Παλινδρομήσεις

4-11-2011

Μια μπροστά και μία πίσω
άμα πια, θα σε χωρίσω
έχω χάσει το μυαλό μου
κι όλο ψάχνω το καλό μου
μια λευκό και μία μαύρο
την ησυχία μου πού θά'βρω
κάθε μέρα όλο με ''στέλνεις''
κι όλο έννοιες πια μου σέρνεις
ούτε συ δεν ξές* τι θέλεις (*ξέρεις)
μια στο ξίδι μια στο μέλι
τα'χεις όλο περδουκλώσει
και στα λόγια σου μαγκώσει
καθάρισε τις σκέψεις σου
με ένα μοντέρνο σάρωθρο
και μέτρησε τις λέξεις σου
μη και σου βάλω φίμωτρο
με κολυμπάς στα πέλαγα
τι 'θελα και σου γέλαγα
ανάθεμα την πρώτη ώρα
που μου'γνεψες σε αυτή τη χώρα
και πάνω μου μου χύθηκες
μ' είδες και παρασύρθηκες
κι εγώ χαζή σε πίστεψα
Θεός μου και σε νήστεψα
μα όταν μπήκε το στεφάνι
κάποια παλίρροια εφάνη
βήματα ασυνάρτητα
πάθη ρευστά, ακράτητα
πού το πας κι εγώ δεν ξέρω
πώς να σε αντέξω, γέρο
μια στα όρη ξαμολιέσαι
μια στο βούρκο όλο χαλιέσαι
είτε είσαι είτε δεν είσαι
το κεφάλι μου έλα σκίσε
που ένα βάσανο το τρώει
κι όλο οδύρεται, όι όι...

(Υ.Γ.: Η Ελλάς οδηγείται από μεθυσμένους, χωρίς χάρτη, χωρίς σκοπό...)

Πέτρος Χριστοφιλίδης