η κίσσα το βελανίδι), προκειμένου περί πραγμάτων ασήμαντων μεν για ορισμένους, σημαντικών όμως για άλλους. Αυτή τη συγκινητική παροιμία μού την είπε μια γερόντισσα σε χωριό των Τζουμέρκων: "Εκειά τα χρόνια, άμα ηύρισκα κάνα απίδι στου χουράφι, όταν προυτουγένουνταν (πρωτοωρίμαζαν), το 'βανα στ'ν πουδιά μ' κι του πάναιγα (πήγαινα) στα πιδιά μ', σαν η κίσσα του βιλάνι, για να καλωσκαιρίσουν (να γευθούν για πρώτη φορά στη διάρκεια του χρόνου)".
• Τέλος, αλλά σημαντικότερο, κορυφαίος είναι ο παραλληλισμός της σταυρικής θυσίας του Ιησού με τον πελεκάνο, που όταν δεν έχει τι να ταΐσει τα παιδιά του, τσιμπάει το σώμα του μέχρι να τρέξει αίμα, για να θρέψει τα παιδιά του, πβ. τον ύμνο της Μ. Παρασκευής "Ώσπερ πελεκάν, τετρωμένος την πλευράν Σου, Λόγε"...

Βασίλης Μαλισιόβας