Ένα ποίημα για Ευαγγελίες
Στις Ε.Γ., Ε.Κ.
Χαράς Ευαγγελίες κι ανοιξιάτικες αγγελίες.
Ζητείται επειγόντως δρόσος κι αεράκι
παρακαλώ να’ν’ έτοιμο και το καλοκαιράκι.
Ζητείται μαστροκηπουρός για χόρτα που θεριέψαν
του έαρος ο μουσουργός για νότες που σαλέψαν.
Ζητείται μια αδελφή ψυχή για ήπιο ταξιδάκι
στις πρασινάδες, στ’ αχαμνά, που παίζει το παιδάκι.
Η σημαία κυματίζει στο μπαλκόνι
κι από κάτω όλο χρυσίζει το τρομπόνι
ένας ήλιος σαν μεθύστακας αντάρτης
πάει πρώτος κι ακλουθεί σκυφτός ο Μάρτης.
Πρώτα στολίζομεν την Ευαγγελία
ύστερα ψήνουμε στη σκέψη τ’ οβελία
έρχεται με το κόκκινο του έρωτα του Πάσχα
με λυτά χλωρά μαλλιά, θερμή και δίχως μάσκα.
Κάθε Ευαγγελία ένας συνειρμός
αισιοδοξίας κι ένας ασπασμός
να φιλείς ακρογιαλιές ποταμίσια είδωλα
ν’ αγαλλιάζεις στις ελιές να ελπίζεις φειδωλά.
Κάτι σαλπίζει κάτι παιανίζει
κάτι έρχεται από κει απ’ του ορίζοντα τα βάθη
νέκταρ μυρίζει φωτιά αχνίζει
το πανί σηκώθηκε και ξυπνούνε ωραία πάθη.
Α, να μη το λησμονήσω
η γιαγιά Ευαγγελία που κοιμόταν μακαρίως
στάθηκε σε κάποιο γείσο και μας μίλαγε κρυφίως –
ήθελε η άνοιξη πάλι τη μορφή της
και την κρέμασε ευτυχώς πάνω στο καρφί της•
πέρναγαν από μπροστά όλες οι Βαγγελίτσες
άλλες με σακίδιο άλλες με βαλίτσες
πήγαιναν ολοταχώς σε ανθισμένους κήπους
διώχνοντας από μπροστά σκόνες, μύγες, ρύπους
στέκονταν στο εικόνισμα, δόξα Παναΐγια
παίρναν όλες μιαν ευχή κι έσμιγαν τα φρύδια
λύνονταν κι υποκλίνονταν
και στην άκρη του ονείρου
κάποιος τις περίμενε
με θωριά του μύρου.
Πέτρος Χριστοφιλίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου