Απόψε το βράδυ ήθελα πολύ να βρεθώ στην εκδήλωση για τον Τσίρκα, αλλά δεν τα κατάφερα.
Σκέφτηκα να σας πω δυο πράγματα για τον φίλο του Στρατή Τσίρκα, τον Κόλια Καββαδία, αν ενδιαφέρουν βέβαια κάποιον.
Την Παρασκευή που μας πέρασε επισκεφτήκαμε με τα παιδιά του Γενικού Λυκείου Πικερμίου το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο.
Παρέα με πέντε-έξι μαθητές ψάξαμε να βρούμε το πουλί Μαραμπού.
Σταθήκαμε και το κοιτάζαμε χωρίς να μιλάμε.
Το πουλί στεκόταν για ώρα πολλή ακίνητο, έχοντας το ένα του πόδι λίγο σηκωμένο.
Ένα μελαγχολικό Μαραμπού, κλεισμένο σε κάποιο μικρό αφιλόξενο κλουβί.
Μετά από λίγο, κάποιο παιδί διάβασε κάποιους στίχους από το γνωστό ποίημα.
Κάποιος άλλος μαθητής έκανε ένα σχέδιο του νεαρού Καββαδία, όταν πια είχε πάρει οριστικά τη ρότα που του είχε υποδείξει το σμήνος εκείνο των Μαραμπού που έτυχε να βρεθεί στο δρόμο του.
Η φωτογραφία είναι η γνωστή που κοσμεί το εξώφυλλο του δίσκου που έβγαλαν οι "ΞΕΜΠΑΡΚΟΙ".
Ο μαθητής, όμως, έβγαλε κάτι διαφορετικό από αυτό που φαίνεται στη φωτογραφία.
Το όνομα του μαθητή είναι Σταύρος Σολωμής (μαθητής της Β' τάξης του Γενικού Λυκείου Πικερμίου).
Τα μάτια του ποιητή Μαραμπού είναι ακόμα αθώα.
Η εργασία μας για τον Καββαδία συνεχίζεται ακολουθώντας μια ρότα που, μάλλον, διαφέρει λίγο από τα συνηθισμένα.
Δεν αποκλείεται στο τέλος να μας πετάξουν έξω.
Το ελληνικό σχολείο είναι πάντα πολύ συντηρητικό για όλους τους Μαραμπού.
Ακόμα και το δικό μας που μέχρι τώρα δεν έδειχνε να φοβάται τους Μαραμπού.
Πάντως, την άλλη εβδομάδα θα επισκεφτούμε το Δίστομο.
Ο Federico Garcia Lorca, μπορεί... και να μας περιμένει.
Όσο για τους σταυροφόρους, αυτοί παραμένουν, δυστυχώς, πάντοτε πιστοί στις επάλξεις τους. Τόσο καιρό το διαπιστώνουμε καθημερινά.
Ζητώ συγγνώμη για την πολυλογία.
Αλλά, ώρες-ώρες, δεν νιώθετε λίγο σαν το Μαραμπού;
Καλό βράδυ από τη Ραφήνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου