30-1-2009
Επιστρέφοντας από νοσοκομείο, όπου οι κατά πλειοψηφίαν απόμαχοι του Έθνους αμύνονται κατά πασών νόσων τρωκτικών.
Στάθηκα μπρος στο άγαλμα του έφιππου στρατηγού.
Κάνοντας τη σκέψη πως οι στρατηγοί μας γρήγορα αποστρατεύονται, άλογα θετταλικά πλέον δεν εκτρέφουμε, ως Έθνος υφιστάμεθα αλλά υπεράνω πολλών διαιρέσεων και, τέλος, άμυνα εναντίον των εχθρών δεν μας χρειάζεται, γιατί απλούστατα μετατρέψαμε τους εχθρούς σε φίλους καρδιακούς.
Οπότε όλα καλά. Όσον αφορά τα χώματα, ουδέν πρόβλημα: τα μοιραζόμαστε με τους ΄΄φίλους΄΄ μας όπως κόβουμε την πίτσα βλέποντας Τσάμπιονς Λιγκ.
Αλλά μου μένει και μια απορία: αυτοί οι φίλοι ποτέ δεν μας καλούν στο σαλόνι τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου