Ένα απόσπασμα από τον "Αγαπημένο των μελισσών"

9.6.2010

(Ο Σουηδός καθηγητής αρχαιολάτρης Μπρούνο Γκούσταφσον συνομιλεί με τον Αριστείδη Μαργαρίτη, τον οποίο σκοπεύει να θάψει-κυριολεκτικά να ΄΄χτίσει΄΄ σε ένα πηγάδι ελευθερώνοντας το δρόμο προσέγγισης με τη γυναίκα του Ευτέρπη.)

(σελ. 43-44 της έκδοσης)

[...]

Δεν τον ενδιέφεραν καθόλου τα μνημεία, τα αρχαία ερείπια και ο ιστορικός χρόνος.

- Πώς είναι δυνατόν, αγανάκτησα (σημ.: ομιλεί ο Μπρούνο), να μην εννοείς τον ιστορικό χρόνο;

Βρήκα διέξοδο από τη χαιρέκακη σκέψη και την απώθησα σε ασφαλέστερο στεγανό μέσα μου, ώσπου να τη δουλέψω καλύτερα, και εκτόνωσα την έντασή μου πάνω στον άμοιρο εκείνο άνθρωπο.

- Είναι ο μόνος υπαρκτός χρόνος, συνέχισα, εκεί και μόνο εκεί υφίστασαι, γιατί αυτός ο χρόνος είναι που έχει περισωθεί στον παρόντα και τον εμβολιάζει. ''Πυτιά" λένε οι βοσκοί σας εκείνο το ένζυμο, το ελάχιστο, από το στομάχι του νεογέννητου αρνιού, που μετατρέπει το γάλα σε τυρί, "προζύμι" οι αρτοποιοί ό,τι πολλαπλασιάζει, φουσκώνει και γεννά το ψωμί. Έτσι είναι ο καθαρός χρόνος. Μια μαγιά αιωνιότητας. Το διηνεκές περνάει μέσα μας, μας κάνει κι εμάς υπερχρονικούς, αθάνατους. Γινόμαστε και οι ίδιοι φορείς χρόνου. Χρόνος. Μόνο έτσι μπορούμε να σταθούμε στο παρόν. 
Δεν έχει επιβιώσει τίποτε τυχαία, εξηγούσα με ανεξέλεγκτη πια ζέση, ανίκανος να σταματήσω. Το άγγιγμα των ερειπίων μάς δίνει όλη την παλιά ενέργεια. Σαν το ηλεκτρικό ρεύμα. Μας μεταλλάσσει. 

Με παρατηρούσε, έντρομος από τον οίστρο μου.

- Τι με κοιτάς; τον αποπήρα. Μόνο άμα ζεις στον άλλο χρόνο μπορείς να βιώσεις τον παρόντα, κατάλαβέ το. Να τον νοηματοδοτήσεις. Ακόμα και να βγεις από την εξουσία του, από τον εαυτό σου επομένως. Να δραπετεύσεις. 

Ο Αριστείδης εξακολουθούσε να με παρατηρεί άφωνος.

- Τι μ' αντικρίζεις έτσι; Ήμουνα πλέον εκτός εαυτού. Δε συμφωνείς, ε; Δεν καταλαβαίνεις τίποτε εσύ από το παρελθόν, τίποτε από το χρόνο. Είσαι έξω από το χρόνο, εξόριστος. Άχρονος. Ανύπαρκτος. Ζεις τυχαία. 
Ένας άχρηστος είσαι. Αυτό είσαι. Και κουβαλάς ξένο χρόνο επάνω σου, δανεικό. Χρόνο που δε σου ανήκει.
Μάθε το. Τον παρακρατάς από κάποιον άλλο. Αυτό κάνεις.

[...]

Διά την αντιγραφήν: Πέτρος Χριστοφιλίδης