5-4-2012
Κον Μιλτιάδη Πούλο
εν οδώ Γούναρη 74-78, Αμαρούσιον Αττικής
Ο τρόπος που διάβαζες, Μίλτο, χθες βράδυ ποίηση Τάσου Λειβαδίτη,
το υπόγειο σπίτι, τα παλιά παράθυρα, η ακινησία της νύχτας, η φεγγαρόλουστη βραδιά, ο στροβιλισμός μες στους νοερούς λαβυρίνθους των εικόνων του πολέμου και της ανθρώπινης εξαθλίωσης, του νόμου του αδίκου που καταδικάζει τη ζωή σε μια παράσταση σκληρότατων ρόλων, ο τρόπος που έφτυνες μία μία τις λέξεις, κοιτώντας τες σαν υπέροχες ψηφίδες ενός ποιητικού θαύματος, ο τρόπος που αυτές έπεφταν μέσα στην κάμαρη με τα παλιά έπιπλα και τα βελούδινα θανατερά υφάσματα, ο τρόπος που ακουμπούσαν πάνω στη συνείδηση των απορροφημένων ακροατών, μια ανεπαίσθητη οσμή μούχλας, ο τρόπος που τις έριχνες σαν βέλη ανάκλησης κάποιων χαμένων ζωών και των προκαλούμενων συναισθηματικών περιπλανήσεων, ναι, όλα αυτά ήταν ένα βίωμα υπέρβασης του θανάτου, προς μιαν άλλη ζωή, εσύ μίλησες για μεταφυσικές διαστάσεις, όλα αυτά βρίσκουν τη θέση τους στο αμίλητο σήμερα, εσύ μίλησες κι έδειξες την επικαιρότητα αυτών των στίχων, όλα αυτά μας έκαναν να νιώσουμε πως δεν υπάρχουμε πλέον για το σήμερα, υπάρχουμε για κείνη την άλλη ζωή, την κατ' ελπίδα καλύτερη και πιο κοντά στο ψεύτικο όνειρό μας που κοιμάται μέσα μας σαν νεκρό.
Κι ήλθε αυτή η ανάγνωση, Μίλτο, σε μια βραδιά, μιας μέρας πρωτόγνωρης αυτοκτονίας, μιας φυγής δηλαδή για κάποιαν άλλη ζωή.
Κον Μιλτιάδη Πούλο
εν οδώ Γούναρη 74-78, Αμαρούσιον Αττικής
Ο τρόπος που διάβαζες, Μίλτο, χθες βράδυ ποίηση Τάσου Λειβαδίτη,
το υπόγειο σπίτι, τα παλιά παράθυρα, η ακινησία της νύχτας, η φεγγαρόλουστη βραδιά, ο στροβιλισμός μες στους νοερούς λαβυρίνθους των εικόνων του πολέμου και της ανθρώπινης εξαθλίωσης, του νόμου του αδίκου που καταδικάζει τη ζωή σε μια παράσταση σκληρότατων ρόλων, ο τρόπος που έφτυνες μία μία τις λέξεις, κοιτώντας τες σαν υπέροχες ψηφίδες ενός ποιητικού θαύματος, ο τρόπος που αυτές έπεφταν μέσα στην κάμαρη με τα παλιά έπιπλα και τα βελούδινα θανατερά υφάσματα, ο τρόπος που ακουμπούσαν πάνω στη συνείδηση των απορροφημένων ακροατών, μια ανεπαίσθητη οσμή μούχλας, ο τρόπος που τις έριχνες σαν βέλη ανάκλησης κάποιων χαμένων ζωών και των προκαλούμενων συναισθηματικών περιπλανήσεων, ναι, όλα αυτά ήταν ένα βίωμα υπέρβασης του θανάτου, προς μιαν άλλη ζωή, εσύ μίλησες για μεταφυσικές διαστάσεις, όλα αυτά βρίσκουν τη θέση τους στο αμίλητο σήμερα, εσύ μίλησες κι έδειξες την επικαιρότητα αυτών των στίχων, όλα αυτά μας έκαναν να νιώσουμε πως δεν υπάρχουμε πλέον για το σήμερα, υπάρχουμε για κείνη την άλλη ζωή, την κατ' ελπίδα καλύτερη και πιο κοντά στο ψεύτικο όνειρό μας που κοιμάται μέσα μας σαν νεκρό.
Κι ήλθε αυτή η ανάγνωση, Μίλτο, σε μια βραδιά, μιας μέρας πρωτόγνωρης αυτοκτονίας, μιας φυγής δηλαδή για κάποιαν άλλη ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου