΄΄Δρόμος, ο μέγας λυτρωτής΄΄

4.2.2010

(Από τη σελ. 80 του βιβλίου του Ηλία Καφάογλου, αυτοκίνητος κόσμος, το ερέθισμα.)

Δρόμος είναι και λυτρώνει

                                               Στον ΄΄γενναιόδωρο δρόμο΄΄ Ηλία Καφάογλου

Φεύγω απ' τη ΄΄δική μου πόλη΄΄
τη στενή, τη ΄΄φυλακή΄΄
πίσω μου θα μείνουν όλοι
δίχως θάμα κι αλλαγή.

Με τις κώπες των φτερών μου
με τις δίνες των τροχών μου
γίνομαι πουλί του ανέμου
σα ριπή νέου πολέμου.

Μπαίνω σε αυτοκίνητο
μ' όνειρο ευκίνητο
για φυγή, που 'ναι εμπειρία
χάδι και παρηγορία.

Φουρφουρίζουν οι αλέες
τερετίζουν οι παρέες
όρη, αγροί κλείνουν το μάτι
δρόμοι αγνώστου κρύβουν κάτι.

Κάθε μίλι και μικραίνω
κάθε μέτρο και ανασαίνω
στου ορίζοντα τα βάθη
βούτηξε πουλί κι εχάθη.

Πέτρος Χριστοφιλίδης