15/1/10

Στέλιος Παπαθανασίου

Ο Στέλιος Παπαθανασίου ομιλεί μια γλώσσα στοχαστική, φιλοσοφημένη, κάπως προσεκτική και ΄΄κρατημένη΄΄. Ό,τι βγάζει από το στόμα του είναι καλώς ζυγισμένο και επεξεργασμένο. Με τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη άρχισε να ασχολείται συστηματικά από το 1990 και εξής, και μάλιστα στην προσέγγισή του αξιοποίησε το σύστημα Μπαχτίν. Η πολυφωνικότητα του Παπαδιαμάντη κατέχει το τρίτο μέρος στη μελέτη του ΄΄Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και η γραμμή του ορίζοντος΄΄, εκδόσεις Μυγδονία, 2007. Χθες 14.1.2010, ΄΄5 εν Χριστώ αδελφοί΄΄, εκείνος, εγώ, η κα Ευτυχία Γεωργούλια, η κα Αθηνά Ψαροπούλου και έτερο μέλος της συντροφιάς, ονόματι Βασίλης Κανελλάκης, μοιράσαμε το ψωμί και το κρασί των σκέψεών μας γύρω από την τράπεζά μας, εν οδώ Ατρειδών 14, στον Άγιο Αρτέμιο. Είναι μέλος της Εταιρείας Παπαδιαμαντικών Σπουδών, που εδρεύει όπου και οι εκδόσεις Δόμος, Μαυρομιχάλη 16. Έχει περάσει από όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και προ 15 μηνών περίπου αποχώρησε από το Πειραματικό Λύκειο Θεσσαλονίκης. Υμνεί μετά λατρείας τον κυρΑλέξανδρο και τον μνημονεύει, ενώ θεωρεί ανά{σ}ταση ψυχής και πνεύματος την οικείωση της γλώσσας του. Τον βρίσκουν αντίθετο όλοι οι επιστήμονες και οι διανοούμενοι που εκουσίως ή ακουσίως στερούν τον νέο σπουδαστή τού σήμερα από την επαφή αυτή, από αυτό το ανεκλάλητο αίσθημα πλήρωσης και γοητείας, που αποτελεί το φυσικό προϊόν αυτής της ανάγνωσης. Το στοίχημα τού σήμερα ή μάλλον ένα από τα στοιχήματα τού σήμερα είναι η αναγνώριση της πατρότητας πολλών μεταφράσεων που δημοσιεύτηκαν στον Τύπο από τον μεταφραστή Παπαδιαμάντη.
Τον θεωρεί μεγάλο μεταφραστή, αν και μόνος του, εκτός συστήματος, έμαθε τα μυστικά της αγγλικής και της γαλλικής γλώττης. Η ενασχόληση της κυρίας Λαμπρινής Τριανταφυλλοπούλου, θυγατέρας του κου Νίκου Τριανταφυλλόπουλου, με το ανωτέρω ζήτημα ίσως φέρει στο εγγύς μέλλον ωραίους καρπούς και αυξήσει τον θαυμασμό μας για τον Σκιαθίτη. Πολύ με συγκινεί αυτό το θέμα, όταν δηλαδή η μυστική εργασία ενός πνευματικού ανθρώπου φορεί τη μάσκα άλλου προσώπου, και ο καθείς αγνοεί τον πραγματικό συντελεστή της δημιουργίας. Και μια και τα δάνεια, οι προσφορές, τα διανοητικά χατίρια, οι αλληλεπιδράσεις στον κόσμο τού σήμερα αυξάνονται, ένεκα και της πίεσης του χρόνου αλλά και της διόγκωσης των απαιτήσεων, που αποκαλύπτουν τις αδυναμίες μας, καταποντίζεται ολοένα σε πολλές περιπτώσεις ο αληθινός πλάστης του λόγου και της τέχνης. Εγώ ένας άλλος, που θα λέγαμε χαρακτηριστικά.
Π.Χρ.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μια ζωή παρατηρώ και γράφω, συγκρατώ και ξεχνώ και κανείς ποτέ δεν είπε οτι συμφωνεί.Και με τί να συμφωνήσει;
Μήπως υπάρχει κάποιος να συμφωνεί με τον εαυτό του; Ο Στέλιος είναι γνωστός και οι ενασχολήσεις του ξεπερνούν τα "γνωστά" και καθημερινά.Μακάρι νάχαμε πολλόύς κι' άλλους τέτοιους σκεπτόμενους κι' ας γέρνουν και λίγο προς τα"τροπάρια" αυτό δε βλάφτει, ας τους να νιάζονται για τα "επέκεινα" μπορεί με τις "γνωριμίες τους" κάτι να πετύχουν και για μάς τούς ¨αμφιβάλλοντες" . Πάντως, όσον ούπω, θα επανέλθω δριμύτερος.. . .Καλή χρονιά Στέλιο "οικογενειακώς"

Ανώνυμος είπε...

Η Σκέψη του Στέλιου ξεπέρασε τα όρια κι' ο σπόρος στην αυλακιά του κάρπισε.
Αν ακολουθήσεις "της Εκκλησιάς το Λάκκο" θα φτάσεις στις θάλασες και στους Ωκεανούς. Εκεί, όλοι χωράμε.