Ανεπαισθήτως

Κάθε πρωί ο κυρ Πέτρος ο καφετζής έφερνε τον καφέ. Αχνιστό αχνιστό και φρέσκο. Ο καφές του κυρ Πέτρου είχε γίνει καθημερινή συνήθεια, πώς είναι για τους πρωινούς τηλεθεατές ο καφές με την Ελένη (επίκαιρη γαρ λόγω διαζυγίου). Ώσπου προ ημερών ούτε καφές ούτε κυρ Πέτρος. Κάτι θα συνέβη, σκέφτηκα. Αλλά δε ρώτησα, περίμενα την επομένη. Ούτε την επομένη καφές και κυρ Πέτρος. Ανησύχησα, αλλά και πάλι δε ρώτησα. Μπα, θα ΄ρθει αύριο, σκέφτηκα. Μα ούτε την άλλη μέρα φάνηκε ο καφές τού κυρ Πέτρου. Ανησύχησα σοβαρά. Λες να 'παθε τίποτα ο κυρ Πέτρος; Αποφάσισα να επικοινωνήσω για να μάθω. Αμφιταλατευόμενος μεταξύ τής κλήσης στο κινητό και της αποστολής ιμέιλ, ξανααπορροφήθηκα από την -εντατική είναι η αλήθεια- δουλειά και τηλέφωνο δεν πήρα ούτε μέιλ έστειλα. Την τέταρτη μέρα η απουσία του κυρ Πέτρου και του καφέ-του είχε γίνει παραπάνω από ανησυχητική. Ετοιμάστηκα να τηλεφωνήσω -αμεσότερη γαρ επικοινωνία-, αλλά πάλι κάτι με απέσπασε και ξεχάστηκα. Ώσπου προ της μεσημβρίας της τετάρτης ημέρας, ιδού ο κυρ Πέτρος έδωσε σημεία ζωής, αλλά χωρίς το καθημερινό καφεδάκι του. Τουλάχιστον με έβγαλε από την ανησυχία, αλλά μην έχοντας προλάβει να επικοινωνήσω με έριξε στην ενοχή που δεν τον αναζήτησα πρώτος εγώ.

Αχ, κυρ Πέτρο με το καθημερινό καφεδάκι σου...

Η πρωινή απουσία σου αποκάλυψε το προφανές.

Πως "ανεπαισθήτως εκλείσθην από τον κόσμο έξω".

Γ.Τρ.