''Πρέβεζα" του Κώστα Καρυωτάκη

16.3.2010

Είδα χθες τον Κώστα Καρυωτάκη με τη συνδικαλιστική του κάρτα. Ετοιμαζόταν για το συλλαλητήριο της ΑΔΕΔΥ στα Προπύλαια. Μου είπε ότι ξανάγραψε την ΄΄Επαρχία΄΄ ή την ΄΄Πρέβεζα΄΄ φέρνοντάς την στα σύγχρονα μέτρα. Μου έδωσε ένα αντίγραφο. Στη θέση της οπής του κρανίου υπήρχε ένα κόκκινο γαρύφαλλο. Ποτέ δεν πέθανα, μου είπε. Απλώς, συναντώ τον Λιαντίνη στην εξορία του.

Θάνατος είναι οι σάρκες που κρεμιούνται
στης Αγοράς τα βρόμικα τσιγκέλια
θάνατος είναι οι φίλες που φιλιούνται
σαν προφυλάσσοντας τα χείλια και τα σκέλια.

Θάνατος είναι τα λερά, κομμένα αγάλματα
με περιττώματα πουλιών στα μέτωπά τους
θάνατος είναι τα άνοστα πειράγματα
των μαθητών μουσείων μες στο πέρασμά τους.

Θάνατος είν' ο τροχονόμος που σημειώνει
τους αριθμούς στο πορνικό ροζέ δελτίο
θάνατος είν' ο ταραξίας που σιμώνει,
με φουσκωτούς αλά μπρατσέτα, στο Εφετείο.

Θάνατος είναι τ' απλωμένα κιλοτάκια
στην πρόσοψη της πολυκατοικίας
καπότες, σύριγγες, τσιγάρα στα παγκάκια
χυμένο σπέρμα δημοσίας μαλακίας.

Θάνατος είναι οι ουρές μες στα γραφεία
οι αποδείξεις της σειράς προτεραιότητας
των τραπεζών η πούρα μηχανορραφία
γυμνών κτημάτων γνήσιοι τίτλοι κυριότητας.

Θάνατος είναι οι γιορτές κι οι παρελάσεις
οι επικήδειοι κι οι δύτες των Σταυρών
καιρών δελτία για τα κύματα θαλάσσης
και οι καμπούρες των γραφιάδων των σκεβρών.

Θάνατος είναι οι μετανάστες εξωγήινοι
όταν προσεύχονται φιλώντας τη μοκέτα
λόγοι γραβάτας, καναπέ, εδράνων, ''δρύινοι''
και Μπελογιάννηδων γαρύφαλλα στα πέτα.

Βουλή, Φρουρά, χαρτοπαιξία μες στις κλούβες
την Πέμπτη αυτή θα κατεβούμε στην πορεία
τα λαστιχένια όνειρά μας στις λακκούβες
σκόνταψαν και κοιτούνε ένα γύρω μ' απορία.

Σφιχτά κρατώντας το Μομπίλ μέσα στ' αυτί μου
΄΄είναι αγάπη αυτή΄΄, ρωτάς, ΄΄ή ένα φάντασμα΄΄
χθες εγκρεμίστη το στερνό παλιό τσαρδί μου
και η Μαρία πεταμένη μες στο χάλασμα.

Θάνατος είν' των ΄΄κοπαδιών΄΄ το μποτιλιάρισμα
οι απαράλλακτες στα ράδια ειδήσεις
θάνατος είναι του αλήτη το μαρσάρισμα
καπνοί, αιθάλη, πειραγμένες εξατμίσεις.

Θάνατος είναι τα κωθώνια με τους κόθορνους
βαμμένες κόμες και χαλκάδες στα ρουθούνια
θάνατος είναι οι οθόνες με τους κόπανους
μεγάλοι έρωτες και πόθοι ως τα μπούνια.

Αν ένας μόνος μες στους φλώρους και στους μόδιστρους
ομολογούσε την ανομολόγητή του φύση
πομπή ανδρών μεγάλων θα' θελε στους ΄΄άπιστους΄΄
να τους χαρίσει αλησμόνητο γ..ίσι. -

Π.Χ.