Άγιοι και δαίμονες

Θα το γράψω κι ας φανώ σπαστικός.
Συναντώ συνεχώς ανθρώπους που μέμφονται τους "κλεφταράδες" πολιτικούς, το ΔΝΤ, τη Μέρκελ, τους "απατεώνες" δημοσιογράφους κ.λπ. Κι όταν τους λέω για τις ευθύνες του κόσμου, ημών των ιδίων,  εισπράττω αντίδραση: "Αυτοί είναι οι υπεύθυνοι. Ας έδιναν το παράδειγμα και θα ακολουθούσε ο κόσμος!", "Από το κεφάλι βρωμάει το ψάρι" κ.ο.κ.
Ωραία. Και τώρα που θέλει ο υπουργός Οικονομικών -που δεν έχει κλέψει- να εφαρμόσει τον νόμο και να μαζέψει λεφτά, γιατί οι εφοριακοί δεν μπορούν να τα μαζέψουν; Οι προμηθευτές φαρμάκων και οι εμπλεκόμενοι στις συνταγογραφήσεις υπάλληλοι γιατί αγνοούν επιδεικτικά τις ενέργειες της υπουργού Υγείας, που είναι αδιάφθορη; Οι αγρότες που έφαγαν δισ. για ανύπαρκτες καλλιέργειες θα απαιτηθεί από τον λαό να επιστρέψουν τα κλεμμένα, όπως απαιτείται από τους πολιτικούς; Και οι υπάλληλοι που έπαιρναν επιδόματα παραγωγικότητας και άλλα απίστευτα επιδόματα χωρίς να παράγουν, συνειδητά δηλ. έκλεβαν τους φορολογούμενους, θα απαιτηθεί επίσης να επιστρέψουν τα (πολλών δισ.) κλεμμένα;
Χρειάζονται περισσότεροι του ενός για να γίνει η κομπίνα, αγαπητοί μου. Και όσο κι αν ο κάτοχος της εξουσίας έχει μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης, δεν απαλλάσσεται ουδόλως από το δικό του μερίδιο ο συνένοχος πολίτης. Φταίμε, λοιπόν, κι εμείς, φταίτε κι εσείς, φταίνε κι άλλοι.
Μόνο που για να λύσεις ένα πρόβλημα, πρέπει, αντί να μιλάς συνεχώς για καταλογισμό ευθυνών, να κάνεις και κάτι. Να κινηθείς. Και, δυστυχώς, στην περίπτωσή μας, πρέπει να συμπεριφερθούμε σαν σοβαροί και υπεύθυνοι πολίτες που δεν είμαστε. Κι εγώ επίσης, για να μη θεωρηθεί ότι βγάζω την ουρά μου απέξω.
Κάποτε ο λαός ήταν στο απυρόβλητο. Είχε εξαγιαστεί. Είχε γίνει ο "Άι-Λαός".
Μόνο που εκείνος ήταν ο λαός των εθνικών αγώνων και της Αντίστασης.
Δεν ήταν ο λαός της αρπαχτής και του λάιφ-στάιλ.
Σπαστικά δικός σας

Γ.Τρ.