Ελληνικό Δημόσιο

Μην τρομάζετε με τα λόγια, Μεγάλη Πουτάνα το Δημόσιο: Ανοίγει τα σκέλη και όλους τους χωράει.

Όταν έχει τα κέφια της, βγαίνει στους δρόμους και φωνάζει με νάζι. Κι όποιος τύχει και περνάει, μπαίνει μέσα και κλείνει την πόρτα.

Αυτή η περίφημη ΄΄πρώτη εργασιακή εμπειρία΄΄ δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ερωτική μύηση του πρωτάρη. Ο πρωτάρης (ή αλλιώς Stagίτης) έχει μεθύσει 18 και 38 μήνες με την πουτάνα, του έχει κάνει όλα τα κόλπα, κι αυτός βέβαια έχει δουλέψει σκληρά, τα έχει δώσει όλα. Οπότε είναι πολύ δύσκολο να ανοίξει την πόρτα και να φύγει. Τη στιγμή μάλιστα που έξω περιμένουν τόσοι πολλοί.

Όσο περνούν τα χρόνια, η πουτάνα αποκτάει φήμη. Αυτοί που κάποτε μοιραία βγαίνουν έξω από τα μπούτια της, με το μέλι στα χείλη, έχουν να διαδώσουν πολλά. Πόσο παραδείσιες ήταν οι στιγμές τους εκεί μέσα, στο δασάκι! Οπότε το ακούν κι οι άλλοι, και πιάνουν θέση - και περιμένουν να ανοίξει η πόρτα κάποτε και για αυτούς.

Όχι δηλαδή πέστε μου, είναι παράλογο αυτό που θέλει ο πρωτάρης; Είναι εύκολο μες στη γλύκα να αφήσει τον Παράδεισο;

Και το πελατολόγιο μακρύ. Άλλοι μπήκαν από σπόντα, άλλοι από τσόντα, άλλοι φίλοι του νταβά. Σε άλλους μέτρησε σώμα και πέος, σε άλλους απλώς το ΄΄μέσο΄΄ του σώματος.

Τους βλέπουν όλους αυτούς οι απέξω και γελούν. Γιατί, κακά τα ψέματα, τα πιο επιδέξια παλικάρια είναι στην απέξω. Οι μέσα δεν φτουράνε. Κι όσο είναι μέσα και χαύνοι, τίποτε δεν κάνουν. Δεν τους σηκώνονται οι ιδέες, που λένε.

Κι έτσι κι η πουτάνα αρχίζει να δυσφορεί. Βλέπει και τους άλλους έξω να περιμένουν - αλλά ο οίκος είναι στενός. Δεν βγαίνει για όλους, ας το καταλάβουν. Το μπουρδέλο έχει έξοδα, κι ας είν' και νύχτα. Καθαριότης, αρωματισμός, φουστάνια και κατωσέντονα, φώτα, νερά, τηλέφωνα, διαφήμιση.

Δεν βγαίνουν όλα αυτά από ένα κορμί και 400 χαμένα. Μία δουλεύει, κι οι άλλοι τα ξύνουνε. Όχι, έτσι δεν γίνεται νοικοκυριό. Οπότε κι η πουτάνα σκέφτεται, σκέφτεται, και διορίζει αφέντη. Να φέρει την τάξη γιατί εδώ παρέγινε το κακό. Να πάρει το μαστίγιο και να απολύσει όλους αυτούς τους ευνούχους της βασιλίσσης.

Κι έτσι μας προκύπτουν οι κλαυθμοί και οι οδυρμοί. ΄΄Χάνουμε τη δουλειά μας΄΄, κλαίνε οι πρωτάρηδες. ΄΄Είμαστε μανάδες, μπαμπάδες΄΄, οδύρονται. ΄΄Εμείς δεν φταίμε σε κάτι, μας έμπασαν γλυκά΄΄, λένε και ξαναλένε.

 

Αλλά η πουτάνα γέρασε πλέον. Και έχει γίνει λίγο κακότροπη και ιδιότροπη. Καμιά φορά θα αρπάξει το βούρδουλα και θα τους πετάξει έξω όλους, αυτούς τους βολεμένους εραστές. Ο έρωτας εξάλλου σε θέλει σε εγρήγορση, δεν κλείνει συμβάσεις 5ετίας. Να πάρουν τα σώβρακά τους και να φύγουν, οι άχρηστοι.

 

Απέξω είναι πάντα οι καλύτεροι. (Μέχρι να γίνουν κι αυτοί κουραμπιέδες, που μου θύμισε ο κουμπάρος ότι έλεγε ο Πάγκαλος.)