"Χικικομόρι"

20.1.2010

(Σχολιάζοντας με λίγο χιούμορ ''Από το Τόκιο στο Χαρτούμ", Γιώργος Βέης, σελ. 65-84.)

"Χικικομόρι"

                                                            (στον Γιώργο Βέη, εν όψει της 26.1.2010)

Μια ''αδελφή'', η Γιασούκο Ότα
δυο ώρες ήδη κρούει την πόρτα
πού 'χει σφαλίσει ένα αγόρι
που είναι, λεν, χικικομόρι·
αυτοεξόριστο στο σπίτι
σε αντίποδα του κάθε αλήτη
έχει φορέσει μια μπαντάνα
κι ακούει για μήνες τους Nirvana·
έξω ο καιρός έχει θυμώσει
κι η ΄΄αδελφή΄΄ έχει παγώσει
θέλει να πάρει το αγόρι
να παν στο πάρκο με το ζόρι
μες στη ζωή να το εντάξει
και τα μυαλά του να τ' αλλάξει·
μα καθώς λέει το αγόρι,
τό 'χουν φοβίσει οι εμπόροι,
η αγορά, η οικονομία,
η τρέλα, η κάθε ανομία,
κι έχει κλειστεί στη φυλακή του
κι η μόνωση ολοδική του
άσε που αυτό το κάνουν κι άλλοι
μη τους αγγίξει η ΄΄παραζάλη΄΄·
έξω ο καιρός πολύ βαράει
κι εκείνοι σαν τους σαμουράι
περιφρονούν το ΄΄πανηγύρι΄΄
και παν ντογρού για χαρά-κίρι·
αχ, νά 'ξερες, χικικομόρι,
πόσοι του βίου αβανταδόροι
θά 'θελαν να παραιτηθούνε
κι από τον κόσμο να χαθούνε
(σε άλλα ν' αφοσιωθούνε)·
στην πόρτα θά 'γραφαν το ΟΥΣΤ
κάπως να μοιάσουνε στον Προυστ
νά 'βρουν της μοναξιάς κατάλυμα
για 'να πολύχρονο διάλειμμα
να μην τους ξαναπούνε ΄΄σερ΄΄
και να ΄΄κρυφτούν΄΄ σαν τον Φλωμπέρ
να γίνουν σαν τον Μέγα-Αντώνιο,
τον Ιταλό, τον Πόρτσα Αντόνιο,
γι' αυτό σου λέω, χικικομόρι,
πολλοί οι δυνάμει ΄΄σαλταδόροι΄΄·
θαυμάζω τη Γιασούκο Ότα
που επιμένει σαν και πρώτα
δυο ώρες κι έχει κοκκαλώσει,
τ' αγόρι έχει κλειδαμπαρώσει,
μου λέει αργά το βάσανό της
και το κρυφό παράπονό της:
''Δεν λέει να βγει εδώ και χρόνια
στο φως καρφώνει όλο καδρόνια
χτίζει μιαν έρημο ανοίκειο
πίνει νερό στο Διαδίκτυο,
λέει ότι έτσι σαν ν' αμύνεται
σε πύργο απόρθητο όλο κλείνεται''.
Αυτά μου λέει η ΄΄αδελφή΄΄
τα νιάτα κλαίει ως τιμαλφή
έχει φορέσει τη στολή της
και μένει στην αποστολή της.
΄΄Δεν ξέρω΄΄, λέω, ΄΄τι να είπω,
πάω να ξεσκάσω ως τον κήπο
πάω να διαβάσω ΄΄Τόκιο Voice΄΄
κι ας γίνει... σκόνη ο κάθε Τζόις΄΄. -

Π.Χ.