...και τώρα που είμαστε μόνο άντρες εδώ μέσα, να σας πω κάτι που μου συνέβη προχθές με την απεργία...χεχεχεχε...όπως είμαστε κολλημένοι ο ένας πάνω στον άλλον μέσα στο magic bus (Χ666: Ακρόπολη-Μπουμπουλίνας), εκείνη ξανθιά Νύμφη λυγερόκορμη, με πανάδες γύρω από το λαιμό αλλά κι έναν ποπό μμμ... μούρλια, μάλλον Γαλλίς ξεναγός πρέπει να ήταν, μμμ... έναν ποπό αφράτο μαξιλαράκι, που λέτε, ξαφνικά βλέπω μέσα από το σύμπλεγμά μας να υψώνεται ένα χεράκι, να κάπως έτσι, και, οοοοοπ, να βεντουζάρει πάνω στην εμπριμέ φουστίτσα της... ειλικρινώς, δεν ήξερα πώς να αντιδράσω... καθώς εσώψυχα ηδονιζόμουνα, αυτή η αόρατος χειρ ήταν μια προέκταση του εαυτού μου... η Γαλλίς γυρνώντας με κοιτάζει έκπληκτη και με μιαν έκφραση αποδοκιμασίας έβγαλε μια φωνούλα ψιλή σαν γουργουρητό σπιτίσιας γάτας... όσο για το χέρι, Θεός ξέρει πώς ελίχθηκε αθόρυβα και μαζεύτηκε σαν καλώδιο ηλεκτρικής σκούπας...
λοιπόν, συνάδελφοι, για να έλθουμε στα ψέματά μας, καιρός είναι να βάλουμε όλοι ένα χεράκι για τη σωτηρία μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου